دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

آ سه آن ASEAN

No image
آ سه آن ASEAN

كلمات كليدي : آ سه آن، جنوب شرقي آسيا، اتحاديه هاي بين المللي، اتحاديه هاي منطقه اي، افتا، بحران اقتصادي جنوب شرقي آسيا، بانك جهاني، صندوق بين المللي پول

نویسنده : فريد اسماعيليان

اتحادیه ملل جنوب شرق آسیا معروف به آسه آن (ASEAN) مخفف Association of Southeast Asia Nation است که در جامعه جنوب شرقی آسیا با مشارکت مالزی، تایلند و فیلیپین در ژوئیه 1961 به‌منظور توسعه همکاری‌های اقتصادی و فرهنگی میان اعضا به‌وجود آمد. از آنجا که تایلند و فیلیپین عضو سیتو و مالزی هم عضو پیمان دفاعی بریتانیا بود، هریک از دولت‌های عضو اتحادیه، به‌نوعی با قدرت‌های غربی پیوند داشته و این امر نهایتا منجر به بروز اختلافات سیاسی میان اعضا شد و عملا فعالیت اتحادیه مذکور را متوقف نمود. پس از برکناری سورکانو توسط سوهارتو از حکومت در اندونزی بسیاری از اختلافات میان کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور از بین رفت و و این کشورها برآن شدند تا برای مقابله با گسترش و رواج ایده‌ها و ایدئولوژی‌های کمونیستی رایج در چین و ویتنام به مشارکت با یکدیگر پرداخته و اتحادیه‌ای را تشکیل دهند. بر این اساس با صدور اعلامیه بانکوک در 8 آگوست 1967 از سوی پنج کشور اندونزی، مالزی، فیلیپین، تایلند و سنگاپور، اتحادیه ملل جنوب شرقی آسیا در منطقه تشکیل گردید. در ادامه با پیوستن برونئی دارالسلام (8 ژانویه 1984)، ویتنام (28 جولای 1995)، لائوس و میانمار (23 ژولای 1997) و کامبوج (30 آپریل 1999) به این اتحادیه، هم‌اکنون آ سه آن دارای ده عضو است. آسه آن پس از آمریکا، ژاپن و اتحادیه اروپا چهارمین منطقه قدرتمند تجاری در جهان محسوب می‌شود.[1]  

همکاری کشورهای عضو آ سه آن، در زمینه‌های صنعتی، تجاری، سرمایه‌گذاری‌های مشترک، امور مالی و بانکداری، کشاورزی، انرژی، تکنولوژی و تحقیقات مشترک، آموزش و پرورش، توسعه اجتماعی، جهانگردی، امور فرهنگی و حمل و نقل و ارتباطات است.[2]

 

اهداف[3]

تشکیل این اتحادیه اهدافی را دنبال می‌کند که از جمله آن به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:

1.      تسریع رشد و توسعه منطقه از طریق مشارکت همگانی کشورهای عضو؛

2.      تضمین صلح و ثبات منطقه؛

3.      همکاری‌های گسترده در زمینه‌های اقتصادی؛

4.      گسترش همکاری‌ها در زمینه فنی و تحقیقات؛

5.      افزایش سطح بخش‌های کشاورزی، حمل و نقل و صنایع کشورهای عضو.

 

تشکیلات[4]

ارکان اتحادیه ملل جنوب شرق آسیا عبارتند از:

1.      اجلاس سران؛ بالاترین مرجع مدیریتی اتحادیه ملل جنوب شرق آسیا، اجلاس سران کشورهای عضو است. در سال 1992 توافق شد که این اجلاس هر سه سال یک‌بار با حضور سران دول برگزار شود.

2.      اجلاس وزیران؛ اجلاس وزیران آ سه آن با حضور وزیران امور خارجه کشورهای عضو، به‌طور سالانه و هر سال در یکی از کشورهای عضو برگزار می‌شود.

3.      کمیته دائمی؛ تشکیل جلسات این کمیته به‌طور معمول هر دو ماه یک بار می‌باشد که شامل وزیران امور خارجه کشور میزبان و سفرای دیگر کشورهای عضو در همان کشور می‌باشد.

4.      دبیرخانه؛ دبیرخانه اصلی آ سه آن در جاکارتا پایتخت اندونزی در سال 1976 تأسیس شد؛ که به‌منزله بدنه اصلی هماهنگ‌کننده فعالیت‌های آ سه آن است و دبیر کل آن برای مدت 5 سال تعیین می‌شود.

5.      کمیته‌ها و اجلاس مقام‌های ارشد؛ اجلاس وزیران معمولا از طریق سه کمیته‌ی فرهنگ و اطلاعات، علوم و فناوری و توسعه اجتماعی هماهنگ و برگزار می‌شود. همکاری سیاسی اعضای اتحادیه در اجلاس مقام‌های ارشد سیاست‌گذاری و هماهنگ می‌شود. 

 

سایر نشست‌های آ سه آن[5]

به‌جز اجلاس و نشست‌های رسمی در سطح سران دولت‌ها و وزرای کشورها، نشست‌های دیگری نیز در آ سه آن صورت می‌گیرد.

-           مجمع منطقه‌ای آ سه آن: این مجمع متشکل از 27 عضو (10 کشور عضو به اضافه استرالیا، بنگلادش، کانادا، چین، ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا، هند، ژاپن، کره جنوبی، کره شمالی، مغولستان، پاکستان، زلاندنو، روسیه، پاپو آگینه نو، تیمور شرقی و سریلانکا) بوده و از سال 1994 آغاز به‌کار کرده است. هدف این مجمع گسترش گفتگوهای چندجانبه در منطقه آسیا-اقیانوسیه و توسعه همکاری‌ها در زمینه‌های مختلف است.

-           نشست آسیا-اروپا: یک فرایند گفتگوهای غیررسمی بین آ سه آن و اتحادیه اروپا است که از سال 1996 شروع شده است.

-           آ سه آن به اضافه سه: گفتگوهایی که بین مقامات دولت‌های عضو آ سه آن و سه کشور چین، ژاپن و کره جنوبی که در حاشیه هر اجلاس سران آ سه آن به‌منظور بهبود روابط بین دولت‌های عضو آ سه آن و سه کشور فوق برگزار می‌شود.

-           اجلاس آ سه آن-روسیه: رهبران دولت‌های عضو آ سه آن و رئیس جمهور روسیه هر ساله در طی یک نشست، به تبادل نظر و گفتگو پیرامون موضوعات فیمابین می‌پردازند.

-           اجلاس آسیای شرقی: مجمعی است کاملا آسیایی که سالانه توسط 16 کشور شرق آسیا و منطقه آ سه آن برگزار می‌گردد. روسیه از سال 2005 درخواست شرکت در این اجلاس را مطرح کرده است و هم اکنون به‌عنوان عضو ناظر در این اجلاس شرکت می‌کند.

-           نشست آ سه آن-سر: گفتگوهایی که بین مقامات دولت‌های عضو آ سه آن و استرالیا و زلاندنو برگزار می‌شود.

 

روابط خارجی آ سه آن[6]

اتحادیه اروپا؛ در مارس 1980 یک توافق‌نامه همکاری بین کشورهای عضو آ سه آن و جامعه اروپا امضا شد. هدف از انعقاد این توافق‌نامه، تحکیم  روابط تجاری موجود و افزایش همکاری در محورهای علمی و کشاورزی بود.

جمهوری خلق چین؛ تلاش برای بهبود روابط مشورتی بین آ سه آن و چین در سال 1993 آغاز شد و متعاقب آن، کمیته‌های مشترکی در مورد همکاری اقتصادی و تجاری و همچنین همکاری علمی و فنّی تشکیل دادند. روابط بین دو طرف با اعلام حمایت چین از توسعه آ سه آن در سال 1997 تحکیم بیشتری یافت.

ژاپن؛ اجلاس آ سه آن و ژاپن در سال 1997 برای بحث در زمینه‌های تجارت، سرمایه‌گذاری، انتقال فناوری و افزایش مساعدت برگزار شد.

استرالیا؛ به‌موجب برنامه همکاری اقتصادی استرالیا و آ سه آن، استرلیا فعالیت‌های آ سه آن را مورد حمایت مالی قرار داد و مبادرت به تشکیل شورای بازرگانی مشترک در سال 1980 کرد.

زلاندنو؛ روابط همکاری با زلاندنو بر مبنای برنامه ارتباط بین نهادی و برنامه افزایش تجارت و سرمایه‌گذاری استوار بود و به‌موجب آن کمک‌های مالی متوجه توسعه جنگل‌ها، فناوری تولید لبنیات و مدیریت دامپزشکی بود و در نوامبر 1993 کمیته مدیریت زلاندنو و آ سه آن به‌منظور نظارت بر اجرای طرح‌های همکاری آغاز به‌کار کرد.

ایالات متحده؛ آ سه آن و آمریکا در سال 1990 یک گروه مشترک کاری تشکیل دادند که هدف آن بررسی روابط اقتصادی بین آ سه آن با آمریکا و همچنین شناسایی و تعیین برنامه‌هایی بود که به‌موجب آن‌ها مناسبات اقتصادی می‌توانست تقویت شود. با تشکیل مجمع امنیت منطقه‌ای آ سه آن مقام‌های بلندپایه آمریکایی در ژوئیه 1994 با وزیران خارجه کشورهای عضو آ سه آن ملاقات کردند و این نشست را اقدام مثبتی برای برقراری ثبات در جنوب شرق آسیا دانستند.

کانادا: طرح‌های همکاری آ سه آن و کانادا شامل فناوری شیلات، صنایع مخابراتی، بهره‌گیری از انرژی خورشیدی و یک مرکز کاشت درختان جنگلی می‌باشد.

کره جنوبی: کره در ژوئیه 1991 به‌عنوان "شریک در گفتگو" مورد پذیرش آ سه آن قرار گرفت و در دسامبر همان سال، اتاق بازرگانی مشترک آ سه آن و کره تشکیل شد. طرح‌های همکاری در خلال سال 1995 در ارتباط با توسعه منابع انسانی، علوم و فناوری، توسعه کشاورزی و تجارت و سیاست‌های سرمایه‌گذاری به اجرا درآمدند. 

 

موافقت نامه تجارت آزاد آ سه آن - افتا (AFTA)

افتا (ASEAN Free Trade Area) موافقت‌نامه‌ای است که بین دولت‌های عضو آ سه آن که در 28 ژوئیه 1992 در سنگاپور در زمینه کاهش تعرفه‌های تجاری و گمرکی به امضای مقامات کشورهای عضو رسید. در هنگام امضای این موافقت‌نامه، آ سه آن شامل 6 عضو (مالزی، اندونزی، سنگاپور، تایلند، فیلیپین و برونئی دارالسلام) بوده است و 4 عضو دیگر که در سال‌های بعد به آن پیوستند (ویتنام، میانمار، لائوس و کامبوج)، همه تعهدات معاهده افتا را به‌طور کامل قبول نکرده و فقط بخشی از آن‌را پذیرفته‌اند.

 

بحران آسیای جنوب شرقی[7]

دوره طلایی رشد اقتصادی این کشورها از پیمان پلازا در سال 1985 آغاز شد. در آن زمان ارزش همه ارزهای آسیایی به‌طور رسمی و غیر رسمی به دلار تثبیت شد. با کاهش نرخ برابری دلار بین سال‌های 1985-1994 صادرات این کشورها که به‌تدریج به طرف کالاهای صنعتی با ارزش‌تر مانند صنایع الکترونیک و نیمه رساناها رفته بود، افزایش یافت. در سال 1995 بر اثر توانمندی تدریجی اقتصادی آمریکا و از بین رفتن پیمان پلازا، افزایش نرخ برابری دلار به ین، به گران شدن صادرات آسیای جنوب شرقی آسیا و در نتیجه بحران تجاری آن کشورها در سال 1996 انجامید؛ به‌طوری‌که رشد این کشورها در سطح 4 درصد متوقف شد. تداوم بحران تجاری زمینه‌ساز بروز بحران پولی تایلند در ژوئیه 1997 شد. پس از کاهش ارزش پول تایلند، فقدان برنامه‌ریزی مشترک بین اعضای آ سه آن به‌ویژه بین اندونزی، مالزی و فیلیپین و وجود نرخ ارز ثابت و قادر نبودن بانک‌های مرکزی کشورهای مذکور، باعث شد تا این بحران پا را از اعضای آ سه آن و کشورهای جنوب شرق آسیا فراتر گذاشته و حتی کشوری همچون کره جنوبی را در آستانه ورشکستگی قرار بدهد. بحران اقتصادی آسیای جنوب شرقی از مجموعه عواملی به‌وجود آمد که در گذر زمان شکل گرفته‌اند:

1.      استفاده از نظام نرخ ارز ثابت؛

2.      کاهش ارزش پول چین و افزایش ارزش دلار؛

3.      آزادسازی تحرّک سرمایه و کسری حساب جاری؛

4.      ضعف نظام مالی و عملکرد نامناسب بانک‌ها و مؤسسات مالی در اعطای وام و وام‌گیری؛

5.      سرمایه‌گذاری بیش از حد ظرفیت اقتصادی؛

6.      رقابت چین و ژاپن با کشورهای آسیای جنوب شرقی؛

7.      تضعیف قدرت رقابت و کاهش توان صادراتی کشورهای آسیای جنوب شرقی

8.      گسترش سفته‌بازی ارز؛

9.      ورشکستگی شرکت‌ها و ایجاد جو بی‌اعتمادی در میان سرمایه‌گذاران؛

10.سرعت منطقه‌ای شدن فعالیت‌های اقتصادی در آسیا و سرایت بحران به همه کشورهای منطقه؛

11.غفلت سیاست‌گذاران و ضعف بانک‌های مرکزی کشورها در هنگام مقابله با بحران؛

12.سیاست‌های تعدیلی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی.

مقاله

نویسنده فريد اسماعيليان

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

سوآپ Swap

سوآپ Swap

سوآپ در لغت به‌معنای معامله پایاپاى (ارز)، معاوضه، عوض کردن، مبادله کردن، بیرون کردن، جانشین کردن و اخراج کردن آمده و در اصطلاح، توافقی بین دو شرکت برای معاوضه جریان نقدی در آینده (با دو نوع پرداخت متفاوت از بدهی یا دارایی) است. قرارداد فوق تاریخ پرداخت و چگونگی محاسبه جریانات نقدی را که باید پرداخت شود مشخص می‌کند. معمولا محاسبه جریانات نقدی شامل ارزش‌های آتی یک یا چند متغیر بازار است. اولین قراردادهای سوآپ در اوایل دهه 1980 منعقد شدند. از آن زمان تاکنون بازار سوآپ رشد چشم‌گیری داشته است. در حال حاضر اکثر قراردادهای مشتقّات خارج از بورس به‌صورت سوآپ انجام می‌شود.
ابزار مشتقه Derivative Tool

ابزار مشتقه Derivative Tool

در برخی از قرارداها دارنده قرارداد، مجبور است یا این حق را دارد که یک دارایی مالی را در زمانی در آینده بخرد یا بفروشد. به‌جهت اینکه قیمت این‌گونه قرارداها از قیمت آن دارایی مالی مشتق می‌شود. از این‌رو این قرارداها را اوراق مشتقه می‌نامند.
بیمه Insurance

بیمه Insurance

یمه در زبان فرانسه Assurance، در انگلیسی Insurance و در زبان هندی و اردو "بیما" نامیده می‌شود. بنا به‌اعتقاد برخی، واژه بیمه از کلمه هندی بیما گرفته شده و به‌اعتقاد برخی دیگر، ریشه در زبان فارسی دارد و اصل آن همان "بیم" است؛ زیرا عامل اساسی انعقاد عقد بیمه، ترس و گریز از خطر است و به‌سبب همین ترس و به‌منظور حصول تامین، عقد بیمه وقوع می‌یابد
ریسک Risk

ریسک Risk

ریسک، نوعی عدم اطمینان به آینده است که قابلیت محاسبه را داشته باشد. اگر نتوان میزان عدم اطمینان به آینده را محاسبه کرد، ریسک نیست؛ بلکه فقط عدم اطمینان است؛ به‌همین جهت به‌دلیل محاسبه مقداری عدم اطمینان در قالب ریسک می‌توان آن‌را مدیریت و کنترل کرد. ریسک در زبان چینیان نیز با دو علامت تعریف می‌شود که اولی به‌معنی خطر و دومی به مفهوم فرصت است
مهندسی مالی Financial Engineering

مهندسی مالی Financial Engineering

مهندسی مالی شامل طراحی، توسعه، استقرار ابزارها و فرایند مالی و همچنین طراحی مجدد راه‌حل‌های خلاقانه برای مسائل موجود در مالی است. به‌عبارت دیگر مهندسی مالی عبارت از به‌کارگیری ابزارهای مالی برای‌ ساختاربندی مجدد پرتفوی (سبد سهام) مالی و تبدیل‌ آن به پرتفویی با خصوصیات مطلوب‌تر است. عجین شدن زندگی انسان با مسائل و پیچیدگی بازار و نهادهای پولی و مالی، نیاز جدی و مبرمی به دانشی خاص برای رفع‌ این نیازها به‌وجود آورده است.

پر بازدیدترین ها

نظريه رفتار مصرف‌کننده (تغييرات درآمد و قيمت)

نظريه رفتار مصرف‌کننده (تغييرات درآمد و قيمت)

در نظریه ذفتار مصرف کننده ما به دنبال کشف قوانین حاکم بر رفتار خانوارها هنگام مصرف کالا و خدکمات و یاعرضه عوامل تولید هستیم که از دو روش می توان این مطلب را توضیح داد: روش مطلوبیت و روش منحنی بی تفاوتی.
No image

امام محمد غزالی

بانک Bank

بانک Bank

یکی از مهمترین نهادهایی که در جامعه امروز وجود دارد بانک است. بانکها امروز به صورتی در زندگی روزمره افراد جامعه قرار گرفته‌اند که تصور زندگی بدون بانک محال به نظر می‌رسد.
شاخص قیمت    Price Index

شاخص قیمت Price Index

یکی از متغیّرهای مهم در اقتصاد کلان سطح عمومی یا متوسط وزنی قیمت‌ها است؛ که کاربرد‌های فراوانی دارد.
Powered by TayaCMS