دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

انکتاد UNCTAD

No image
انکتاد UNCTAD

كلمات كليدي : كنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد (آنكتاد)، گروه هفتاد و هفت (G77)، تجارت بين الملل، سازمان هاي بين المللي

نویسنده : فريد اسماعيليان

آنکتاد (UNCTAD) مخفف کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد(United Nations Conference on Trade And Development)، یکی از نهادهای سازمان ملل متحد است که در سال 1964 تأسیس شده و با هدف پیوستن کشورهای در حال توسعه به اقتصاد جهانی فعالیّت می‌کند. آنکتاد اکنون به یک نهاد مرجع دانایی‌محور تبدیل شده و هدف آن، کمک به شکل‌دهی مباحث سیاسی و اندیشه‌های توسعه با تأکید بر هم‌گرایی سیاست‌های داخلی و اقدام بین‌المللی، به‌منظور فراهم آوردن زمینه‌های توسعه پایدار است.[1]

پس از خاتمه جنگ جهانی دوم، اکثر کشورهای جهان با مشکلات بغرنجی در زمینه‌های اقتصادی و تجارت خارجی روبرو شدند. تلاش برای رفع مشکلات تجارت بین‌المللی، به تشکیل کنفرانس ‌هاوانا در سال 1948 و پس از آن تأسیس موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت (گات) انجامید. با وجود فعالیّت گات در زمینه رفع موانع تجارت بین‌المللی، اقتصاد جهانی در سال 1961 با مشکلات حادّی در زمینه تجارت خارجی روبرو شد. در پی آن، مجمع عمومی سازمان ملل، به‌منظور ارائه راه‌حل برای مسائل بازرگانی، انجام اقداماتی برای تحقّق هدف کلی یعنی "تجارت بین‌المللی، ابزار اصلی توسعه اقتصادی" را مورد بررسی قرار داد. به این منظور، قرار شد کنفرانسی متشکّل از نمایندگان دولت‌ها به بررسی مسائل مربوط به تجارت جهانی کالاهای اساسی و صنعتی بپردازد. این کنفرانس، در ژوئن 1964 در ژنو تشکیل شد. در کنفرانس مذکور، بر ضرورت تأسیس یک سازمان اقتصادی بین‌المللی که به‌طور مستمر ناظر بر حرکت تجارت جهانی باشد، تاکید شد. در همین رابطه، طی رأی شماره 9 (1995) مورخ 30 دسامبر 1964 مجمع عمومی سازمان ملل، کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (آنکتاد) رسمیّت یافت.[2]

 

وظایف آنکتاد

وظایف اصلی کنفرانس تجارت و توسعه عبارتند از:[3]

1) بسط و گسترش تجارت بین‌الملل؛ به‌خصوص گسترش تجارت بین شمال-جنوب و تجارت بین کشورهای در حال توسعه؛

2) تنظیم و تعیین خطوط اصلی تجارت بین‌المللی؛

3) هماهنگی فعالیت‌های سایر ارگان‌های سازمان ملل متحد.

 

ارکان آنکتاد

کنفرانس توسعه و تجارت ملل متحد دارای چهار رکن است:[4]

1. کنفرانس؛ کنفرانس، مهمترین رکن آنکتاد به‌شمار آمده و به‌مثابه مجمع عمومی از کلیه دولت‌های عضو تشکیل می‌شود. اجلاس‌های این سازمان، به‌توصیه هیأت تجارت و توسعه با شرکت سران کشورها و وزیران امور خارجه و اقتصاد، هر سه یا چهار سال یک‌بار، در محلّی که هیأت مذکور تعیین می‌کند، برگزار می‌شود. در خلال سال‌های 1964 تا به امروز 12 کنفرانس برگزار شده است؛ که آخرین آن در شهر آکرا در کشور غنا در سال 2008 بوده است.

 

2. هیأت توسعه و تجارت؛ این هیأت رکن دائمی آنکتاد و دارای اجلاس‌های عادی و ویژه است. اجلاس‌های عادی آن معمولا سالی یک‌بار برگزار می‌شود و اجلاس‌های ویژه‌ی هیأت بنا به‌درخواست اکثریّت اعضای آن و یا به درخواست مجمع عمومی و یا کنفرانس تشکیل می‌شود.

 

3. کمیته‌های اصلی و تشکیلات فرعی؛ کمیته‌های اصلی هیأت تجارت و توسعه عبارتند از: کمیته کالاها، کمیته کالاهای ساخته‌شده، کمیته اقلام نامرئی تجارت و تأمین مالی مربوط به تجارت، کمیته کشتی‌رانی، کمیته انتقال فن‌آوری و کمیته همکاری‌های اقتصادی بین کشورهای در حال توسعه. کمیته‌های مذکور معمولا سالی یک‌بار تشکیل جلسه می‌دهند.

 

4. دبیرخانه؛ آنکتاد دارای یک دبیرخانه دایمی است که در دبیرخانه ملل متحد استقرار یافته و خدمات لازم را به کنفرانس، هیأت و تشکیلات فرعی آن ارائه می‌دهد. در رأس دبیرخانه، دبیر کل کنفرانس قرار دارد که هر 4 سال یک‌بار بنا به‌پیشنهاد دبیر کل سازمان ملل متحد و تصویب مجمع عمومی انتخاب می‌شود.

 

اعضا و فعالیت‌های کنفرانس تجارت و توسعه[5]

مشارکت و عضویت در آنکتاد برای تمام کشورهای عضو سازمان ملل متحد بلامانع است. در آنکتاد هر کشور چه در جلسه عمومی و چه در کمیته‌ها، صرف‌نظر از سهم آن در تجارت جهانی، میزان جمعیت، منابع مالی و غیره، دارای یک رأی است. در آنکتاد، کشورهای عضو، به چهار گروه تقسیم می‌شوند:

1. کشورهای در حال توسعه آفریقایی و آسیایی؛

2. کشورهای اروپای غربی، آمریکا و ژاپن (کشورهای صنعتی)؛

3. کشورهای با سیستم‌های اقتصادی هدایت شده متمرکز؛

4. کشورهای آمریکای لاتین و کشورهای در حال توسعه دریای کارائیب.

هم‌اکنون 193 کشور، عضو کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل هستند. که ایران نیز یکی از آن‌ها است. کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد تنها محفل بین‌المللی اقتصادی (برخلاف صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و مؤسسات مالی منطقه‌ای) است؛ که کشورهای صنعتی در آن در اقلیّت محض قرار دارند. به‌همین علت، موضع‌گیری‌های آنکتاد و کلیه مسائل مربوط به کمیته‌های آن، عمدتا به‌سود ملل محروم و کشورهای در حال توسعه و کم‌تر توسعه یافته‌تر است. آنکتاد اولین‌بار از سوی 77 کشور کم‌تر توسعه‌یافته، که به گروه هفتاد و هفت (G77) معروف‌اند، تشکیل شد (البته گروه هفتاد و هفت نامی است که امروز به بیش از 125 کشور در حال توسعه اطلاق می‌شود)؛ تا کشورهای توسعه‌یافته را جهت آزادسازی بیشتر تجارت، به‌ویژه در خصوص کالاها و صادرات محصولات کشاورزی تحت فشار قرار دهد. موضع‌گیری‌های آنکتاد در قبال مبرم‌ترین مسائل و مشکلات مبتلابه اقتصاد بین‌الملل همواره در رد اعتراض کشورهای صنعتی (خصوصا آمریکا و انگلیس) بوده است.

البته آنکتاد نتوانسته است آن‌طوری که باید و شاید به اهداف مورد نظر سازمان ملل متحد در دهه‌های گذشته برسد.

مقاله

نویسنده فريد اسماعيليان

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

سوآپ Swap

سوآپ Swap

سوآپ در لغت به‌معنای معامله پایاپاى (ارز)، معاوضه، عوض کردن، مبادله کردن، بیرون کردن، جانشین کردن و اخراج کردن آمده و در اصطلاح، توافقی بین دو شرکت برای معاوضه جریان نقدی در آینده (با دو نوع پرداخت متفاوت از بدهی یا دارایی) است. قرارداد فوق تاریخ پرداخت و چگونگی محاسبه جریانات نقدی را که باید پرداخت شود مشخص می‌کند. معمولا محاسبه جریانات نقدی شامل ارزش‌های آتی یک یا چند متغیر بازار است. اولین قراردادهای سوآپ در اوایل دهه 1980 منعقد شدند. از آن زمان تاکنون بازار سوآپ رشد چشم‌گیری داشته است. در حال حاضر اکثر قراردادهای مشتقّات خارج از بورس به‌صورت سوآپ انجام می‌شود.
ابزار مشتقه Derivative Tool

ابزار مشتقه Derivative Tool

در برخی از قرارداها دارنده قرارداد، مجبور است یا این حق را دارد که یک دارایی مالی را در زمانی در آینده بخرد یا بفروشد. به‌جهت اینکه قیمت این‌گونه قرارداها از قیمت آن دارایی مالی مشتق می‌شود. از این‌رو این قرارداها را اوراق مشتقه می‌نامند.
بیمه Insurance

بیمه Insurance

یمه در زبان فرانسه Assurance، در انگلیسی Insurance و در زبان هندی و اردو "بیما" نامیده می‌شود. بنا به‌اعتقاد برخی، واژه بیمه از کلمه هندی بیما گرفته شده و به‌اعتقاد برخی دیگر، ریشه در زبان فارسی دارد و اصل آن همان "بیم" است؛ زیرا عامل اساسی انعقاد عقد بیمه، ترس و گریز از خطر است و به‌سبب همین ترس و به‌منظور حصول تامین، عقد بیمه وقوع می‌یابد
ریسک Risk

ریسک Risk

ریسک، نوعی عدم اطمینان به آینده است که قابلیت محاسبه را داشته باشد. اگر نتوان میزان عدم اطمینان به آینده را محاسبه کرد، ریسک نیست؛ بلکه فقط عدم اطمینان است؛ به‌همین جهت به‌دلیل محاسبه مقداری عدم اطمینان در قالب ریسک می‌توان آن‌را مدیریت و کنترل کرد. ریسک در زبان چینیان نیز با دو علامت تعریف می‌شود که اولی به‌معنی خطر و دومی به مفهوم فرصت است
مهندسی مالی Financial Engineering

مهندسی مالی Financial Engineering

مهندسی مالی شامل طراحی، توسعه، استقرار ابزارها و فرایند مالی و همچنین طراحی مجدد راه‌حل‌های خلاقانه برای مسائل موجود در مالی است. به‌عبارت دیگر مهندسی مالی عبارت از به‌کارگیری ابزارهای مالی برای‌ ساختاربندی مجدد پرتفوی (سبد سهام) مالی و تبدیل‌ آن به پرتفویی با خصوصیات مطلوب‌تر است. عجین شدن زندگی انسان با مسائل و پیچیدگی بازار و نهادهای پولی و مالی، نیاز جدی و مبرمی به دانشی خاص برای رفع‌ این نیازها به‌وجود آورده است.

پر بازدیدترین ها

نظريه رفتار مصرف‌کننده (تغييرات درآمد و قيمت)

نظريه رفتار مصرف‌کننده (تغييرات درآمد و قيمت)

در نظریه ذفتار مصرف کننده ما به دنبال کشف قوانین حاکم بر رفتار خانوارها هنگام مصرف کالا و خدکمات و یاعرضه عوامل تولید هستیم که از دو روش می توان این مطلب را توضیح داد: روش مطلوبیت و روش منحنی بی تفاوتی.
No image

امام محمد غزالی

شاخص قیمت    Price Index

شاخص قیمت Price Index

یکی از متغیّرهای مهم در اقتصاد کلان سطح عمومی یا متوسط وزنی قیمت‌ها است؛ که کاربرد‌های فراوانی دارد.
بانک Bank

بانک Bank

یکی از مهمترین نهادهایی که در جامعه امروز وجود دارد بانک است. بانکها امروز به صورتی در زندگی روزمره افراد جامعه قرار گرفته‌اند که تصور زندگی بدون بانک محال به نظر می‌رسد.
Powered by TayaCMS