8 آذر 1396, 9:32
و در کافی از فضیل، زراره و محمد بن مسلم از حمران روایت کرده که از امام باقر (ع) از معناى آیه" إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ" سؤال کرد، فرمود بله شب قدر که همه‌ساله در ماه رمضان در دهه آخرش تجدید مى‌شود شبى است که قرآن جز در آن شب نازل نشده، و آن شبى است که خداى تعالى در باره‌اش فرموده:" فِیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ".
آن گاه فرمود: در آن شب هر حادثه‌اى که باید در طول آن سال واقع گردد تقدیر مى‌شود، چه خیر و چه شر، چه طاعت و چه معصیت، و چه فرزندى که قرار است متولد شود، و یا اجلى که بنا است فرا رسد، و یا رزقى که قرار است (تنگ و یا وسیع) برسد، پس آنچه در این شب مقدر شود، و قضایش رانده شود قضایى است حتمى، ولى در عین حال مشیت خداى تعالى در آنها محفوظ است (و خدا با حتمى کردن مقدرات، العیاذ باللَّه به دست خود دست‌بند نمى‌زند).
حمران مى‌گوید: پرسیدم منظور خداى تعالى از اینکه فرمود" شب قدر بهتر است از هزار شب" چیست؟ فرمود عمل صالح از نماز و زکات و انواع خیرات در آن شب بهتر است از همان اعمال در هزار ماهى که در آن شب قدر نباشد، و اگر خداى تعالى جزاى اعمال خیر مؤمنین را مضاعف نمى‌کرد، مؤمنین بجایى نمى‌رسیدند، ولى خدا پاداش حسنات ایشان را مضاعف مى‌کند.[1]
مؤلف: منظور امام از اینکه فرمود:" ولى در عین حال مشیت خداى تعالى در آنها محفوظ است"، این است که قدرت خداى تعالى همیشه مطلق است، او هر زمان هر کارى را بخواهد مى‌کند، هر چند قبلا خلاف آن را حتمى کرده باشد، و خلاصه حتمى کردن یک مقدر قدرت مطلقه او را مقید نمى‌کند، او مى‌تواند قضاى حتمى خود را هم نقض نماید هر چند که هیچ وقت چنین کارى را نمى‌کند.
و در مجمع البیان از ابن عباس از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمود: وقتى شب قدر مى‌شود ملائکه‌اى که ساکن در سدرة المنتهى هستند و جبرئیل یکى از ایشان است نازل مى‌شوند، در حالى که جبرئیل به اتفاق سایر سکان نامبرده پرچم‌هایى را به همراه دارند، یک پرچم بالاى قبر من، و یکى بر بالاى بیت المقدس، و پرچمى در مسجد الحرام و پرچمى بر طور سینا نصب مى‌کنند، و هیچ مؤمن و مؤمنه‌اى در این نقاط نمى‌ماند مگر آنکه جبرئیل به او سلام مى‌کند، مگر کسى که دائم الخمر و یا معتاد به خوردن گوشت خوک و یا زعفران مالیدن به بدن خود باشد.[2]
و در تفسیر برهان از سعد بن عبد اللَّه روایت کرده که به سند خود از ابى بصیر روایت کرده که گفت: با امام صادق (ع) بودم که سخن از پاره‌اى خصائص امام در هنگام ولادت به میان آمد، فرمود: وقتى شب قدر مى‌شود امام مستوجب روح بیشترى مى‌گردد. عرضه داشتم فدایت شوم مگر روح همان جبرئیل نیست؟ فرمود: روح از جبرئیل بزرگتر است، و جبرئیل از سنخ ملائکه است، و روح از آن سنخ نیست، مگر نمى‌بینى خداى تعالى فرموده:
" تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ" پس معلوم مى‌شود روح غیر از ملائکه است.[3]
روایات در معنا و خصائص و فضائل شب قدر بسیار زیاد است، و در بعضى از آن روایات علامتهایى براى شب قدر ذکر شده، از قبیل این که: صبح شب قدر آفتاب بدون شعاع طلوع مى‌کند، هوا در صبح آن شب معتدل است، و لیکن این علامتها نه دائمى است و نه اغلب چنین است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان