آفرینش انسان در نهج البلاغه

2 دی 1395, 0:3

سپس از روح خود در آن دمید، پس به شکل انسان هشیارى در آمد که به تحرک برخاسته و ذهن و فکر و اعضاى خود را به خدمت مى‏گیرد، و از ابزار جابجائى استفاده مى‏ کند، حق و باطل را مى ‏شناسد، و از حواس چشیدن و بوئیدن و دیدن برخوردار است معجونى است با سرشتى از رنگهاى مختلف و اشیاى گرد آمده که برخى ضد یکدیگر بوده و برخى با هم متباین هستند، مانند: گرمى و سردى، ترى و خشکى، بدحالى و خوش حالى.

امام فرموده: سپس از مکانهاى مختلف زمین، از سخت و نرم و شور و شیرین آن، خاکى را برگرفت و با آب درآمیخت تا خالص شد، و با نم دار کردن مجدد آن، جلا و صیقلش داد، و از آن صورت و شکلى داراى اعضا و جوارح پدید آورد، آن را خشکانید تا خود را گرفت، و استحکامش بخشید تا محکم و متین شد، براى روز مشخص و معلوم.

سپس از روح خود در آن دمید، پس به شکل انسان هشیارى در آمد که به تحرک برخاسته و ذهن و فکر و اعضاى خود را به خدمت مى‌گیرد، و از ابزار جابجائى استفاده مى‌ کند، حق و باطل را مى ‌شناسد، و از حواس چشیدن و بوئیدن و دیدن برخوردار است معجونى است با سرشتى از رنگهاى مختلف و اشیاى گرد آمده که برخى ضد یکدیگر بوده و برخى با هم متباین هستند، مانند: گرمى و سردى، ترى و خشکى، بدحالى و خوش حالى. « شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 1، ص 32»

منبع :عقاید اسلام در قرآن کریم، ج‌1، ص: 139