نافله‌های شبانه روز

نافله‌های شبانه روز
نمازهای مستحبی زیادند و آنها را نافله گویند و بین نمازهای مستحبی به خواندن نافله‌های شبانه‌روز، بیشتر سفارش شده است و دستور خواندن آنها چنین است:
1- نافله نماز ظهر، که هشت رکعت است و قبل از نماز ظهر خوانده می‌شود.
2- نافله نماز عصر، که هشت رکعت است و قبل از نماز عصر خوانده می‌شود.
3- نافله نماز مغرب، که چهار رکعت است و بعد از نماز مغرب خوانده می‌شود.
4- نافله نماز عشا، که دو رکعت است و بعد از نماز عشا و به صورت نشسته خوانده می‌شود.
5- نافله نماز صبح، که دو رکعت است و قبل از نماز صبح خوانده می‌شود.
6- در روز جمعه، به هر یک از نافله‌های نماز ظهر و عصر، دو رکعت اضافه می‌شود.
شایان ذکر است که این نمازها به صورت دو رکعتی، مانند نماز صبح خوانده می‌شوند.
16. نافله‌ی شب «نماز شب»
نماز شب، فضیلت فراوانی دارد و در روایات اهل بیت رسول خدا (ص)، آثار معنوی و دنیوی زیادی برای آن ذکر شده است، با این بیان که: «نماز شب، شرف مؤمن است
»، «عامل بخشوده شدن گناه روز است»، «روزی را زیاد می‌کند»، «بیماری‌ها را برطرف می‌کند» و «باعث زیبایی چهره و نیکی اخلاق می‌گردد.»
دستور خواندن نماز شب، چنین است:
الف) چهار تا دو رکعتی به نیّت نماز شب، مانند نماز صبح خوانده می‌شود.
ب) دو رکعت به نیّت نماز شَفْع، که در رکعت اوّل، بعد از سوره حمد، سوره ناس و در رکعت دوم، بعد از حمد، سوره فلق خوانده شود.
ج) یک رکعت به نیّت نماز وِتر، که بعد از سوره حمد، سه بار سوره توحید و یک مرتبه سوره فلق و سوره ناس خوانده می‌شود.
نمازگزار، بعد از قرائت، قنوت بجا می‌آورد و هر دعا یا ذکری که خواست، می‌خواند.
البته استغفار و طلب توبه و دعا برای چهل مؤمن، سفارش شده است.
منابع:
- توضیح‌المسائل، امام خمینی (ره)، پیام نور قم ، م 767-764.
- وسائل الشیعة، محمد بن الحسن الحر العاملی، المکتبة الاسلامیة، 20 ج، عبدالرحیم ربانی شیرازی، تهران، 1383 ق، ج 5، ص 268.
- همان، ص 269.
- همان، ص 271.
- همان.
- همان، ص 272.
- مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، افتخاری، تهران، 1375 ش ، ص 141.

جدیدترین ها در این موضوع

پایه‌هاى سلوک اخلاقى و عرفانى امام(ره)

انسان با توجه به محدودیت‌هاى خاص ذهنى و عملى خود، بیشتر نگاه جامع به مسائل را فرو مى‌نهد و در میدان باور و عمل گرفتار افراط و تفریط مى‌شود. از این‌رو در زمینه تزکیه معنوى و اخلاقى نیز گروهى کاملا ظاهرگرا و عده‌اى به شدت باطن‌گرا شده‌اند. در حالى که آیین متعالى براى امت وسط، اعتدال در تمسک به ظاهر و اهتمام به باطن است، به طورى که هیچ‌کدام آسیب نبیند و حق هر یک ادا شود. امام در این زمینه مى‌نویسد:... 15 اسفند 1386, 0:0