12 آذر 1396, 13:28
قال الصادق(ع):مَنْ یَمُوتُ بالذُنوب أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بالآجال وَ مَنْ یَعیشُ بالإحْسان أَکْثَرُ ممَّن یَعیشُ بالأَعمار(بحار70/354)
امروز ثابت شده است که سرچشمه قسمت قابل توجهى از بیمارى‌هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى است، و یکى از مهم‌ترین عوامل ناراحتى روانى فشارهاى شدیدى است که از ناحیه وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمى وارد مى‌شود. انسان گناهکار در دادگاه وجدان محاکمه مى‌شود و با مجازات‌هاى دردناک معنوى وجدان روبه‌رو مى‌گردد و عکس‌العمل آن در جسم و جان و حتى در مرگ و میرها آشکار مى‌گردد، بعکس، افراد نیکوکار از درون وجدان خود تشویق مى‌شوند و همین تشویق معنوى نیرو و نشاط تازه‌اى به آنها مى‌دهد و بر طول عمر آنها مى‌افزاید نتیجه این که گناه عمر را کوتاه، و کار نیک عمر آدمى را طولانى مى‌سازد.[2]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان