27 بهمن 1395, 7:18
بيست و يكم ماه رمضان علي ابن ابيطالب (ع) پيشواي رستگاران عالم به شهادت رسيد؛ نخستين امام شيعيان كه حماسه‌هاي بزرگي را در تاريخ اسلام خلق كرد و آموزگار درس عدالت، رشادت، شجاعت و ايثار براي تمامي نسل‌ها شد. امروز جهان غرق در غمي بي‌پايان و ملكوت ميزبان سرچشمه زلال معرفت و صداقت است. بزرگمردي از تبار نور و حق كه پدري مهربان براي تمامي يتيمان زمان خود بود، هدف نقشه شوم دشمنان اسلام قرار گرفت و در محراب نماز به شهادت رسيد. حضرت علي (ع) يار باوفاي پيامبر اسلام (ص) و همسر مهربان فاطمه (س) بود كه سراسر عمر پربركت خويش را در راه اعتلاي اسلام و ترويج عدالت در جامعه اسلامي گذراند. والامقامي از نسل پاكان و آينه تمام‌نماي سخاوت، ايثار، رشادت و شجاعت كه جهان هستي در برابر بزرگي‌اش سر تعظيم فرود آورد. فضيلت‌ها و صفت‌هاي نيك علي (ع) آنچنان بالاست كه تنها پروردگار، رسول خدا و بندگان خاص درگاه الهي آن را درك مي‌كنند. خاتم پيامبران درباره امام نخست شيعيان فرمودند: «آسايش و راحتي، كاميابي و رستگاري و پيروزي، بركت و گذشت و تندرستي و عافيت، بشارت و خرمي و رضايتمندي، قرب و خويشاوندي، ياري و پيروزي و توانمندي، شادي و محبت، از سوي خداي متعال، بر كسي باد كه علي بن ابيطالب را دوست بدارد...». پيشواي بزرگ عالم تشيع، پس از مبعوث شدن حضرت محمد (ص) به پيامبري، نخستين مردي بود كه به اسلام ايمان آورد و بعد از آن يار هميشگي پيامبر (ص) در راه دعوت مردم به اين دين يگانه شد. پيش‌آهنگ مبارزه در راه حق و حقيقت، هنگامه توطئه مشركان مبني بر قتل حضرت محمد (ص) با شجاعت و ايثار خويش نقشه آنان را خنثي و زمينه هجرت پيامبر (ص) از مكه به مدينه را فراهم كرد. امام بي‌همتايي كه با رشادت فراوان توانست در جنگ‌هاي گوناگون با كافران از دين مبين اسلام پاسداري كند و رهبري سپاهيان اسلام را در هنگامه غياب حضرت محمد مصطفي (ص) برعهده گيرد. او مولاي متقيان و جانشين حضرت محمد (ص) به فرموده آخرين فرستاده حق در هنگامه بازگشت از حجه الوداع است. پس از رحلت پيامبر اسلام (ص)، حضرت علي ابن ابيطالب (ع) به دليل شرايط خاص آن روزگار سكوت اختيار كرد و تنها به وظايف فردي و سازندگي خود در راه گسترش آداب ديني پرداخت تا آنكه مردم آن عصر با ايشان بيعت كردند و خلافت اميرمؤمنان آغاز و اسلام واقعي و عدالت اسلامي در جامعه گسترده و نابرابري‌ها و نامرادي‌ها كنار گذاشته شد. جنگ‌هاي صفين، جمل و نهروان در هنگامه امامت حضرت علي (ع) رخ داد. مسلمانان در اين دوره با سختي‌هاي فراوان از طرف مخالفان روبه‌رو بودند. اما علي ابن ابيطالب (ع) در مدت پنج سال حكومت خويش، تكيه‌گاهي محكم و مأمني امن براي شيعيان محسوب مي‌شد. حضرت علي (ع) در نوزدهم رمضان سال 40 هجري قمري، هنگامه انجام فريضه الهي با تيغ كين ابن ملجم از گروه خوارج مجروح شد و نواي «فُزْتُ و ربِّ الْكعْبه» را در محراب عبادت طنين‌انداز كرد. سرانجام مولود كعبه در 21 رمضان به شهادت رسيد و جهان اسلام را با غمي جانكاه تنها گذاشت و با شوقي شگرف به ديدار حق شتافت. به بهانه سالروز شهادت اميرمؤمنان گزيده‌اي از سخنان گهربار ايشان را باهم مرور مي‌كنيم:
نابود شد، كسي كه ارزش خود را ندانست.
كار اندكي كه ادامه يابد، از كار بسياري كه از آن به ستوه آیي اميدوار‌كننده‌تر است.
اي فرزند آدم! خودت وصي مال خويش باش، امروز به گونه‌اي عمل كن كه دوست داري پس از مرگت عمل كنند.
هر روزي كه در آن خداوند نافرماني نشود، عيد است.
ايمان چهار پايه دارد: توكل به خدا، واگذاردن كار به پروردگار، تسليم به امر خداوند و رضا به قضاي الهي.
وفاداري با خيانتكاران نزد خدا نوعي خيانت و خيانت به خيانتكاران نزد خدا وفاداري است.
زاهد در دنيا كسي است كه حرام بر صبرش غلبه نكند و حلال از شكرش باز ندارد.
شخص ستمكار و كمك‌كننده به ظلم و آنكه راضي به ظلم است، هر سه با هم شريك هستند.
علم، گنج بزرگي است كه با خرج كردن تمام نمي‌شود.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان