رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود :
روزه سپر آتش است [1]و نیز فرمودند :
روزه دار تا آن زمان که غیبت مسلمانی را نمی کند در حال عبادت است ، هر چند که در بسترش خوابیده باشد.[2]
و نیز فرمودند:
روزه برای من است و من به آن جزا میدهم و برای روزه دار دو شادی است ، هنگامی که افطار می کند ، و هنگامی که پروردگار عزوجل خویش را ملاقات می کند .قسم به کسی که نفس محمد صلی الله علیه و آله درست اوست دهان بدبوی روزه دار در نزد خداوند معطر تر از عطر مشک است.[3]
امام موسی کاظم علیه السلام فرمود :
اگر روزه دارید قبل از ظهر بخوابید زیرا که خدای تبارک و تعالی ،روزه دار را به هنگام خواب اطعام می کند و می نوشاند.[4]
برخی از بزرگان گفته اند :
اگر روزه هدفی جز ارتقاء از پستی های نفس حیوانی به اوج روحانیت ملکوتی نداشت انسان را از این فضل و بزرگی کفایت می کرد.در حالی که روزه سپری از آتش جهنم است . زیرا که روزه ،آتش شهوت و غضب را که آتش درون انسان در دنیا بوده و منشاء آتش اخروی می باشد را خاموش می کند. و به همین جهت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حدیث فوق فرمودند : تا زمانی که غیبت مسلمان را نکند.
به خاطر اینکه غیببت خوردن گوشت مرده است . [5]پس نوعی خوردن و اکل می باشد که به واسطه آن بدن قوی می گردد.
و با وجود اینکه همه عبادات از آن خداست ،خداوند فرموده که : روزه از برای من است. به همانگونه که زمین از آن خداست ،ولی خداوند ،کعبه را نیز اختصاصا برای خود می داند.سر این مطلب دو نکته است:
نکته اول : همه عبادات ،در نظر گاه و مرآة مردم است ولی روزه از آنجا که فقط ترک کردن و خود نگهداری است و در آن عمل نیست که به مشاهده دیگری در آید و نیتی درونی می باشد بدینجهت جز خداوند برآن آگاه نیست.
نکته دوم : شهوات که ابزار شیطانند ، با خوردن و آشامیدن قوت می یابند و چون روزه ،خودداری از خوردن و آشامیدن است ، پس در حقیقت روزه قهر دشمنی با دشمن – شیطان و شهوات-می باشد. برای همین منظور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
شیطان در رگهای فرزندان آدم به مانند خون جریان می یابد .پس مجاری آن را به وسیله گرسنگی سد کنید.[6]
شهوات مرتع و چراگاه شیطان است .و دیگر ،بوی بد دهان است که در نزد خداوند مطبوع تر و خوشبوتر از بوی مشک می باشد.
برای آنکه روزه و بدبویی دهان به دنبال آن ،سبب پاکی روح است که نزد خداوند می باشد ، زیراکه آنچه در نزد انسان است بدن و جسم انسانی است نه روح او و خدای تبارک و تعالی در این آیه به آن اشاره فرموده است :
آنچه نزد شماست همه نابود خواهد شد، آنچه نزد خداست باقی می ماند.[7]
مرتبه پاکی روح کجا و پاکی و خوشبویی مشک؟! زیرا که پاکی روح ، روحانی و عقلی و معنوی است ، و خوشبویی مشک جسمانی و حسی و صوری می باشد.
در باره مراتب روزه ،ابو حامد غزالی ، مطالبی را بیان می کند که خلاصه آن این است :[8]
بدان برای روزه سه درجه است : روزه عموم ،روزه خصوص و روزه خصوص خصوص.
اما روزه عموم – نگهداری شکم و فرج از شهوات است .
اما روزه خصوص نگهداشتن گوش و چشم و زبان و دست و پا و سایر جوارح از گناه است ،که شش مطلب کامل می گردد:
اول : پوشاندن چشم و نگهداشتن آن از افتادن به نگاهی که گناه یا مکروه است ،بلکه هر چه قلب را مشغول می دارد و از ذکر خدای متعال منحرف می کند . رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
نگاه تیری مسموم از تیرهای ابلیس است ،پس کسی که نگاه را از ترس خدا ترک نماید ،خداوند به ایمانی عطا می کند که حلاوت و شیرینیش را در قلبش می یابد.
و نیز فرمود :
پنج چیز روزه دار را افطار می دهند ،دروغ ، غیبت ، سخن چینی ، سوگنددروغ، و نگاه از روی شهوت.[9]
دوم حفظ زبان از سخن بیهوده و دروا و غیبت و سخن چینی و فحش و ستم و خصومت و ریاکاری .
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
روزه سپرآتش است .پس چون یکی از شما روزه دار بود ،دشنام ندهد و ازسر جهل سخن نگوید و آن هنگامی که کسی باوی به نزاع برخاست یا به او ناسزا گفت بگوید که روزه ام [10]
سوم بازداشتن گوش از استماع محرمات . چون هر چه که سخن حرام باشد، گوش دادن آن نیز حرام است ،خدای متعال می فرماید: شنودگان دروغ و خورندگان مال حرام .[11]
و پیامبر اکرم فرمودند : غیبت کننده و شنوده هردو شریک در گناهند.[12]
چهارم : نگاه داشتن بقیه اعضاء بدن از بدی ها و نگاه داشتن شکم از خوردن غذای متشتبه به وقت افطار. زیرا که روزه از حلال (بازداشتن خود از حلال) و افطار با حرام ، معنای صحیحی ندارد. مانند این می‌باشد که قصری به پا شود و فورا منهدم شود یا دارویی جهت معالجه خورده شود و بلافاصله سمّ مهلک بنوشد. چون محرمات ، سمومی هستند که دین را هلاک می کنند ،و روزه داروی انسان است . و دارو با سم ،نفعی در بر ندارد. پیامبر فرمود: چه بسیار روزه داری که برایش بهره ای از روزه داری غیر از گرسنگی و عطش نیست.
پنجم : در وقت افطار ،در خوردن زیاده روی نکند و شکم را پر نکند زیرا که هیچ ظرفی در نزد خداوند ،مغضوب تر از شکم پر – حتی از حلال –نیست .چگونه می شود که فردی روزه داشته باشد ،با دشمن خدا (شیطان) مبارزه کند و باهوای نفس ستیزه کرده ،تقوای الهی را نگهدارد و تاشب ،خود را از شهوات نگهداشته ،پس از افطار ، آنرا تهییج نماید و رغبت نفس را بیشتر سازد و آن را از لذات انباشته گرداند؟ و البته بهتر و برتر آن است که نفس را در خوردن از عادت همیشگی برحذر داشته و یا اینکه روزه دار غذای همیشگی خودرا بخورد و از پرخوری پرهیز نماید.
ششم : قلب روزه دار بعداز افطار ،مابین امید و ترس ،مضطرب و نگران باشد، چون نمی داند که آیا روزه اش قبول شده است ،که از مقربین باشد ، یا اینکه رد شده و مورد خشم الهی قرار گرفته است؟
و اما دنباله سخن ابوحامد غزالی :
روزه خصوص خصوص : روزه قلب از توجه داشتن به پستی ها و افطار دنیایی و دور نگه داشتن آن از غیر خدا می باشد. افطار این روزه ،به فکر در باره دیگر مسائل دین و آخرت و آن مسائلی از دنیاست که نقص برای دین دارد زیرا که اینچنین تعلق دنیوی ، توشه آخرت است.
منبع: بنیادهای اخلاق اسلامی ، علامه سید عبدالله شبر،چاپ دوم سال 1369،ناشر/بنیاد فرهنگی امام المهدی (عج) صفحه219
پی نوشت:
-
[1]. من لا یحضره الفقیه ج 2 فضل الصیام ص 74
-
-
-
[4] .اصول کافی ، کتاب الصیام ،ج 4،ص 65،شماره 14
-
[5] .اشاره به آیه 12سوره مبارکه حجرات
-
[6] .صحیح بخاری ، ج 3، ص 62، مسند احمد ج 3 ص 156
-
-
[8] .احیاء العلوم ،ج 1 ، ص 234
-
[9]. احیاءالعلوم ج 1 ص 234
-
.[10] مسند احمد ج 2 ص 306
-
.[11] سوره المائده آیه 43
-
.[12] محجة البیضاء ج 2 ص 132به نقل از جامع الاخبار باب الغیبه