11 آبان 1396, 14:55
قال امیرالمومنین (علیه السلام)
تعطروا بالاستغفار لا تفضحنّکم روائح الذنوب
بحار/ ج 6/ ص 22
خودتان را با استغفار و توبه معطّر کنید، تا بوی بد گناه شما را رسوا نکند.
آن کس که ریشه بدی دارد، اولین آسیب را خود احساس می کند. مگر این که بر اثر سُکر طبیعت، مسموم و بر اثر لذّت جوانی، مقام، پُست و ریاست مزکوم‌باشد و زُکام، شامّه او را بسته باشد؛ اما زُکام امری عارضی و زوال‌پذیر است. اگر بدن، عرق آلود بود و انسان مدّتی با بدن آلوده زندگی کرد بالاخره روزی شامّه اش باز می شود و اولین کسی که بوی بد عرق بدن، را استشمام می کند، خود اوست.
نیز کسی که به اخلاق آلوده مبتلا می شود، اولین بوی بد گناه را خود استشمام می کند. امام علی (علیه السلام) فرمودند:
تعطروا بالاستغفار لا تفضحنّکم روائح الذنوب[1]
خودتان را با استغفار و توبه معطّر کنید، تا بوی بد گناه شما را رسوا نکند! انسان ابتدا پیش خود و سپس پیش دیگران خجالت می کشد. باطن گناه،آبروی انسان را می برد و بسیار بدبوست. دهان بدبو یا لباس بدبو با شستشوی ظاهری پاکیزه می شود؛ اما اگر جان، بدبو شد راهی برای ترمیم آن وجود ندارد.
از این رو انبیا پیش از هر چیز سعی کردند یاد خدا را در دلها زنده کنند، یاد خدا بر هر چیز، حتی بر یاد خود انسان هم، مقدّم است؛ زیرا خدا به ما از خود ما هم نزدیکتر است؛ گرچه بحسب ظاهر در سیر صعود انسان، ابتدا خود و سپس خدا را می شناسد: "من عرف نفسه فقد عرف ربّه"[2]ولی وقتی مسیر خود را تحلیل کند، می بیند معنا این نیست که اگر کسی خود را بشناسد، خدا را می شناسد؛ بلکه این است که اگر کسی خود را بشناسد، معلوم می شود قبلاً خدای خود را شناخته، چون متن حدیث "... یعرف ربّه" نیست، گویا فرموده: "من عرف نفسه فقد عرف ربّه سابقاً علی معرفة نفسه" زیرا خدا بر ما مقدّم و به ما از خود ما هم نزدیکتر است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان