17 آذر 1395, 8:27
تربیت دینی به مجموعه اعمال عمدی و هدف‌دار، به منظور آموزش گزاره‌هاي معتبر و مفاهیم يك دين به افراد ديگر، به نحوي كه آن افراد در عمل و نظر به آن آموزه‌ها متعهد و پابند باشند را گویند. با توجه به این تعریف می‌توان گفت که خانواده، مربیان و مبلغان و متولیان حکومت به عنوان کسانی که این امور را عهده‌دار هستند، معرفی می‌شوند. از این میان کارشناسان در امر تربیت دینی، سهم بیشتری را به خانواده و به‌ویژه والدین در آموزش آموزه‌های دینی و مفاهیم دینی می‌دهند.<
در بحث تربیت دینی علاوه بر رعایت اصول بیان‌شده فضای مناسب نیز تأثیر به سزایی در نهادینه کردن مفاهیم دینی دارد که از جمله این فضا‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد؛ فضای خانواده: فضای که در خانواده و همراه پدر و مادر برای فرزند به وجود می‌آید، فضایی است که کودک بیشترین وقت خود را در آن بسر می‌برد، پس باید فضای سرشار از محبت باشد، رابطه افراد در این فضا محبت است و تدریجاً باید این محبت خانوادگی را به یک محبت خدایی تبدیل کرد تا صفای بیشتر و نفوذ بیشتری داشته باشد. فضای نماز: این فضا نیز می‌تواند در جهات مختلف نقش تربیتی ایفا کند، در اذکارش باطن آدمی را با خدا رابطه دهد و در دعاهایش روح آدمی را استغنا بخشد. چون همه اهل خانواده به این عمل می‌پردازند این تلقین را به خانواده می‌دهد که همه ما با همدیگر هم جهت و هم نظر هستیم و همه دارای یک رب و معبود به نام خداوند هستیم. فضای مسجد: فضای دیگری که در این رابطه نقش مهمی را ایفا می‌کند، مسجد است. مسجد فضای است که همه افراد بدون توجه به شغل، پست و مقام و اهداف دنیوی در آن دور هم جمع می‌شوند. « مسجد روح دینی از فردی که متدین و مومن است به فردی که می‌خواهد متدین شود منتقل می‌کند». مجالس مذهبی نیز از جمله فضاهای مناسبی است که نقش مهمی در تربیت دینی ایفا می‌کند( اعم از مجالس سوگواری یا اعیاد) که حضور کودک و نوجوان در این محافل باعث می‌شود روح دینی و فطرت مذهبی آنها شکوفا و پرورش یابد. دیدار با افراد مؤمن، علما و افراد خوب و باتقوای از دیگر فضاهای است که برای تربیت دینی جهت الگوپذیری ضروری به نظر می‌رسد. رفتن به طبیعت، تعمق در آسمان، دشت و صحرا و تفکر در آفرینش‌های خداوند، از جمله حیوانات، خود نیز می‌تواند کمک زیادی تربیت دینی کودک به این مورد کند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان