نافله‌های شبانه روز

نافله‌های شبانه روز
نمازهای مستحبی زیادند و آنها را نافله گویند و بین نمازهای مستحبی به خواندن نافله‌های شبانه‌روز، بیشتر سفارش شده است و دستور خواندن آنها چنین است:
1- نافله نماز ظهر، که هشت رکعت است و قبل از نماز ظهر خوانده می‌شود.
2- نافله نماز عصر، که هشت رکعت است و قبل از نماز عصر خوانده می‌شود.
3- نافله نماز مغرب، که چهار رکعت است و بعد از نماز مغرب خوانده می‌شود.
4- نافله نماز عشا، که دو رکعت است و بعد از نماز عشا و به صورت نشسته خوانده می‌شود.
5- نافله نماز صبح، که دو رکعت است و قبل از نماز صبح خوانده می‌شود.
6- در روز جمعه، به هر یک از نافله‌های نماز ظهر و عصر، دو رکعت اضافه می‌شود.
شایان ذکر است که این نمازها به صورت دو رکعتی، مانند نماز صبح خوانده می‌شوند.
16. نافله‌ی شب «نماز شب»
نماز شب، فضیلت فراوانی دارد و در روایات اهل بیت رسول خدا (ص)، آثار معنوی و دنیوی زیادی برای آن ذکر شده است، با این بیان که: «نماز شب، شرف مؤمن است
»، «عامل بخشوده شدن گناه روز است»، «روزی را زیاد می‌کند»، «بیماری‌ها را برطرف می‌کند» و «باعث زیبایی چهره و نیکی اخلاق می‌گردد.»
دستور خواندن نماز شب، چنین است:
الف) چهار تا دو رکعتی به نیّت نماز شب، مانند نماز صبح خوانده می‌شود.
ب) دو رکعت به نیّت نماز شَفْع، که در رکعت اوّل، بعد از سوره حمد، سوره ناس و در رکعت دوم، بعد از حمد، سوره فلق خوانده شود.
ج) یک رکعت به نیّت نماز وِتر، که بعد از سوره حمد، سه بار سوره توحید و یک مرتبه سوره فلق و سوره ناس خوانده می‌شود.
نمازگزار، بعد از قرائت، قنوت بجا می‌آورد و هر دعا یا ذکری که خواست، می‌خواند.
البته استغفار و طلب توبه و دعا برای چهل مؤمن، سفارش شده است.
منابع:
- توضیح‌المسائل، امام خمینی (ره)، پیام نور قم ، م 767-764.
- وسائل الشیعة، محمد بن الحسن الحر العاملی، المکتبة الاسلامیة، 20 ج، عبدالرحیم ربانی شیرازی، تهران، 1383 ق، ج 5، ص 268.
- همان، ص 269.
- همان، ص 271.
- همان.
- همان، ص 272.
- مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، افتخاری، تهران، 1375 ش ، ص 141.

جدیدترین ها در این موضوع

فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

هر چه به ذات شناخته باشد ساخته است و هرچه به خود بر پا نباشد ديگرى اش پرداخته. سازنده است نه با به كار بردن افزار. هر چيز را به اندازه پديد آرد، نه با انديشيدن در كيفيت و مقدار. بى نياز است بى آنكه از چيزى سود برد. با زمان ها همراه نيست و دست افزارها او را يارى ندهد. 8 آبان 1395, 19:34

خداشناسی در نهج البلاغه

پیشوایان دینی، همواره ما را از اندیشیدن در ذات خداوند بزرگ منع کرده اند؛ چرا که عظمت بی پایان حضرت حق، فراتر از آن است که عقل محدود و نارسای بشری به درک و شناخت او دست یابد. در بخشی از کلام امام علی علیه السلام آمده است: «اگر وهم و خیال انسان ها، بخواهد برای درک اندازه قدرت خدا تلاش کند و افکار بلند و دور از وسوسه های دانشمندان، بخواهد ژرفای غیب ملکوتش را در نوردد و قلب های سراسر عشق عاشقان، برای درک کیفیّت صفات او کوشش نماید . 8 آبان 1395, 19:32

توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

البته این‏گونه نیست که خداوند با وجود امکان اشراف انسان بر صفاتش او را بازداشته، بلکه روشن است که شناخت جامع موجود نامحدود از سوى یک موجودِ محدود محال است. قدرت او بر اشراف‏بخشیدن به‏انسان در شناخت خود، به این امرِ محال تعلق نمى‏گیرد؛ زیرا غیرخدا همه‏چیز محدودیت دارد و نامحدودکردن محدود ذاتاً محال است. 8 آبان 1395, 19:29

توحید در نگاه امام علی (علیه السلام)

بعضی متفکران بر این باورند که در قرآن بر اثبات وجود آفریدگار آیـاتـی ذکـر شده است که روشن ترین آن ها را آیه ذیل است: (افی الـلـه شک فاطر السموات والارض5؛ مگر درباره خدای متعال که خالق آسمان ها و زمین است، شکی هست؟ 8 آبان 1395, 19:27

توحید از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه(1)

با توجه به این نکته، باید ببینیم که قرآن کریم برای عقائد و معارف مطرح شده از جانب خودش چه دلائلی را مطرح کرده است ؟ و با وجود این شیوه که قرآن از همه گروه ها برهان ودلیل می طلبد، آیا ممکن است که خودش برای مطالب خود دلیل نیاورد؟ و آیا جا دارد که ما برای معارف اسلام، از جای دیگر طلب دلیل کنیم ؟ 8 آبان 1395, 19:25

پر بازدیدترین ها