«السلام عليك يا ابا عبدالله الحسين السلام عليك ايها الامام الغريب السلام عليك ايها الامام المظلوم»؛ خدا رحمت كند آن شاعر چقدر اين نزد خدا اجر خواهد داشت كه مي گويد:

  • اين حسين كيست كه عالم همه ديوانة اوست اين چه شمعي است كه جانها همه پروانة اوست.

آقا اين بيت شعر را ما همه مان بلد هستيم و همه ي ما اين را ايمان داريم اما مي دانيد كه مي گويند: ايمان و يقين باز هم با هم فاصله دارند. يك وقتي در كتاب يك سني يك چيزي ديدم منقلب شدم يا اباعبدالله! خيلي چيزها براي ما حل شده است اما اين در كتاب سني چه كار مي كند؟ اين شيعه است كه مي گويد: «اين حسين كيست كه عالم همه ديوانه ي اوست».

آن سني مي دانيد چه نوشته بود، يك مقاله ي مفصلي نوشته بود. امام حسين را با قرآن قياس كرده بود كه عجيب است شباهتهايي بين ابي عبدالله و قرآن وجود دارد. حالا اين سه تا شباهتش من را دگرگون كرد اين را برايتان بگويم و بروم نوشته بود كه «فكما انّ الجلوس في مجلس القرآن عباده فلجلوس في مجلس الحسين عباده»؛ همان گونه كه نشستن در مجلس قرآن عبادت است نشستن در مجلس امام حسين هم عبادت است. اين يك شباهت اين يك مورد حالا مي گوييم. شباهت دومي مي گويد: «فكما فن من نظر في متفع عباده فلجلوس فن من نظره الي قبر الحسين عباده»؛ مي گويد همان گونه كه نگاه كردن به خطوط قرآن به نوشته هاي قرآن عبادت است نگاه كردن به ضريح ابي عبدالله عبادت است؛ يعني برويم حرم حضرت بنشينيم به اين ضريح مطهر نگاه بكنيم. شباهت سوم بود كه گفتم: يا اباعبدالله! اين شباهت سوم براي من و اين برادرانم و خواهرانم حل شده است اما اين براي سني چطور نوشته است. مي گويد: «فكما ان القرآن شفاء و الرحمة للمؤمنين فتربت قبر الحسين شفاء لجميع الآبنا»؛ همان گونه كه قرآن شفا و رحمت است بر مؤمنين تربت قبر نازنين ابي عبدالله شفاي همه ي بيماري ها است. خدايا! در اين شبهاي رحمت برادران خواهران هر كجا دعا مي كنند مستجاب كن. يكي از اين دعواها سر اين باشد كه اين مردم آرزو و حسرت كربلا را با خودشان نبرند برويم آنجا بايستيم بگوييم «السلام عليك ايها الامام الغريب السلام عليك ايها الامام المظلوم و رحمة الله و بركاته».

حجه الاسلام و المسلمین فاطمی نیا