دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

آب

No image
آب

كلمات كليدي : مطلق، مضاف، گذرگاه

نویسنده : مؤسسّه دائرة المعارف فقه اسلامي

آب: آنچه آب نامیده شود، هر چند به طور مَجاز.

افزودن بخش دوم شناسه بدین جهت است که اطلاق آب بر مثل آب مضاف (-آب مضاف)به نحو مجاز است.از آب، در باب های طهارت، اطعمه و اشربه و احیاء موات از جهات گوناگون سخن رفته است.احکام آن افزون بر باب های یاد شده به مناسبت در باب های صلات، خمس، انفال، صوم، حج، جهاد، تجارت، مزارعه و صید و ذباحه نیز آمده است.

آب به مطلق (- آب مطلق) و مضاف، مشکوک (- آب مشکوک) و غیر مشکوک، مشتبه (- آب مشتبه) و غیر مشتبه و مستعمل (- آب مستعمل) و غیر مستعمل، کثیر (- آب کثیر) و قلیل (- آب قلیل) تقسیم می شود.[1] در این جا به احکام کلی آن اشاره می شود.

طهارت و نجاست: آب، پاک و پاک کنندۀ هر چیز نجسی است که قابل پاک شدن است، و نیز برطرف کنندۀ حدث (-حدث) می باشد.[2] آب قلیل به محض ملاقات نجس به قول مشهور و آب کثیر با تغییر رنگ، بو یا مزه آن به وسیلۀ نجاست، نجس می شود[3] (آب نجس).

عبادات: وضو و غسل جز با آب صحیح نیست.[4] ادرار کردن در آب، مکروه است.[5]

نماز گزاردن در گذرگاه آب[6] و نیز آب بستن به منطقۀ دشمن در حال جهاد کراهت دارد.[7] به قول مشهور، روزه با فرو بردن سر در آب باطل می شود و این کار در روزۀ واجب معین[8] و نیز قضای روزۀ ماه رمضان در بعد از ظهر، حرام نیز می باشد.[9]

تملّک: آب موجود در زمین مباح (- مباحات اصلی) از مشترکات (- مشترکات) است که با حیازت (- حیازت) قابل تملّک است. همچنین به قول مشهور، کندن چاه در زمین مباح به قصد تملّک یا در ملک خود، سبب تملک آب آن است.[10] آب های مباح مانند چشمه و باران که در جوی های شخصی جمع می شود، به قول مشهور از آنِ مالک آن است.[11]

خرید و فروش:فروختن آب با پیمانه، وزن یا مشاهده در صورت محصور بودن، مانند آب حوض جایز است.[12]لیکن در صحت خرید و فروش مثل آب چاه که دارای جوشش است و دائم آب تازه با آب قبلی مخلوط می شود اختلاف می باشد (- آب چاه). در آب، ربا (- ربا) نیست.[13]

نوشیدن: نوشیدن آب دارای آدابی همچون گفتن بسم الله، نشسته نوشیدن در شب و ایستاده در روز می باشد[14] (- نوشیدن).

مزارعه: از شرایط صحّت عقد مزارعه (- مزارعه)، قابلیّت زمین برای بهره برداری به دلیل داشتن آب است.[15]

حیوان: دادن آب به حیوان پیش از ذبح آن، مستحب است.[16]عرضۀ آب بر حیوان هنگام رسیدن به آب از حقوق چارپا بر صاحبش شمرده شده است.[17]

مقاله

نویسنده مؤسسّه دائرة المعارف فقه اسلامي

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

Powered by TayaCMS