كلمات كليدي : حركت، حركت در فعل و انفعال، حركت در جده، حركت در اضافه، حركت در متي، حركت در مقولات وضعي
نویسنده : حسن رضايي
مشهور فلاسفه پیش از ملاصدرا معتقد بودند که در مقولاتی مانند جوهر، فعل و انفعال، جده و اضافه و متی حرکت روی نمی‌دهد.[1] ملاصدرا با نظریه حرکت جوهری، وقوع حرکت در مقوله جوهر را نیز اثبات نمود و پس از وی، برخی از فلاسفه و محققین، اشکالات حرکت در این پنج مقوله که از سوی قدما مطرح شده بود را بررسی نمودند و وقوع حرکت در این مقولات را نیز اثبات نمودند.
شبهات حرکت در مقولات
در مورد هر یک از این موارد، ایرادات و جواب هایی مطرح است که به بررسی اجمالی آنها پرداخته می‌شود.
الف) حرکت در مقوله فعل و انفعال؛
قدما به دو دلیل معقتد بودند که در این دو مقوله، حرکت روی نمی‌دهد:
1-این دو مقوله عبارتند از هیئتی تدریجی و غیر قار که در شیء تأثیر پذیر یا تاثیر گذار، تا وقتی که در حال اثر پذیری یا اثر گذاری است به وجود می‌آید،[2] پس در مفهوم این دو مقوله، تدریجی بودن اخذ شده است و از طرفی، حرکت در این دو مقوله مستلزم انقسام آن به اجزایی است که وجودشان آنی و لحظه‌ای است در حالی که این دو مقوله چنین افرادی ندارند.[3]
2-این مقولات، خودشان دچار تغییر و تدریج هستند. (چون در مفهوم آنها تدریجی بودن اخذ شده است) پس وقوع حرکت در آنها مستلزم حرکت در حرکت است که محال می‌باشد.[4]
در مقابل، عده‌ای که حرکت در این مقوله‌ها را قبول دارند در جواب از این ایرادات می‌گویند:
اولاً: وقوع حرکت در حرکت ممکن است.[5]
ثانیاً: انتزاع مقوله از حدودی که به صورت آنی و لحظه‌ای محقق می‌شوند، فقط در جایی ضرورت دارد که ذات مقوله تدریجی و ممتد نباشد. اما در آنجا که ذات مقوله متقوم به تدرج و سیلان است، مقوله از اجناس حرکت، که آن هم تدریجی و سیال است، انتزاع می‌شود و همین اندازه برای تصویر حرکت در چنین مقوله‌هایی کفایت می‌کند.[6]
ب) حرکت در مقوله متی:
در این زمینه نیز دو قول وجود دارد؛ قدما معتقد بودند که وقوع حرکت در این مقوله نیز محال است. زیرا «متی» هیئتی است که از نسبت شیء با زمان حاصل می‌شود و چون زمان امری تدریجی است، این هیئت نیز تدریجی می‌شود و به همین علت، دو اشکال مطرح در مقوله فعل و انفعال در مقوله متی هم جاری است.
علامه طباطبایی در جواب از این ایرادها می‌گوید:
حرکت در حرکت محال نمی‌باشد و انتزاع مقوله از اجزای حرکت در مقوله‌هایی که ذات آنها تدریجی است، کفایت می‌کند و در این موارد نیازی به وجود حدود آنی و لحظه‌ای، جهت انتزاع مقوله نمی‌باشد.[7]
ج) حرکت در مقوله اضافه و جده:
در این زمینه، قدما می‌گویند: به این علت که این دو مقوله مفاهیمی انتزاعی هستند و تابع طرفین اضافه (در مقوله اضافه) و موضوع خود (در مقوله جده) می‌باشند از این روی، هیچ حکم مستقلی (از جمله حرکت) برای آنها صادق نمی‌باشد. پس اگر حرکتی باشد اولا و بالذات متعلق به طرفین و موضوع آنهاست و تغییر در این دو مقوله، تغییر در طرفین اضافه و موضوع آنهاست.[8]
در جواب از این ایرادات آمده است؛
اتصاف این دو مقوله به حرکت، به تبع حرکت در طرفین اضافه و موضوع آنهاست، مانند اتصاف مقوله وضع به حرکت که بالتبع است و تبعیت از طرفین و موضوع، در حرکت و تغییر، هیچ منافاتی با وقوع حقیقی حرکت در آنها ندارد و آنچه که با اتصاف حقیقی منافات دارد اتصاف بالعرض است نه بالتبع. پس در این h2 مقوله نیز حقیقیتا حرکت روی می‌دهد.[9]
با توجه به مطالب فوق به نظر می‌رسد که ایرادات قدما بر طرف شود و وقوع حرکت در پنج مقوله عرضی دیگر نیز ثابت شود.