2 آبان 1396, 15:10
روی عن النبی(صلى الله علیه وآله)أنه قال لعلی بن أبی طالب (سلام الله علیه) :
«یاعَلی لایُحِبّکَ إلاّ مَن طابَت وِلادَتُهَ، وَلایُبغِضُکَ إلاّ مَن خَبُثَت وِلادَتُهُ، وَلا یُوالیکَ إلاّ مُؤمِنٌ وَلا یُعادیکَ إلاّ کافرٌ» (بحارالانوار ج 27 ص 145)
رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) خطاب به امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) فرمودند:
«یا علی تو را دوست نمیدارد، مگر کسی که پاک مولد(حلال زاده) باشد و با تو کسی دشمن نمی شود، مگر اینکه ولادت او ناپاک(حرام زاده) باشد و دوست دار تو نمی شود، مگر مؤمن، و دشمن تو نمی شود، مگر کسی که کافر باشد»
جابر بن عبدالله انصاری می گوید: با عده ای در منی همراه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) بودیم، ناگهان شخصی توجّه ما را به خود جلب کرد، او گاهی سجده می نمود و گاهی رکوع می کرد و مشغول ناله و تضرّع بود.
گفتیم: ای رسول خدا(ص) چقدر نمازش زیبا است. فرمود:
«او همان است (شیطان) که پدر شما را از بهشت بیرون راند»
پس امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) بی مبالات به طرف او رفت و او را گرفته حرکت شدیدی داد، به طوری که دنده های راست و چپش در هم فرو رفت و فرمود:
«إن شاء الله تو راخواهم کشت»
او گفت: تا آن مهلتی که خداوند به من داده است، پایان نپذیرد و آن وقت معلوم نرسد، این کار را نمی توانی کرد، و چرا می خواهی مرا بکشی؟
به خدا قسم دشمنی نمی کند کسی با تو مگر اینکه نطفه من قبل از نطفه پدرش وارد رحم مادر او شده است، و با دشمنی تو در اموال و اولاد آنها شرکت دارم، و این فرمایش خداوند تبارک و تعالی است:
«وَ شارِکهم فِی الأمول ِوَالأولاد»
(سوره اسراء آیه 66)
جابر می گوید: ما دوستی امیرالمؤمنین را بر فرزندانمان عرضه میکردیم، هر که او را دوست داشت، می فهمیدیم فرزند خودمان است و آنکه آن حضرت را دوست نداشت به خودمان نسبتش نمی دادیم.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان