واکنش علمای الازهر به ممنوعیت استفاده از بلندگو هنگام اذان

تصمیم مشاور استاندار استان "شرقی" مصر مبنی بر ممانعت استفاده از بلندگوهای مساجد هنگام نماز به علت جلوگیری از آلودگی صوتی، با واکنشهای بسیاری همراه بود که برخی از علمای الازهر با آن موافقت و برخی دیگر مخالفت کردند.

خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مرآة، در پی تصمیم یحیی عبدالمجید مشاور استاندار استان "شرقی" مصر مبنی بر اینکه صدای بلند اذان از طریق بلندگوهای مساجد منجر به آلودگی صوتی شده و استفاده از آنها تنها در داخل مسجد هنگام اذان کافی دانست، واکنشهای بسیاری را در بر داشته است.

محمد رأفت عثمان عضو مجمع مطالعات اسلامی الازهر و عضو مجمع فقهای شریعت امریکا اظهار داشت: اذان در زمان نماز از شعائر اسلام به شمار می‌رود و باید هنگام اذان صدای آن به صورت واضح از سوی مسلمانان در هر جا که هستند شنیده شود؛ چرا که وظیفه اذان اطلاع دادن به مسلمانان از زمان نماز است.

احمد سایح استاد عقیده و فلسفه دانشگاه الازهر نیز افزود: بهتر است که صدای اذان بدون استفاده از بلندگو باشد. چرا که قرآن نیز می فرماید که صدایت را نه بلند کن و نه پایین بیاور بلکه راهی میانه اتخاذ کن. از این رو صدای بلند در داخل مساجد و یا خارج از آن مطلوب نیست.

عبدالغفار هلال استاد دانشگاه الازهر پیشنهاد داد: در هر منطقه تنها یک مسجد بزرگ مشخص شود که بلندگوهای آن هنگام اذان روشن شوند، چون مسلمانان در زمان واحدی نماز می‌خوانند؛ بنابراین تنها اذان یک مسجد کافی است و از سرو صدای زائد نیز جلوگیری به عمل می آید. در حالی که همه شرایط باید در نظر گرفته شود؛ زیرا اذان زمانی برای اعلام وقت نماز است.

محمود غرباوی مدیر دفتر استان شرقی مصر اظهار داشت: تصمیم بر استفاده نکردن از بلند بودن صدای اذان هنگام نماز از طریق بلندگوها ممانعت از سروصدا است. به طوری که تنها همسایگان مسجد بتوانند آن را بشنوند و از سرو صدا هنگام نماز جلوگیری به عمل آید.

دکتر محمود عاشور معاون سابق الازهر ضمن محکوم کردن این دستور افزود: معنای لغوی اذان، اعلام است که ضرورت استفاده از بلندگو را به منظور اطلاع دادن به وقت نماز نشان می دهد. اما سرو صدا و آلودگی صوتی مسئله ای غیر منطقی است. آیا شادیهای روزانه در خیبانها و کوچه ها آلودگی صوت به شمار نمی رود و باید جلوی آنها هم گرفته شود؟

منبع:

www.mehrnews.com/fa

جدیدترین ها در این موضوع

علل زوال ادریسیان

زید بن علی بن حسین بن علی بن أبی طالب(علیهم السلام) با قیام علیه حکومت هشام بن عبدالملک(72-125 هجری)، پایه گذار مکتب زیدیه در جهان اسلام شد. این گروه که بواسطه انتساب نامشان به نام زید بن علی، به این شهرت رسیده‌اند، در اصطلاح دانش فرقه شناسی، شاخه‌ای از مذهب تشیع می‌باشند که پیروان آن اعتقاد به امامت زید را نیز به همراه دارند. 24 آبان 1393, 14:8

تقابل دیدگاههای مخترعه و مطرفیه

زیدیه در لفظ به گروهی که منسوب به زید بن علی بن حسین ابن علی بن أبی طالب(علیهم) هستند، اطلاق می شود[1]. اندیشه «منصوص بودن امامت» و اعتقاد به وجود نص بر امامت اهل بیت(ع) نقطه پیوندی است که زیدیه و امامیه را تحت عنوان عام «تشیع» قرار می‌دهد.[2] 24 آبان 1393, 14:8

نظر خود را بنویسید!

در حال حاضر هیچ نظری برای این مقاله وجود ندارد.

برای درج نظر خود درباره واکنش علمای الازهر به ممنوعیت استفاده از بلندگو هنگام اذان فیلدهای زیر را پر کنید.