سعه صدر مدیریتى

سعه صدر مدیریتى

آیت الله ملکوتى مسئولیت هایى را که به افراد و اشخاص مى سپرد، همواره نسبت به آنان، با یک نوع سعه صدر رفتار مى کرد و کوچک ترین دخالتى در حیطه مسؤولیت آن مسؤول نمى کرد و به او آزادى و اختیار مى دادبه قدرى که فرد مدیر هرگز احساس نمى کرد که کار به او تحمیل شده است. و در عین حال، بر کار او نظارت دقیق، مستمر و غیر مستقیم داشت. اگر اشتباه و تقصیرى از کسى سر مى زد، فورى و مناسبِ شأن مدیر، تذکر و هشدار مى داد و در صورت تکرار خطا و عدم اصلاح فرد، برخوردهاى قاطع و مقتضى را هم به مرحله اجرا مى گذاشت. در این خصوص، با هیچ کس مدارا نمى کرد. همیشه تکیه کلامش این بود:

«من با هر کس تا لب جهنم هستم ولى اگر خواست مرا با خود به جهنم ببرد، خود را کنار مى کشم و هرگز با او داخل جهنم نخواهم شد.»^[24]

ایشان در ردیف آن فقها و مراجعى است که بر خلاف نظر مشهور به وجوب عینى نماز جمعه قائل است و خودشان نیز عملاً هر هفته با پاى پیاده در نماز جمعه شهر قم حضور مى یابد.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه