در مورد امشب مورخین در مقاتل نقل کرده اند که از طرف ابن زیاد نامه آمد که باید حلقه محاصره را تنگ کنید. یا الله؛ باید بین امام حسین(ع) و فرات حائل شوید و نگذارید آب به خیمه هایش برسد.

تلاش می کردند تا امام حسین(ع) را تحت محاصره قرار بدهند تا شاید ترک اولایی از ایشان و اصحابش سر بزند. چون حضرت(ع) را نمی شناختند، خیال می کردند شاید اگر سخت بگیرند سیدالشهداء(ع) کوتاه خواهد آمد. عده ای هم که به حضرت(ع) می گفتند: آقا این زن و بچه را برای چه با خود می برید، همین فکر را می کردند که ممکن است دشمن از این طریق حضرت(ع) را تحت فشار قرار دهد. ایشان هم که می دانست چه اتفاقی می افتد، با هوشیاری این ها را آورده و آماده کرده بود. لذا، دشمن هرچه توانست سخت گرفت. همراه با امام حسین(ع) همسرانش، نوامیس رسول خدا، طفل خردسال، طفل شیرخوار و مادری که فرزندش را شیر می دهد، هستند. بستن آب به روی این ها چه معنی می دهد؟

از امشب آب در خیمه های امام حسین(ع) جیره بندی شد؛ در آن هوای گرم که ظاهراً هوای کربلا در آن ایام گرم و سوزان بوده است؛ اینطور نیست که اصلاً آب نبود، بلکه باید حضرت قمربنی هاشم(ع) و دیگران می رفتند و با درگیری مقداری آب برمی داشتند و می آوردند.

«السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین السلام علی الحسین»

«الَّذِی سَمَحَتْ نَفْسُهُ بِمُهْجَتِهِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ فِی سِرِّهِ وَ عَلَانِیتِهِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ جَعَلَ اللَّهُ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِه».[1]

ای حسین، چه کردی که خاکی هم که به تو نزدیک است، خدا به آن لطف کرده است؟ اگر ما را بپذیری چه می شود؟

«السَّلَامُ عَلَى مَنِ الْإِجَابَةُ تَحْتَ قُبَّتِه»[2]

بعضی از بزرگان فرمودند که هرکجا حسینیه و خیمه ای بنام امام حسین(ع) برپا می شود، آن جا قبّه امام حسین(ع) است. چه کردی حسین جان؟ هر دستی که در این قبّه به طرف خدا دراز بشود، خدا به احترام تو آن دست را خالی برنمی گرداند.

«السَّلَامُ عَلَى مَنِ الْأَئِمَّةُ مِنْ ذُرِّیتِهِ».[3]

چه کردی که خدا امام زمان(عج) را در نسل تو گذاشته است؟در روایات آمده که ماجرای عاشورا به بی بی دو عالم عرضه شد و به ایشان گفتند: می خواهیم فرزندی به تو بدهیم که این طور به شهادت می رسد. صدیقه کبری(س) وقتی قبول کرد که خدا وعده داد که در عوض این شهادت، امامت را در نسلش می گذارم. در بعضی روایات هم آمده که خداوند خصوصاً وعده داده است که امام زمان(عج) را در نسلش می گذارم.

«السَّلَامُ عَلَى غَرِیبِ الْغُرَبَاءِ السَّلَامُ عَلَى شَهِیدِ الشُّهَدَاءِ».[4]

شهادت تو یک شهادت دیگری است.

«السَّلَامُ عَلَى شَهِیدِ الشُّهَدَاءِ السَّلَامُ عَلَى قَتِیلِ الْأَدْعِیاء».[5]

نمی دانم این جمله را معنا کنم یا نه؟ خدای متعال به ابراهیم خلیل(ع) براساس روایت خصال فرمود: «ابراهیم تو به فرمان من فرزندت را در راه خدا بردی.» این قربانی کردن فرزند در راه خدا معصیت نیست، بلکه عبادت است. ولی فرزند رسول خدا را مدعیان اسلام با دستان ناپاکشان مانند گوسفند سر می برند. ای کشته ای که آن ناپاک ها هر چه شقاوت داشتند بر سر تو خالی کردند.

«السَّلَامُ عَلَى سَاکنِ کرْبَلَاءَ السَّلَامُ عَلَى مَنْ بَکتْهُ مَلَائِکةُ السَّمَاء».[6]

این برای مادرس است. ملائکه آمدند برای یاری امام حسین(ع)؛ اما دیر رسیدند. در روایت دارد که با اجازه خدای متعال، کنار حرم حضرت(ع) تا دوره ظهور برای ایشان صبح و شب گریه می کنند. غبار آلود و محزون، منتظرند تا امام زمان(عج) بیاید و در رکاب حضرت(ع) خون خواهی کنند.

«السَّلَامُ عَلَى مَنْ ذُرِّیتُهُ الْأَزْکیاء»[7]

«سلام بر آقایی که همه نسلش پاک بودند.»

«السَّلَامُ عَلَى الدِّمَاءِ السَّائِلاتِالسَّلَامُ عَلَى الْجُیوبِ الْمُضَرَّجَات».[8]

«سلام بر گریبان هایی که چاک شد.»

«السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَاتِ».[9]

«سلام بر آن لب های تشنه.»

«السَّلَامُ عَلَى النُّفُوسِ الْمُصْطَلَمَاتِ السَّلَامُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الْمُخْتَلَسَاتِ السَّلَامُ عَلَى الْأَجْسَادِ الْعَارِیاتِ السَّلَامُ عَلَى الْجُسُومِ الشَّاحِبَاتِ السَّلَامُ عَلَى الدِّمَاءِالسَّائِلاتِ السَّلَامُ عَلَى الْأَعْضَاءِ الْمُقَطَّعَاتِ السَّلَامُ عَلَى الرُّءُوسِ الْمُشَالَاتِِ السَّلَامُ عَلَى عَلِی الْکبِیرِ السَّلَامُ عَلَى الرَّضِیعِ الصَّغِیر» [10]

نمی دانم این کدام طفل است که امام زمان(عج) به او سلام می کند. مرحوم یعقوبی نوشته است که،دو تا شیرخواره از امام حسین در عاشورا به شهادت رسیده اند.یکی، طفلی است که حضرت(ع) نزدیک خیام او را در آغوش گرفت تا با او وداع کند. هنگامی که خم شد تا او را ببوسد، دشمن او را هدف تیر قرارداد. دومی، هم این طفل شیرخواره ای است که امام حسین(ع) او را مقابل لشکر دشمن روی دست گرفت و فرمود: «اگر به من رحم نمی کنید، به این طفل صغیر تشنه رحم کنید.» ای وای! چطور جواب حضرت(ع) را دادند:

«ذبح الطفل من الاذن الی الاذن و من الورید الی الورید»

نمی دانم با جگر امام حسین(ع)چه کرد.خون ها را می گرفت و به آسمان می پاشید؛ خدایا تو می بینی.

ای عزیز دلم

  • در پریشانی و در بی یاریمی دهی باز مرا دلداری
  • دست و پای دل من می بندیدست و پا می زنی و می خندی

حجة الاسلام و المسلمین میرباقری