چگونه از ناسازگارى خواهران و برادران بکاهیم؟

چگونه از ناسازگارى خواهران و برادران بکاهیم؟ سیده میترا ابوطالبی اختلاف بین خواهر و برادر و دعواى آنها از جمله ماجراهایى است که والدین باآن مواجه هستند و گاهى به صورت مشکلى بزرگ براى خانواده در مى‌‌آید به دلیل اینکه اغلب والدین یا مربیان از چگونگى برخورد صحیح با این مسئله آگاه نیستند و با دخالت‌ بیجاى خود کار را مشکل‌تر مى‌کنند. شما با این مسئله چگونه برخورد مى‌کنید؟ آیا در دعواى کودکانتان مداخله مى‌کنید؟ یا اجازه مى‌دهید خود آنها موضوع را حل کنند؟ نکته مهمى که همه والدین باید بدانند این است که برخى از خواهرو برادرها از مصاحبت یکدیگر لذت نمى‌برند. هرچقدر هم که شما در تربیت آنها تدبیر و سیاست به کار ببرید بازهم بین آنها نزاع و کشمکش روى مى‌دهد و راهى براى از بین بردن این دعواها وجود ندارد اما مى‌توان با کمى درایت و تدبیر، این نزاع‌ها را به حداقل رساند. دعواى کودکان امرى طبیعى است و نباید از آنها انتظار داشت در برخورد با همسالان خود رفتارى ملایم و صحیح از خود نشان دهند و یا اینکه از خود گذشت نشان دهند. این‌گونه رفتارها در کودکان ادامه نخواهد داشت و با گذشت زمان در صورتى که برخوردى مناسب با آن داشته باشید برطرف مى‌گردد. علل ناسازگارى کودکان - به هم خوردن عدالت و برابرى میان فرزندان: وقتى پدر و مادر عدالت را رعایت نمى‌کنند، حس حسادت کودکان را نسبت به یکدیگر برمى‌انگیزند و باعث بروز اختلاف و دعوا بین خواهر و برادر مى‌شوند. - به خطر افتادن حس مالکیت کودک: کودک داراى حس مالکیت قوى است و زمانى که کودک دیگرى بخواهد وسیله متعلق به او را بردارد عصبانى مى‌شود و پرخاش مى‌کند. - حس برترى طلبی: کودکى که مى‌خواهد همیشه نقش اصلى را در بازى داشته باشد اگر کودک دیگر به او اجازه چنین کارى را ندهد دست به تخلف در بازى مى‌زند و این کار باعث جدال میان آنها مى‌شود. - دخالت بیجاى پدر و مادر در اختلافات جزئی: پدر و مادرى که دائما نقش داور یا قاضى را بازى مى‌کنند و مى‌کوشند مقصر اصلى را شناسایى کنند باعث مکرر شدن دعواى میان کودکان مى‌شوند و آنان را براى نزاع بعدى آماده‌تر مى‌کنند. - عواملى که سبب تحریک حس حسادت کودک مى‌شود، مانند: جانبدارى از کودک دیگر در دعوا، مجبور کردن کودک به گذشت به نفع کودک دیگر، مقایسه کردن کودک با سایر فرزندان. - مصرف انرژى اضافى که در آنها به جا مانده وموفق به تخلیه آن نشده‌اند. - بیکارى و بلاتکلیفی: سعى کنید کودکان را سرگرم ومشغول سازید. - از همه مهمتر سعى کنید الگوى مناسبى براى آنها باشید. کودکان نباید شاهد این باشند که شما براى اثبات حقانیت خودتان به زور متوسل مى‌شوید و تصور کنند که دعوا امر اجتناب‌ناپذیر است. باید در حضور کودکان از دعوا کردن بپرهیزید. هنگام مقابله با دعواى کودکان با یکدیگر چه نکاتى را باید رعایت کرد؟ - در صورتى که دعوا لفظى و جزئى بود به فرزندانتان اجازه دهید خودشان مشکلشان را حل کنند. هنگامى که کودکان بفهمند کسى علاقه‌اى به مشکل آنها ندارد دیگر براى جلب توجه پدر و مادر دائما نزد آنها شکایت نمى‌کنند. - اگر دعوا درحدى بودکه امکان صدمه زدن آنها به یکدیگر وجود داشت والدین به ناچار باید دخالت کنند و با لحنى جدى از آنها بخواهند به دعوا خاتمه دهند. - در صورت شکایت کودکان از یکدیگر به آنها بگویید که علاقه‌اى به شنیدن توضیحات آنها ندارید و نمى‌خواهید بدانید مقصر کیست؟ ولى اگر مقصراصلى مشخص بود باید او را مورد سرزنش قرار دهید. اغلب دعواهاى خواهر و برادرها از روى تصمیم قبلى نیست و ناگهانى اتفاق مى‌افتد و گاهى چندان بالا مى‌گیرد که کودکان سعى مى‌کنند خشم خود را به صورت ضربه بدنى یا تخریب اسباب‌بازى یا لوازم شخصى طرف مقابل نشان دهند. در این هنگام باید کودک را از این کار باز داشت و به او فهماند که هرچند احساس خشمش نسبت به خواهر یا برادر منطقى است ولى او حق ندارد با رفتارى ناپسند و ضد اجتماعى از حق خود دفاع کند.

روزنامه رسالت