چه گوارا؛ چهره ای که باید از نو شناخت

چه‌گوارا چهل و چهار سال پیش، در هشتم اکتبر ۱۹۶۷، در کوهپایه‌های آند، در بولیوی، دستگیر شد. صبح روز بعد، او را به دستور افسران ارشد نیروهای مسلح بولیویایی، اعدام کردند. در طول چند دهه‌ای که از مرگش می‌گذرد،از «چه» در سراسر جهان چهره‌ای ماندگار و حتی افسانه‌ای باقی‌مانده است: تصویری روی میلیون‌ها تی‌شرت. هرچند کارنامه‌اش عمدتاً انگاره‌هایی انتزاعی از شورش را به اذهان متبادر می‌کند، طرح‌ها و دستاورد‌های چه‌گوارای حقیقی، اغلب در سایه فرآیند تبدیل شدنش به یک نماد، نادیده مانده است. چه‌گوارا، پیش و بیش از هر چیز، یک انقلابی تمام وقت بود. او کتاب اشعار پابلو نرودا را درکوله‌پشتی‌ا‌ش حمل می‌کرد، اما موسیقی محبوبش، نوای منقطع شلیک مسلسل بود. مدتی برای نشریه نهاد سلطنتی امور خارجه در لندن، سرمقاله می‌نوشت؛ اما یک مخالف پرشور امپریالیسم و یک ضد آمریکایی تند و تیز بود. او که قبلاً، در سال ۱۹۵۴، در مأجرای سرنگونی دولت چپ‌گرای گواتمالا با حمایت CIA، شخصاً تلخی و گزندگی سیاست‌های ایالات متحده را چشیده بود، سال‌های کوتاه بزرگ سالی‌اش را وقف اقدامات و تلاش‌هایی برای به زیر کشیدن فرمانروایی آمریکا کرد. گوارا بی‌تردید به حرکت برای بهتر کردن شرایط فقرا، باور داشت، اما فکر می‌کرد بهترین راه برای رسیدن به این هدف، انقلاب خشونت‌آمیز است و برخلاف نظریه‌پردازان سوسیالیست قدیمی‌تر، به نیروی افراد، بیش از نیروی توده‌ها ایمان داشت. او استدلال می‌کرد که یک دسته کوچک مبارزان چریک،‌ می‌توانند کمک کنند شرایطی فراهم شود که در آن، سرنگونی رژیم‌های استبدادی ممکن باشد. گوارا بعد از پیوستن به گروه کوبایی فیدل کاسترو در مکزیک، در سال ۱۹۵۵، استعداد‌هایش را جهت داد و یکی از مهم‌ترین فرمانده‌های نظامی در جنگ انقلابی کوبا شد. او در ۱۹۶۵ کوبا را ترک کرد و به آفریقا رفت تا در آن جا بجنگد. هدفش این بود که در خاکسترهای جنبش سیاسی پاتریس لومومبا ـ رهبر جنبش مستقل کنگو که در ۱۹۶۱ کشته شد ـ آتش تازه‌ای بدمد. در سال ۱۹۶۶ تلاش کرد از بولیوی جرقه یک انقلاب قاره‌ای را در آمریکای لاتین روشن کند. هر دو سفرش ناموفق بودند. گوارا پزشکی بود که خودش را به یک سرباز تبدیل کرد؛ اما در عین ‌حال، یک روشنفکر اهل مطالعه، یک نظریه‌پرداز سوسیالیست، دانش‌آموز راهبرد نظامی و نویسنده‌ای پرکار بود. در اوج جنگ آمریکا با ویتنام، او ایالات متحده را بزرگ ترین تهدید جهان می‌دید؛ خطری که انقلابی‌ها در تمام دنیا باید برای نابود‌ی‌اش متحد می‌شدند. بی‌تردید این همچنان بخشی از جذابیت امروز اوست.

منبع: سایت تاریخ ایرانی

جدیدترین ها در این موضوع

آدابی از عبودیت

از آداب عبودیت این است که جز قدرت حق، قدرتی را نپذیرند و جز ثنای حق و آنکه از اولیاء حق است، ثنای کسی را نگویند. 1 مهر 1397, 14:8

فهم و دریافت زبان قرآن

من امیدوارم که ما این حجاب جحود را از قلب‌هایمان برداریم و از خدای تبارک و تعالی بخواهیم که ما را آشنا کند به لسان قزآن. 1 شهریور 1397, 14:8

علت بعثت انبیاء

اگر برای هر علمی موضوعی است... علم همه انبیاء هم موضوعش انسان است ... 1 شهریور 1397, 14:8

ترک علاقه به دنیا

علائق را باید کم بکنید، علاقه‌ها باید کم بشود، طبیعتاً ماها از اینجا می‌رویم، علی ایّ حال چه علاقه قلبی به چیزی داشته باشیم یا نداشته باشیم فرقی به حال ما نمی‌کند. 29 مرداد 1397, 14:8

دعا روح عبودیت

اینهایی که از کتب ادعیه انتقاد می‌کنند برای این است که نمی‌دانند، جاهل‌انند، بیچاره‌اند که این کتب ادعیه چطور انسان را می‌سازد، این دعاهایی که از ائمه ما وارد شده است مثل کمیل، مناجات شعبانیه، دعای حضرت سیدالشهداء(ع) و دعای«سمات» اینها چه جور انسان را درست می‌کنند... 29 مرداد 1397, 14:8

پر بازدیدترین ها

افراط و تفریط قوه شهوت

افراط در قوه شهوت عبارت از آن است که عقل انسان مقهور شهوت شده و همّت مرد مصروف تمتّع از زنان و کنیزان گردد و از پیمودن راه آخرت محروم شود. 18 دی 1396, 15:16

اسیر شهوت

آنهایی که بنده دنیا و شهوت خویش اند، و طوق بندگی هوای نفس را در گردن نهادند، بندگی از هر کسی که دنیا را پیش او سراغ دارند یا احتمال می دهند، می کنند و خاضع او می شوند و اگر در ظاهر زبان منیت و عفت نفس گشایند، تدلیس محض است و اعمال آنها و اقوال آنها، این کلام را تکذیب کنند. 29 مهر 1396, 12:38

ترک علاقه به دنیا

هوای نفس

از هوای نفس بپرهیزید همان گونه که از دشمنانتان می پرهیزید چیزی دشمن تر برای افراد با شخصیت از پیروی هوای نفس و درو شده های زبان نیست. 8 آذر 1396, 17:55

اعضاء بدن امانت است

شما اگر خدای نخواسته خود را اصلاح نکردید و با قلبهای سیاه ، چشمها، گوشها، و زبانهای آلوده ، به گناه از دنیا رفتید، خدا را چگونه ملاقات خواهید کرد؟ 21 آبان 1396, 15:24

نظر خود را بنویسید!

نوشته شده توسط سینا -

17 آبان 1398

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی حنای کاسترو و چه گوارا و توده ای های وطنی رنگ باخت

نوشته شده توسط سید جمال الدین سادات -

19 مهر 1398

کابل افغانستان

چه با توجه که یک پژشک بود اما ترجبح داد مبارزه مسلحانه را علیه امپریالیزم امریکا انتخاب کرد زمانیکه انقلاب کیوبا به پیروزی رسید چه وزیر صنایع شد نیم روز را در وزارت مصروف کار بود و نیم دیگر روز را همراه با دهقان در مزرعه نیشکر مصروف کار بود این را میگویند انقلابی روحش شاد ویادش گرامی باد

نوشته شده توسط -

12 مهر 1398

با سلام به نظر من ایران ما از این گونه "چه ها" زیاد دارد که در جنگ تحمیلی آمریکا بر علیه ایران مظلومانه به شهادت رسیدن ولی متاسفانه رسانه ای که بتواند این موضوع را به جهانیان برساند در اختیار نداریم و یا اگر هم داشته باشیم استکبار جهانی اجازه این موضوع را نمیدهد

نوشته شده توسط علی -

18 مرداد 1398

کردستان

عالی بود اما کوتاه چه گوارا حقیقت روح انسان را درک کرده بود و این زندگی برایش کوچک و کم اهمیت بود او می خواست آن لذت بزرگی را به همه ی جهانیان بچشاند مخصوصا" محرومان. این جهان به انسانهای بزرگی چون حسین "ع" و چه گوارا نیاز دارد، تا معنا دار شود.

6 آذر 1398

شهید چمران را فراموش کردید؟او یک انقلابی به تمام معنا بود.

نوشته شده توسط فرزاد آموزگار -

9 مرداد 1398

کازرون

درگیری های بی نتیجه سیاسی.عافیت طلبی. مزه کردن چرب وشیرین دنیا. نداشتن ایمان عمیق عواملی است که انقلاب را از موجی خروشان به نرمای آب در تلاقی ساحل مبدل می سازد و تنفر از کیر ونخوت سیاستهای امپریالیستی را تبدیل به مقوریت وتسلیم در برابر شکوه پوشالی آن مبدل می سازد و این آفتی است که امروز گریبان بسیاری از مردم ما که زمانی آرمان خواه بودند را گرفته است .زندگی یک ماتریالیست پاک نهاد وصادق معادلات ذهنی اشتباه ما را میتواند به چالش بکشاند .

21 فروردین 1398

واقعا متاسفم شخصی که در بحبوبه شور انقلابی خطاهای زیاد و اعدام های کثیری به دست او واقع شده است تبدیل به یک قهرمان جهانی شده است شور فاقد شعور جامع می شود همین وضعیتی که ما در کشور بدان دچاریم

4 فروردین 1398

البته یادی هم بکنیم از اعدام های دست جمعی که او انجام می داد و مثل آب خوردن آدمها رو می فرستاد زیر خاک از چگوارا چهره علیه السلام نسازید

11 اسفند 1397

سلام اینجانب به دکتر «چه گوارا» به خاطره شخصیت استکبارستیزی و ضد استعمارگری ایشان احترام گذاشته، اما با ایدئولوژی مارکسیستی ایشان نقد اساسی و علمی دارم. و باید اشاره ای داشته باشم به شخصیت کارازماتیک جناب «چه» اگر ایشان در دهه 50 در ایران می بودند (ایرانی تبار) قطعا یکی از چهره های انقلابی و آرمانگرا می‌بودند.

5 بهمن 1397

چه قدر کوتاه اما پر محتوا یاد همه مدافعان حق وحقیقت زنده باد

نوشته شده توسط سیداکبرعزیزی -

20 دی 1397

سلام "چه"یکی از آزادیخواهان ممتاز معاصرخود،چریک نامی ومعتقد ومهم ترازهمه یک سیاست مدار پیش بینی کننده روزگاربعدازخودنیز بوده است.جای این افراد در کتب تاریخی که جدیدالانتشارند،خالیست!

نوشته شده توسط فاطمه کاکادزفولی -

21 آذر 1397

سلام با اینکه کم بود و خیلی سطحی اطلاعات می داد ولی خوب بود.

نوشته شده توسط مهدی قایدی -

23 آذر 1397

فارس قیروکارزین

درود همه ی حرکتهای انقلابی در هر دوره ای ازتاریخ دارای ارزش و مستحق احترام هستند اما چه گوارا درشرایطی خاص خود را وقف انقلاب کرد و سفر دوم او به بولیوی نشان داد انقلابی بودنش مانند بسیاری ازافراد که میشناسیم برای کسب قدرت و گرفتن سهم وجایگاه نبوده است.بلکه به جهت شخصیت آزاد منش وانقلتبی اش بود.

برای درج نظر خود درباره چه گوارا؛ چهره ای که باید از نو شناخت فیلدهای زیر را پر کنید.