1 فروردین 1387, 0:0
این شرح تالیف محمد صالح روغنی قزوینی (1019 ـ 1116ق) است که چهار شرح و حاشیه و ترجمه بر صحیفه داشته است. شرح نخست وی به عربی است که آن را در سال 1073ق تالیف نموده و درباره آن می نویسد: «مشتمل بر مطالب لایق و مقاصد نافع و لیکن همتها از آن متقاعد بود و اکثر مطالبان را از آن نفعی لایق نبود.» پس از آن به التماس دوستان مومن شرحی به فارسی (جلد سوم این مجموعه) نگاشته است و درباره آن می نویسد: «و لیکن چون کلام عربی و فارسی را در بعضی مطالب با هم تفاوتی ظاهر در سیاق میباشد و مراعات مطابقت سیاق... مترجم را احیانا مضطر میگرداند وسخن را از کمال سلاست و فصاحت مانع می شود و به این سبب ترجمه بعضی از فقرات آن کلام عالی مقام چنانچه میخواست لباس ظهور نپوشید.»
مولف در پایان شرح خود رساله ای در احکام و شرایط دعا نگاشته است که در پایان این شرح چاپ شده است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان