13 مهر 1394, 13:51
فیضیه
مدرسه فیضیه قم که یادگارى از فیض کاشانى است، شاهد حضور دانش پژوهى دیگر از شاگردان مکتب امام صادق(علیه السلام) بود. او داستان حضورش در قم و مدرسه فیضیه را این گونه بیان مى کند:
«آن روزها یک چراغ نفتى داشتیم که شب ها صنّار نفت در آن مى ریختیم. این چراغ هم روشنایى اطاق ما را تأمین مى کرد و هم غذاى مان را روى آن مى پختیم. روزى یک سیر گوشت مى گرفتیم و چهار نفر آن را مى خوردیم... تا هنگامى که در مدرسه فیضیه بودیم، هر روز صبح یک ساعت قبل از اذان به حرم مى رفتیم و مطالعه و تحقیق مى کردیم.»
او در جاى دیگر مى گوید:
«به طور کلى در طول شبانه روز بیش از 4 تا 5 ساعت نمى خوابیدیم به خاطر دارم بعضى روزها آن قدر مشغول درس و بحث و مطالعه مى شدم که اصلاً غذا را فراموش مى کردم. روزها را آن قدر گرفتار درس و بحث ]بودیم [که حتى فرصت پنج دقیقه صحبت خصوصى با کسى را نداشتیم.»[15]
آرى، این فرزانه والا مقام، چنان در درس و بحث غوطه ور شده بود که شب را از روز نمى شناخت و به تحقیق و تفحص مى پرداخت و مورد عنایت و توجه استادان زمان خود، خصوصاً آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى قرار گرفت.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان