5 آذر 1387, 0:0
عن ابی جعفر (علیه السلام):
«الظّلم ثَلاثَة؛ ظلم یَغفِره الله وَظلم لا یَغفِره الله وَظلم لا یَدَعه الله...»
(شرح اصول کافی، ج 5، ص 268)
امام باقر (علیه السلام) فرمود:
«ظلم بر سه گونه است؛ ظلمی که خدا بیامرزد و ظلمی که خدا نیامرزد و ظلمی که خدا از آن صرف‌نظر نکند...»
در ادامه این روایت حضرت باقر (علیه السلام) چنین می‌فرماید:
«الظّلم ثَلاثَة؛ ظلم یَغفِره الله وَظلم لا یَغفِره الله وَظلم لا یَدَعه الله فَامّا الظّلم الّذی لایَغفره فَالشّرک وَامّا الظّلم الّذی یَغفِره فَظلم الرّجل نَفسَه فیما بَینَه وَبَینَ الله وَامّا الظّلم الّذی لایَدَعه فَالمدایَنَة بَینَ العِباد»
«ظلم بر سه گونه است؛ ظلمی که خدا بیامرزد و ظلمی که خدا نیامرزد و ظلمی که خدا از آن صرف‌نظر نکند. اما ستمی که خدا نیامرزد، شرک است و آنکه خدا بیامرزد، ظلم به نفس است و آن ظلمی که خدا از آن صرف‌نظر نکند، دیونی است که بنده ها به یکدیگر دارند»
از علامه مجلسی در شرح این حدیث چنین آمده است:
ستم، کار بیجا است و مشرک، ستمکار است. برای آنکه غیر خدا را بیجا پرستیده است. و هر گنهکاری ستمکار است برای آنکه گناه را به جای طاعت نهاده است. و شرک هر عقیده مخالف ایمان را فرا گیرد و مقصود، آمرزش بی‌توبه است. چنانچه خدای عزوجل می‌فرماید:
«به راستی خدا نیامرزد هر که به او شرک ورزد و بیامرزد آنچه کمتر از آن است برای هر که خواهد»
ستمی که آن را بیامرزد، یعنی بسا باشد که آن را بیامرزد بی‌توبه، چنانچه فرموده: «برای هر که خواهد»
ستمی که وانگذارد، یعنی بی‌مکافات نماند در دنیا یا هر دو سرا و تغییر عبارت برای آن است که حق خدا نیست تا آن را بیامرزد؛ یا مقصود این است که آن را بی‌جبران ستم کشیده رها نکند و یا انتقام گیرد و یا به او عوض دهد، گرچه در آخرت باشد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان