22 مهر 1396, 16:49
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره) زبان نامه اخلاقی: فارسی
ای عزیز !
نام نیک را از خداوند بخواه . قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن با تو باشد. تو کار را برای خدا بکن ، خداوند علاوه بر کرامت های اخروی و نعمت های آن عالم ، در همین عالم هم به تو کرامت ها می کند. تو را محبوب می نماید. موقعیت تو را در قلوب زیاد می کند. تو را در دو دنیا سربلند می فرماید. ولی اگر بتوانی با مجاهده و زحمت ، قلب خود را از این حب هم بکلی خالص نما.باطن را صفا ده تا عمل از این جهت خالص شود، وقلب متوجه حق گردد. روح بی آلایش شود. کدورت نفس برطرف گردد. حب و بغض مردم ضعیف ، و شهرت و اسم نزد بندگان ناچیز چه فایده یی دارد.فرضا فایده داشته باشد، یک فایده ناچیز جزئی چند روزه است . ممکن است این حب ، عاقبت کار انسان را به ریا برساند و خدای نخواسته آدم (را) مشرک و منافق و کافر کند. اگر در این عالم رسوا نشود، در آن عالم در محضر عدل ربوبی پیش بندگان صالح خدا و انبیاء عظام او و ملائکه مقربین رسوا شود، سرافکنده گردد، بیچاره شود.رسوایی آن روز را نمی داند چه رسوایی است . سرشکسته در آن محضر را خدا می داند چه ظلمت ها دنبال دارد. آن روز است که به فرموده حق تعالی کافر می گوید: ای کاش خاک بودم ، و دیگر فایده ندارد.
ای بیچاره ! تو به واسطه یک محبت جزئی ، یک شهرت بی فایده ، پیش بندگان ، از آن کرامت های گذشتی . رضای خدا را از دست دادی .خود را مورد غضب خدای تعالی نمودی[1] ...
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان