آسیب جنسى دوران نوجوانى (2)

مهم‌ترین آسیب جنسى دوران نوجوانى و راهکارهاى پیشگیرى و درمان (قسمت دوم) خبرگزاری فارس: نوشتار حاضر نیم نگاهى به آسیب هاى جنسى دوره نوجوانى داشته و ضررهاى جسمى، روحى، روانى، اخلاقى و دینى انحرافات جنسى به ویژه «خودارضایى» را بیان مى کند؛ و همچنین در پى آن است تا راه کارهاى پیش گیرى و درمان خودارضایى را با توجه به آموزه هاى دین اسلام و دستاوردهاى روان شناختى معرفى کند. 5. اجتناب از مشاهده فیلم هاى مبتذل: یکى از ابزارهاى محرّک شهوات و انحراف نوجوانان و جوانان، دیدن فیلم هاى مبتذل و جنسى است. این فیلم ها فکر و اندیشه نوجوانان را تخریب مى کند و آنان را به سمت مسائل اخلاقى سوق مى دهد. اگر نوجوان یا جوان به فیلم غیراخلاقى و جنسى نگاه کند، آن صحنه ها همیشه در مقابل چشمانش مجسم مى شوند و در ذهنش تداعى شده، باعث تحریک جنسى و اعمال ناپسند مى شوند. به دلیل آنکه نوجوان و جوان در اوج قدرت شهوانى است، کوچک ترین تحریک و تصویر جنسى موجب انحراف و کجروى او مى شود. از این رو، نوجوانان باید سعى کنند حتى یکبار هم به فیلم هاى مبتذل نگاه نکنند; زیرا این فیلم ها اعتیادآورند و نوجوانان را به خود جذب مى کنند و هویّت دینى و انسانى شان را نابود مى سازند و در منجلاب فساد و شهوات غوطهور مى کنند. حضرت على(علیه السلام) در این باره مى فرمایند: اگر هوس ها و شهوات بر شما چیزه شوند، شما را به جایگاه هاى هلاکت وارد خواهند کرد.33 وقتى شهوات در نوجوانان تحریک شود، آنان را به سمت ارضا سوق مى دهند و چون هیچ راه ارضاى عقلانى و شرعى براى آنان وجود ندارد، به سمت خودارضایى کشیده مى شوند. 6. حاضر نشدن در محیط هاى آلوده: محیط هاى آلوده و غیر اخلاقى مى توانند از جمله زمینه هاى انحراف نوجوانان و جوانان باشند. یکى از مصادیق انحراف همین مجالس لهو و خوش گذرانى ممنوع و حرام است. این مجالس اثرات تخریبى و سوئى بر افراد جامعه، بخصوص نوجوانان دارند. نوجوانانى که از یک سو، به مرحله پختگى و تقواى کامل نرسیده اند و از سوى دیگر، در عنفوان جوانى و شهوت قرار دارند، در این مجالس به فساد و بى بندو بارى کشیده مى شوند و به انحراف جنسى روى خواهند آورد. اگر نوجوانى در مجلسى عروسى حاضر شود که در آن موسیقى نواخته مى شود و یا زنان بدحجاب حضور دارند یا اگر به ویدئوکلوپى برود که صحنه هاى جنسى و ضد اخلاقى در آنجا مشاهده مى شود و یا در مهمانى حاضر شود که مردان و زنان به صورت مختلط و با وضعى ناپسند و بى حجاب حضور دارند، به یقین بر افکار و تمایلات او اثر بد گذاشته و علاوه بر اینکه به خاطر حضور در چنین مکان هایى کار حرامى کرده است، به انحراف جنسى کشیده مى شود. این گونه مکان ها گرایش به انحراف و بى بند وبارى را تسهیل کرده، بستر را براى روى آوردن نوجوان به سمت ناهنجارى هاى اخلاقى آماده مى سازند; زیرا نقش محیط بر انسان مورد اتفاق بیشتر اندیشمندان است و حتى در مباحث جامعه شناختى و روان شناسى شخصیت، محیط اجتماعى به عنوان عاملى مهم در شکل گیرى شخصیت انسان معرفى شده و تأثیرگذارى محیط زندگى بر رفتار، خلق و خوى، اندیشه و ویژگى هاى اخلاقى بر کسى پوشیده نیست. از این رو، اگر نوجوانان احتمال مى دهند در جلسه اى یا مکانى، کارهاى غیر اخلاقى انجام مى شود، باید از آن بپرهیزند تا جلوى تحریکات جنسى را بگیرند. حضرت على(علیه السلام) درباره دورى از محیط ناپاک، در نامه اى به حارث همدانى چنین مى فرمایند: از مکان هایى که مردم آن از یاد خدا غافلند و به یکدیگر ستم روا مى دارند و بر اطاعت از خدا به یکدیگر کمک نمى کنند، بپرهیز.34 در این حدیث شریف، حضرت امیرالمؤمنین على(علیه السلام) از مؤمنان و دوستان خواسته اند تا از محیط هاى آلوده به گناه و جاهایى که در آنها معصیت الهى مى شود، پرهیز کنند و خود را در معرض گناه و نافرمانى قرار ندهند. 7. برنامه ریزى براى اوقات فراغت: مسئله «اوقات فراغت» از مسائلى است که بارها در سخنرانى هاى مسئولان فرهنگى مورد تأکید قرار گرفته، ولى همچنان مشکل آفرین است به ویژه در رابطه با نوجوانانى که از اوقات فراغت بیشترى برخوردارند، و این به خاطر تعطیلات زیاد نظام آموزش و پرورش و نداشتن برنامه کافى براى تعطیلات نوجوانان است. تعطیلات زیاد و بى برنامه در عین حال که موجب احساس سرگردانى و بلاتکلیفى براى نوجوانان مى شود; به تدریج موجب سرخوردگى و یأس آنان مى گردد و موجب مى شود آنان به کنج خلوت و انزوا پناه ببرند و راهى براى مشغولیت خود بجویند. این مشغولیت در بسیارى از موارد، به انحرافات جنسى و از جمله خودارضایى منجر مى شود. با برنامه ریزى و پرکردن اوقات فراغت، همچون کلاس خطاطى، شنا، کوه نوردى، آموزش رایانه، و حتى کارهاى کارگاهى در محیط هاى مناسب، مى توان جلوى انحراف اخلاقى را سد کرد و از دام آن رست. نوجوانى که براى اوقات فراغت و حتى تمام ایّام زندگى خود برنامه ریزى دارد، از عزّت نفس و حرمت والایى برخوردار است. حرمت خود را دانستن (عزّت نفس) در سنین نوجوانى از اهمیت بالایى برخوردار است و نوجوان را از انحراف نگه مى دارد; زیرا کسى که خود را ارزشمند و داراى موقعیت اجتماعى مى داند و احساس مى کند که براى جامعه مفید است، هرگز این عظمت را با کارهاى ضد اخلاقى تباه نمى سازد. موریس روزنبرگ (Maurice Rosenberg)، یکى از روان شناسان، خاطرنشان مى کند که یکى از مهم ترین عوامل تعیین کننده در رشد حرمت خود و شخصیت نوجوان، این است که تا چه حدى با دیگران و محیط اجتماعى سازگارى دارد، و تا چه حد از مقبولیت و محبوبیت برخوردار است.35نوجوانى که داراى شغل و حرفه است، از مقبولیت و محبوبیت بیشترى برخوردار است و حرمت خود بالایى دارد. بندورا (Bondura) مى گوید: آن دسته از افرادى که به خاطر موفقیت، به تحسین و تمجید از خود مى پردازند، به احتمال بیشتر، به حرمت خود بالا و پایدار دست مى یابند و از انحرافات مصون هستند.36 در روایات رسیده از معصومان(علیهم السلام) توجه ویژه اى به غنیمت شمردن لحظات عمر و فرصت جوانى شده است: حضرت على(علیه السلام)در روایتى مى فرمایند: شدیدترین و سخت ترین غصه ها به خاطر از دست دادن فرصت هاى عمر خواهد بود.37 پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند: بر استفاده از مدت عمر و جوانى ات، حریص تر از نگه دارى پول و سرمایه مادى باش.38 در این دو حدیث شریف، به قدردانى از جوانى و اوقات گران بهاى عمر سفارش شده و هشدار داده شده است که جوانى و فرصت ارزشمند زندگانى به سرعت در حال گذر است و باید از آن به نحو مطلوب استفاده کرد و با ایجاد اشتغال و برنامه ریزى در زندگى و عنیمت شمردن فرصت ها، خود را از آفات بیکارى رها ساخت; زیرا بیکارى و نداشتن برنامه در زندگى، آفات بسیارى دارد و علاوه بر اینکه انسان را به انحراف مى کشاند، از رشد اقتصادى و معنوى هم بازمى دارد. پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله)در این زمینه مى فرماید: کسى که براى صلاح و راحتى دنیا و آخرت خود تلاش نکند مورد غضب پروردگار است، و کسى که بیکار و بدون برنامه است انسان شایسته اى نیست.39 حضرت على(علیه السلام) درباره آفات بیکارى و نداشتن برنامه براى اوقات فراغت مى فرمایند: ذهن و قلب انسان اگر رها و بدون برنامه باشد به وسوسه هاى بد و شیطانى گرفتار مى شود، و اگر فعالیت هاى جسمانى و بدنى در انسان دچار رکود و تنبلى شود، راه براى ارتکاب گناهان باز خواهد شد. در این حدیث، حضرت على(علیه السلام)توصیه مى کنند: اگر مى خواهید به دام گناه و انحراف دچار نشوید، اوقات فراغت و بیکارى خود را پر کنید و ذهن و جسم را به فعالیت مفید و ارزشمند مشغول سازید.40 8. قطع رابطه با دوستان مشکل آفرین: معاشرت و همنشینى با دوستان سالم و با ایمان موجب رشد شخصیت انسان و تقویت ارزش هاى اخلاقى و معنوى در نوجوانان مى گردد. انتخاب دوستانى که از لحاظ درسى، اخلاقى، خانوادگى و ادب، شایسته اند، خود مى تواند بهترین بازوى موفقیت انسان و قرار گرفتن در مسیر پاک و بدون انحراف باشد. از سوى دیگر، دوستى با افراد پست و فرومایه ـ که معمولا به انحراف هاى اخلاقى آلوده اند ـ یکى از زمینه هاى انحراف نوجوان است. دوستان منحرف و بى بند و بار سعى دارند احساس ها و تجربه هاى راست یا دروغ خود یا دیگران را درباره مسائل جنسى و انحراف اخلاقى با حرص و ولع و با حالتى غرورآمیز، براى نوجوانان پاک و نورانى تعریف کنند و آنان را به سمت این ناهنجارى ها سوق دهند. دوست ناباب سرنوشت انسان را به طور کلى، از مسیر اصلى خود خارج مى کند و او را به ورطه هلاک و فساد و انحرافات اخلاقى مى اندازد و سعى مى کند انحرافات جنسى و تجربه هاى جنسى را به دوست خود انتقال کند و از این طریق نوجوان را وسوسه مى کند. او از طریق ایجاد کنجکاوى و قهرمان بازى، دیگران را هم به سمت انحرافات جنسى سوق مى دهد، و کافى است که نوجوان یکبار صحنه هاى جنسى یا فیلم هاى جنسى یا تجربیات جنسى و انحرافى را مشاهده کند و به سمت خودارضایى یا مسائل دیگر ضداخلاقى کشیده شود! قرآن کریم در سوره فرقان، عاقبت کسانى را که با دوستان فاسد همنشین گردیده و به نابودى کشیده شده اند و اظهار ندامت و حسرت مى کنند، بیان مى نماید; آنان مى گویند: «واى بر من! کاش فلان شخص را به عنوان دوست برنمى گزیدم.» (فرقان: 28) در این آیه، خداوند متعال سرنوشت مصاحبت با افراد فاسد را به عنوان هشدار بیان نموده، مؤمنان را متوجه مى سازد که از دوستى با افراد فاسد پرهیز کنند و خود را به حسرت دنیا و آخرت گرفتار نسازند. امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرمایند: از همنشینى و دوستى با افراد شرور و آلوده بپرهیز; زیرا طبیعت و شخصیت تو به طور ناخواسته تحت تأثیر بدى و ناپاکى طبع ایشان قرار مى گیرد و صفات آلوده شان بر تو اثر مى گذارد.41 صفات ناپسند رفیق به طور ناخودآگاه بر انسان اثر مى گذارد و انسان یکباره چشم باز کرده، خود را در انحراف و ظلمت مى بیند. هیچ نوجوانى نمى تواند ادعا کند که من حواسم جمع است و نمى توانند مرا منحرف کنند. دوست فاسد سرانجام، تأثیر خود را ناخودآگاهانه مى گذارد. امام صادق(علیه السلام) در این باره مى فرمایند: کسى که با رفیق بد و ناپاک همنشین شود سالم نمى ماند و سرانجام، به ناپاکى آلوده مى شود.42 با بدان کم نشین که صحبت بد *** گرچه پاکى تو را پلید کند آفتابى بدین بزرگى را *** لکه اى ابر ناپدید کند.43 9. پرورش معنویات در خود: ایمان به خدا و تقویت معنویت نقش مهمى در جهت دادن به افکار و اندیشه و گفتار و و کردار انسان دارد. باورهاى اعتقادى و اعمال عبادى و معنوى، تفکر و اندیشه انسان را به سمت کمالات اخلاقى سوق داده، از خیال پردازى در افکار شیطانى باز مى دارد. انسان مؤمن هرگاه خطرات یا تحریکات شیطانى او را تهدید کنند، به خدا پناه مى برد و از او استمداد مى طلبد تا از شرور شیاطین و وسوسه هاى آلوده کننده آنان، در امان باشد، اگر بنده خدا براى فرار از گناه و آلوده نشدن به معاصى، از او کمک بخواهد و به وسیله دعا و مناجات، در ظل توجهات حضرت حق قرار گیرد، قطعاً خداوند او را یارى مى کند. قرآن کریم مى فرماید: «خدا ولى و سرپرست کسانى است که ایمان آوردند و خداوند بدین وسیله، آنان را از ظلمات (گناه) بیرون مى آورد و به وادى نور مى برد.» (بقره: 256) این آیه دالّ بر آن است که هر کسى به خدا پناه ببرد و از طریق انجام واجبات و دعا و نیایش، از او کمک بطلبد، خدا او را یارى نموده، از شرور هواهاى نفس و خواهش هاى شهوانى محافظت مى کند. خداوند در قرآن کریم به یک نمونه جالب اشاره مى کند که در آن، نوجوانى که در قلّه تحریکات جنسى و شهوانى قرار دارد، با یاد خدا و استمداد گرفتن از او در مقابل خواسته هاى شیطانى همسر عزیز مصر مقاومت مى کند و خود را به گناه آلوده نمى سازد. حضرت یوسف(علیه السلام) در این امتحان پیروز مى شود و این پیروزى مرهون ارتباط معنوى با خالق متعال و نورانى کردن درون خود با مناجات حضرت حق است.44 کسى که با معنویت و دعا ارتباط دارد از سلامت برخوردار است و تشویش خاطر ندارد، و کسانى که تشویش خاطر ندارند کمتر به انحرافات اخلاقى و جنسى روى مى آورند. درباره ارتباط معنویت و سلامت روان، تحقیقات زیادى به صورت تجربى توسط دانشمندان و روان شناسان انجام گرفته که نتایج همگى آنها دالّ بر ارتباط مذهب و معنویات با آرامش خاطر و عدم سقوط در انحرافات است. ویتر (Witter) و همکاران او در پژوهشى نشان دادند که 20 تا 60 درصد متغیّرهاى سلامت افراد بالغ به وسیله باورهاى مذهبى آنان تبیین مى شود.45 کیت و همکاران او تأکید دارند که مذهب و مسائل معنوى جایگزین خوبى براى مؤلّفه هاى تأثیرگذار همچون عوامل اجتماعى، سیاسى، اقتصادى و خانوادگى مى شوند و به رضایت و تعادل و سلامت روانى افراد کمک مى کنند. یونگ، روان شناس بزرگ غربى، در جریان فعالیت هاى روانى خود، دریافت که باورهاى مذهبى مى توانند سبب بالا بردن یکپارچگى و معنادادن به شخصیت فرد شوند. در همه این تحقیقات، به ارتباط معنویت و آرامش اشاره شده است و کسى که از آرامش و سکون برخودار باشد کمتر به انحرافات جنسى و بخصوص خودارضایى، گرفتار مى گردد; زیرا یکى از علل روى آوردن به خودارضایى، «اضطراب و عدم آرامش روانى» است.46 دیل کارنگى (Deal Carnegie) مى گوید: هنگامى که کارهاى سنگین، قواى ما را از بین مى برند و اندوه ها و وسوسه ها هر نوع اراده اى را از ما سلب مى کنند و بیشتر اوقات که درهاى امید به روى ما بسته مى شوند، به خدا روى مى آوریم; ولى اصلا چرا بگذاریم روح یأس و ناامیدى بر ما چیره شود؟ چرا همه روزه به وسیله خواندن نماز و دعا و بجاى آوردن حمد و ثناى خداوند، قواى خود را تجدید نکنیم و چرا با ذکر الهى بر شرور غالب نگردیم؟47 حضرت على(علیه السلام) مى فرمایند: پروردگارا! تو از هر مونسى براى دوستانت مونس ترى و از همه آنها براى کسانى که به تو اعتماد کنند، براى کارگزارى آماده ترى. پروردگارا! آنان را در باطن دلشان مشاهده مى کنى و در اعمال ضمیرشان بر حال آنان آگاهى و میزان معرفت و بصیرتشان را مى دانى، رازهاى آنان نزد تو آشکار است و دل هایشان در فراق تو بى تاب. اگر تنهایى و هجمه هاى شیطانى، سبب وحشت آنان گردد یاد تو مونس آنهاست و اگر سختى ها بر آنان فرو ریزند به تو پناه مى برند.48 10. اجتناب از تنهایى: نوجوان باید سعى کند تا مدتى طولانى، در مکان هاى خلوت و تنها سپرى نکند; زیرا تنهایى، خود عامل مهمى براى تحریک خودارضایى و زمینه ساز ارتکاب این عمل است. نوجوانان مبتلا به انحرافات اخلاقى معمولا از بعد ارتباطى و عاطفى، آسیب دیده اند و روابطشان با اطرافیان و دیگران به حداقل رسیده و همه اینها موجب گردیده است تا نوجوانان به تنهایى و انزوا روى آورند و تنهایى، خود از عوامل و زمینه هاى انحراف جنسى است. از این رو، نوجوانان باید تلاش کنند تا ارتباط عاطفى و اجتماعى خود را با خانواده و دوستان مناسب تقویت کنند; سعى نمایند در جمع صمیمى خانواده بیشتر حضور یابند و جلسات گروهى و تفریحات گروهى بیشترى داشته باشند، به دیگران محبت کنند و آنان را به خودشان جذب کنند، و در رفت و آمدهاى فامیلى و خانوادگى بیشتر حضور داشته باشند. در میان دستورات اخلاقى اسلام، به صله رحم و ارتباط با خویشاوندان سفارش زیادى شده است. صله رحم علاوه بر اینکه موجب زیادى عمر و برکت زندگى مى گردد، آرامش روحى و رفع نگرانى و اضطراب را به دنبال دارد و انسان را به آرامش و سکون مى رساند. کسى که از آرامش روحى و روانى کافى برخوردار باشد به انحراف جنسى روى نمى آورد; چراکه یکى از عوامل انحراف جنسى، اضطراب و تشویش است. امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند: محبت و نیکى کنید و صله رحم نمایید. به درستى که این کارها موجب سلامتى و آسایش در تمام امور زندگى مى شوند.49 اسلام براى مقابله با تنیدگى و افزایش سطح سازش یافتگى، علاوه بر بهره جستن از روش هاى شناختى مانند ایمان به خدا و اعتقاد به مقدّرات الهى و نیز روش هاى معنوى مانند دعا و توسّل به ائمّه اطهار(علیهم السلام)، از روش هاى رفتارى، اجتماعى و ارتباطى مانند تشویق به داشتن ارتباط با خانواده و خویشاوندان، براى کاهش تنیدگى فرد بهره مى گیرد; زیرا کسى که از حمایت خانوادگى و اجتماعى برخوردار نباشد خود را از نظر روانى بدون پشتوانه مى بیند و احساس تنهایى مى کند و خود را فردى بى ارزش تلقّى مى کند و از این رو، گرایش او به طرف انحراف بیشتر شده با این کارها خودش را مشغول مى سازد. بنابراین، صله رحم و پیوندهاى خانوادگى مى تواند با احساس تنهایى، که یکى از نشانه هاى افراد ناایمن است، به مقابله برخیزد و آنان را در آرامش و سکون وارد کند. 11. تعدیل انرژى بدن با روزه: یکى از شیوه هاى درمان خودارضایى تغییر جهت دادن انرژى روانى و جسمانى نوجوان و تخفیف این انرژى است. در این شیوه، یکى از مهم ترین و مؤثرترین راه کارها «روزه دارى» است که این روش و راه کار موجب تخفیف انرژى روانى و جنسى نوجوان مى گردد و او را از انحراف جنسى و بخصوص خودارضایى مصون مى دارد. قبلا توضیح داده شد که یکى از علل عمده خودارضایى، انرژى فراوان در نوجوان است و باید این انرژى، تصعید (والایش)50 شود. روزه دارى نقش قابل توجهى در این امر دارد; زیرا روزه علاوه بر اینکه نیروى روانى و انرژى جنسى نوجوان را به طرف معنویت و ارزش هاى والا جهت مى دهد، همچنین موجب مى شود تا انرژى ذخیره شده در بدن و انرژى حاصل از مواد غذایى در بدن، کاهش یابد و این کار به نوبه خود، در کاهش میل جنسى مؤثر است. آنگاه که انسان از نظر جسمى پرتوان شود و از نظر تغذیه به اندازه کافى و یا بیشتر اشباع گردد، مواد زیادى براى سوخت و ساز بدن تولید مى شود و قسمتى از این مواد و انرژى هم صرف غریزه جنسى مى شود. تراکم مواد غدایى در بدن، زمینه تشدید میل جنسى را در انسان فراهم مى کند و روزه مى تواند نقش زیادى در کاهش انرژى و نیروى جنسى در بدن ایفا کند و نوجوان را از خودارضایى باز دارد. در رابطه با نقش روزه در کم کردن فشار شهوت، بخصوص شهوت جنسى، روایات متعددى از ائمّه اطهار(علیهم السلام)وارد شده است که در این بحث، به برخى از آنها اشاره مى شود: 1. روزى شخصى نزد پیامبر گرامى حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله)آمد و گفت: اى رسول خدا! من وضع مالى خوبى ندارم و نمى توانم ازدواج کنم، براى کنترل شهوت و بى زن بودنم چه کنم؟ حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله)فرمودند: براى کنترل شهوت جنسى خود، دو کار بکن: یکى اینکه موى بدن خود را زیاد کن و آنها را نتراش; دیگر اینکه زیاد روزه بگیر. آن شخص رفت و فرمایش پیامبر را عمل نمود و در نتیجه، شهوتش تعدیل شد.51 2. پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله) روزى خطاب به جوانان فرمودند: اى جوانان! به شما توصیه مى کنم ازدواج کنید و همسرى براى خود انتخاب نمایید و اگر توانایى ازدواج و شرایط آن را ندارید، لازم است روزه بگیرید و شما را به روزه زیاد توصیه مى کنم; زیرا روزه توان جنسى را تعدیل مى کند.52 از این روایات، استفاده مى شود که در صورت امکان، باید غریزه جنسى را مانند سایر غرایز، از راه حلال و شرعى ارضا نمود و در صورتى که چنین امکانى نباشد باید به وسیله روزه و کارهاى دیگر به تعدیل و کنترل آن پرداخت و براى نوجوانى که زمینه ارضا وجود ندارد، باید به وسیله روزه بر شهوات خود غلبه کند تا در دام انحراف خودارضایى نیفتد. 12. استحمام با آب سرد: همان گونه که اتاق خواب گرم و بستر گرم مى تواند در تحریکات جنسى مؤثر باشد، استفاده از آب سرد، بخصوص دوش گرفتن با آب سرد و شستوشوى اعضاى جنسى با آن، در جلوگیرى از تحریکات جنسى و کاهش آن، نقش قابل توجهى دارد. البته باید توجه داشت که این روش براى همه افراد توصیه نمى شود; زیرا آب سرد براى برخى افراد ضرر جسمانى دارد و نمى توانند با آب سرد دوش بگیرند. از این رو، در استفاده از این روش، باید دقت کافى نمود. بعضى از پزشکان و روان شناسان براى تعدیل شهوت، به استفاده از آب سرد و بخصوص حمام کردن با آب سرد و یا شنا کردن در آب سرد توصیه نموده اند. سیلوانس استال، که یکى از پزشکان صاحب نظر در این زمینه است، مى گوید: اگر به واسطه تخیّل جنسى با محرّکات دیگر، خون زیاد به اعضاى تناسلى جریان پیدا کند و باعث تحریکات شهوانى و جنسى گردد، نباید نگران شد و به دکتر مراجعه نمود، بلکه راه درمان آن این است که برنامه زندگى خود را دگرگون نمایید و کارى کنید که خون در اعضاى بدن جریان پیدا کند و در یک جا متمرکز نشود و کارى کنید که همه دستگاه هاى بدن بتوانند تعادل طبیعى خود را داشته باشند. براى این منظور، مى توانید اعضاى تناسلى و جنسى خود را در هر روز چند بار با آب سرد شستوشو داده، از این طریق، قوّه خیال و فکر خود را از توجه به شهوات باز گردانید و موجب آرامش اعضاى بدن خود شوید.53 13. کوتاه کردن مدت حمام: قرار گرفتن در هواى گرم و مرطوب یکى از عوامل تحریکات جنسى است، بخصوص اگر بدن انسان لخت و برهنه باشد. از سوى دیگر، مالش دادن آلت تناسلى و نگاه کردن به آن و بازى کردن با آن هم مى تواند در تحریکات جنسى و میل به خودارضایى نقش داشته باشد. بدین روى، به نوجوانان توصیه شده است تا در هنگام استحمام به نکاتى که در پى مى آید، توجه لازم مبذول دارند: 1. سعى کنند مدت حمام کردن آنها کوتاه بوده، زمان زیادى در حمام نمانند. 2. به آلت تناسلى خود در آینه و یا به طور مستقیم توجه نکنند. 3. از بازى با آلت خود و مالیدن آن اجتناب نمایند. 4. براى نظافت موهاى بدن خود، از داروهاى نظافت بهداشتى مثل «موبر» استفاده کنند. 5. در حمام، هیچ گاه کاملا عریان نشوند، بلکه از شورت یا لنگ استفاده نمایند. 6. حتى الامکان موهاى زاید بدن خود را با فاصله بیشترى ازاله کنند; یعنى سعى نمایند موى بدن خود را بیشتر نگه دارند. حضرت على(علیه السلام) فرمودند: موى بدن هیچ مردى زیاد نشد، مگر اینکه شهوتش کم شد;54 یعنى موى زیاد موجب کاهش شهوت جنسى است. نکته اى که در رابطه با کوتاه نکردن موى زاید بدن، باید مورد توجه زیاد قرار گیرد این است که آنچه در روایات درباره کوتاه نکردن موى زاید آمده، نباید نوجوان و جوان را از نظافت آن غافل کند; زیرا عدم پاکیزگى محل موها (بخصوص اطراف عورت) باعث خارش زیاد مى شود و خارانیدن آن زمینه اى براى خودارضایى است. 14. یاد مرگ و قیامت: از جمله عوامل مهمى که نقش زیادى در کنترل غریزه جنسى دارد، یاد مرگ و قیامت است. انسانى که معتقد به مرگ و جهان آخرت است و اعتقاد دارد که روزى باید در پاى میزان دادگاه الهى قرار بگیرد و جوابگوى اعمال و کردار خود باشد، هرگز به خود اجازه نمى دهد نافرمانى و معصیت کند و همیشه خود را در محضر الهى احساس مى کند و با تقویت ایمان، وسوسه هاى شیطان را سرکوب مى کند. عملکرد هر انسانى ناشى از جهان بینى و طرز اندیشه و تفکر اوست و اندیشه هاى انسانى پشتوانه اعمال او و رفتارش. از این رو، کسى که ایمان و یقین دارد که ـ مثلا ـ سم کشنده است، هرگز سراغ آن نمى رود. اگر نوجوانى که در موقعیت گناه و انحراف جنسى قرار مى گیرد، موقع جان کندن و مرگ خود را به خاطر آورد و عذاب سخت الهى را، که براى مجرمان در نظر گرفته شده است، به خاطر آورد، جرئت نمى کند نافرمانى کرده، به گناه و شهوت رانى آلوده شود; زیرا مى داند عذاب الهى سخت و جانکاه است و خودارضایى هم یکى از گناهانى است که انجام دهنده آن مورد غضب و لعن خدا و رسول اوست. پس یکى از راه کارهاى غلبه بر شهوات و تحریکات جنسى حرام، یاد مرگ و قیامت است و در این زمینه، فرمایش هاى ارزشمندى از معصومان(علیهم السلام)وارد شده است. حضرت على(علیه السلام) در این باره مى فرماید: مرگ و قیامت را زیاد به خاطر آورید; چراکه یاد آنها بازدارنده شهوت است.55 در قسمت دیگرى از این روایت فرمودند: وقتى نفس شما خواست شما را درباره شهوت و مسائل جنسى به تباهى بکشاند، زیاد به یاد مرگ باشید; زیرا یاد مرگ براى موعظه و بیدارى، کافى است.56 15. تقویت اراده: تقویت اراده و تلاش براى توانایى از گام هاى مهم در امر غلبه بر انحرافات جنسى و اخلاقى است. اگر نوجوان به تمام فنون درمان خودارضایى و انحرفات جنسى آشنایى داشته باشد، ولى اراده استفاده از آنها و اراده ترک خودارضایى را نداشته باشد، نتیجه اى حاصل نمى کند. از این رو، تقویت اراده و داشتن تصمیم جدّى بر ترک انحراف اخلاقى یکى از مسائل مهم براى درمان و غلبه بر ناهنجارى مزبور است. از شایع ترین و عمومى ترین حالاتى که نوجوانان مبتلا به خودارضایى در خود مى یابند، این است که اراده ندارند و یا اراده شان آن قدر ضعیف شده است که نمى توانند تصمیم جدّى بر ترک کارى بگیرند و یا تصمیم مى گیرند، ولى نمى توانند تا آخر مقاومت کنند. روان شناسان و متخصصان مسائل تربیتى راه کارهایى براى تقویت بیان کرده اند که به چند نمونه اشاره مى گردد: الف. تمرکز بخشیدن به فعالیت هاى گوناگون: یکى از چیزهایى که در تقویت اراده مؤثر است، تمرکز بخشیدن به فعالیت هاى گوناگون و پراکنده زندگى است. معمولا اوقات ما صرف مسائل و امورى مى شود که نظام ویژه اى ندارند و بیشتر پراکنده کارى است و آنچنان در کارهاى متنوّع هستیم که از لذت تمرکز فکر، بهره چندانى نمى بریم. از این رو، باید سعى کنیم در کارهاى خود تمرکز داشته باشیم و روى یک کار سرمایه گذارى کنیم و نتیجه بگیریم; مثلا، در انتخاب رشته ورزشى، سعى کنیم در یک نوع ورزش متمرکز شویم تا به موفقیت نایل شویم و قواى خود را در آن متمرکز سازیم. ب. به پایان بردن کارهاى نیمه تمام: سعى کنیم هر کارى را شروع مى کنیم، به اتمام برسانیم و از کارهاى نیمه تمام بپرهیزیم. سعى کنیم پیش از شروع هر کارى درباره آن اندیشه کنیم و اگر توانایى انجام آن را در خود مى بینیم به آن اقدام نماییم. اگر کارى نیمه تمام رها شود موجب مى گردد اعتماد به نفس انسان متزلزل شود، و کسى که از اعتماد به نفس کافى برخوردار نباشد نمى تواند اراده جدّى و قوى داشته باشد; مثلا، اگر مطالعه کتابى را شروع کردیم، سعى کنیم آن را به هر طریق ممکن، به آخر برسانیم و یک تجربه موفقى به دست آوریم. ج. تلقین به خود: شیوه دیگرى که در تقویت روحى نوجوانان و استحکام اراده آنان مؤثر است، «تلقین به نفس» است. نوجوان باید به خودش این گونه تلقین نماید که «اراده این کار را دارم و مى توانم از عهده اش برآیم; باید موفق شوم.» او باید سعى کند موفقیت هاى گذشته اش را تداعى کند و با توجه به نقاط مثبت زندگى خود، فکر و اندیشه نماید و به خودش بباوراند که مى تواند، و این ایده را تکرار کند. پل کلمنت ژاگو (Paul-Celement Jagot)، یکى از صاحب نظران در زمینه اراده و راه هاى تقویت آن، مى نویسد: وقتى بخواهیم با عادت زشتى مبارزه کنیم، نخست باید نتایج نامطلوب آن را در نظرمان مجسّم کنیم و سپس منافع و فواید ترک آن عمل زشت را در روح خود تصور نماییم و مواقعى را که گرفتار آن عادت زشت شده ایم به خاطر آوریم. در نتیجه، هر بار که چنین نمایشى در روح خود مى دهیم بر آن تحریک یا وسوسه (عادت زشت) چیرگى یافته، لذت ترک آن را در خود احساس مى کنیم. اگر تلقین به نفس را بلافاصله پیش از خواب اجرا کنیم، مؤثرتر از مواقع دیگر خواهد بود. باید مرتب به خودمان تلقین کنیم که مى توانیم و عرضه این کار را داریم، و از چیزى هراس نداشته باشیم.57 د. سحرخیزى و انجام وظایف دینى: اگر نوجوان، خود را عادت دهد که هر روز صبح گاهان و پیش از طلوع آفتاب از خواب بیدار شود و نماز صبح خود را بجاى آورد و قدرى دعا و مناجات داشته باشد و سعى کند آیاتى از قرآن کریم را تلاوت کند، در اراده او و تقویت آن مؤثر است و این لذت مناجات صبح گاهى موجب تحریک و تشویق او به سحرخیزى مى شود و این موفقیت اراده او را مستحکم مى گرداند. هـ . عدم مقایسه خود با دیگران: مقیاس قرار دادن کسانى که به جاه و مقامى رسیده اند و مقایسه خود با آنان، کار شایسته اى نیست; زیرا شرایط رشد و محیط خانوادگى افراد متفاوت است و هر کس شرایط خاص خود را دارد. به همین دلیل، نباید خود را با دیگران مقایسه کرد، بلکه باید بیشتر به توانایى خود و نقاط مثبت خود توجه نمود; زیرا مقایسه خود با دیگران موجب مى شود به موفقیت هاى ظاهرى آنان توجه کنیم و خود را نالایق و غیرموفق تصور کنیم و این تصویر موجب ضعف اراده و کاهش حرمت خود مى شود. و. تجربه اندوزى از شکست ها: یکى از رموز کام یابى و تقویت اراده این است که از شکست ها نهراسیم، بلکه از شکست هاى تلخ، میوه شیرین تجربه بچینیم; شکست در زندگى هر کس، آینه تمام نماى نواقص و اشتباهات اوست. باید پس از هر شکستى، نقص را دریافت و در رفع آن کوشید و توجه داشت که مردان بزرگ تاریخ همواره از شکست به عنوان پل پیروزى خود سود جسته اند. ناپلئون بناپارت مى گوید: آنقدر شکست خوردم که راه شکست دادن را یاد گرفتم.58 ز. مبارزه با خواسته هاى نفسانى: مبارزه با خواسته هاى نفسانى و «نه» گفتن به آنها در تقویت اراده مؤثر است، و مبارزه با خواسته هاى شهوانى موجب قوّت و استحکام قواى عقلانى انسان مى گردد. پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند: قوى و با اراده کسى است که بر هواى نفس خود چیره شود.59 ویلیام جیمز (William James) روان شناس معروف و فیلسوف اندیشمند، در این باره مى گوید: یک بار «نه» گفتن به یک عادت بد موجب مى شود شخص براى مدتى تجدید قوا کند و بدین وسیله، ضعف اراده خود را به تدریج، برطرف سازد.60 جمع بندى نوجوان براى مصون ماندن ازانحراف «خودارضایى»، باید به نکات ذیل توجه جدّى نماید: 1. سعى کند همیشه پیش از خواب، مثانه خود را تخلیه کرده، شب ها غذاى سبک میل نماید. 2. هرگز شکم خود را بیش از حد معمول پر نکند، بلکه تا چند لقمه دیگر جا هست، دست از غذا بردارد. 3. از پوشیدن لباس هاى تنگ و چسبان اجتناب ورزد. 4. هرگز فکر گناه را به ذهن خود راه ندهد و از تصور و تخیّل امور جنسى و شهوانى، سخت بپرهیزد. 5. از خواندن، شنیدن و نگاه کردن به مناظر و تصاویر شهوت آفرین دورى کند. 6. از خوردن مواد غذایى محرّک مانند خرما، پیاز، فلفل، تخم مرغ، و غذاهاى چرب اجتناب کند و یا به حداقل اکتفا نماید. 7. از نگاه کردن و دست کارى اندام جنسى خود پرهیز کند. 8. هرگز به رو نخوابد. 9. هیچ گاه در جایى تنها نباشد، تا فرصت و زمنیه گناه از بین برود. 10. براى تخلیه انرژى زاید بدن، به طور منظّم و زیاد ورزش کند. 11. هیچ گاه بیکار نماند و همیشه براى مشغول ساختن خود، به فعالیتى مطلوب و مثبت برنامه داشته باشد. 12. روزه مستحبى بگیرد و اگر توانایى دارد، روزه تربیتى بگیرد; یعنى به کمترین مقدار غذا و کم حجم ترین نوع غذاها اکتفا کند و وعده غذایى خود را کم گرداند. 13. هرگز به نامحرم نگاه نکند، حتى اگر به ارتباط کلامى با او مجبور باشد. 14. با جنس مخالف رفتار متکبرانه داشته باشد; هرگز با روى باز و نرمى با او برخورد نکند. 15. هرگاه افکار جنسى به ذهن او وارد مى شود خود را تنبیه کند; مثلا، با بستن یک کش به مچ دست خود و کشیدن و رها کردن آن به خود هشدار دهد. 16. به بدى گناه و عواقب آن بیندیشد و تا زمانى که به گناه آلوده نشده است، بیشتر در فکر زیان ها، خطرات، آبروریزى و عقاب آن باشد. 17. هرگز از رحمت خدا مأیوس نشود. 18. به محض لغزش، فوراً توبه کند و سعى کند دیگر تکرار نشود. 19. قرآن زیاد بخواند و در معانى آیات آن تفکر کند. 20. در مجالس مذهبى، دعا و توسّل و موعظه، زیاد شرکت کند. 21. از کتبى که جنبه موعظه و بیدارگرى قلبى دارند بهره گیرد و مقیّد باشد که در روز چند ساعت به مطالعه این گونه کتب بپردازد. براى مثال، مجموعه کتاب هاى شهید دستغیب توصیه مى شود، بخصوص کتاب گناهان کبیره، قلب قرآن، ایمان، قلب سلیم و معاد. 22. اوقات فراغت خود را با مطالعه، ورزش، زیارت، عبادت، و عیادت از نزدیکان پر کند. 23. به معاد و قیامت فکر کند. 24. ذکر «لاحول ولا قوّة الّا باللّه» را زیاد بر زبان جارى سازد. 25. عبادت هاى خود مانند نماز و روزه، را صحیح و دقیق و در اول وقت انجام دهد و در انجام هرچه کامل تر و بهتر نماز خود بکوشد و در این زمینه از کتاب آرامش در پرتو نیایش آقاى پناهى بهره بگیرد. 26. از محیط هاى آلوده و سخت دورى کند و بیشتر وقت خود را در کتاب خانه بگذراند و بى دلیل در خیابان هاى آلوده حضور پیدا نکند. 27. اراده خود را تقویت نماید. پى نوشت ها 1ـ ابن ابى الحدید، شرح نهج البلاغه، قم، منشورات مکتبة آیة اللّه العظمى المرعشى النجفى، 1404، ج 20، ص 263، ب 73. 2ـ موریس دبس، بلوغ، ترجمه حسن صفارى، تهران، علمى، 1335، ص 60. 3ـ عبدالواحد آمدى تمیمى، غررالحکم و دررالکلم، بیروت، مؤسسة الاعلمى للمطبوعات، 1407، ج 2، ص 222، ح 1254. 4ـ همان، ج 1، ص 356، ح 24. 5ـ و. د. کوچتکف، روان شناسى و تربیت جنسى کودکان و نوجوانان، ترجمه محمّد تقى زاده، تهران، بنیاد، 1369، ص 114. 6ـ حمیدرضا شاکرین و همکاران، پرسش ها و پاسخ هاى برگزیده، قم، دفتر نشر معارف، 1384، ص 228. 7ـ مؤسسه پژوهشى ـ فرهنگى اشراق، خودارضایى یا ارضاى انحراف جنسى، بابل، بعثت، 1379، ص 15ـ 16. 8ـ همان، ص 17ـ18. 9ـ موریس دبس، پیشین، ص 62. 10ـ محمّدباقر مجلسى، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربى، 1403، ج 68، باب 78، ح 17. 11ـ ابن ابى الحدید، پیشین، ج 20، ص 272، ح 147. 12ـ محمّدرضا شرفى، دنیاى نوجوان، تهران، تربیت، 1376، ص 204. 13ـ عبدالواحد آمدى تمیمى، پیشین، ج 1، ص 25، ح 420. 14ـ شیخ حرّ عاملى، وسائل الشیعه، تهران، اسلامیه، 1384ق، ج 14، ص 1387، ب 104، ح 1. 15ـ ام. رابین دیماتئو، روان شناسى سلامت، ترجمه محمّد کاویانى و همکاران، تهران، سمت، 1378، ج 1، ص 392. 16ـ شیخ حرّ عاملى، پیشین، ج 1، ص 350، ح 24. 17. T. Stephens, "Physical Activity and Mental Health in the United States and Canada: Evidence from four Population Surveys", Preventive Medicines, 1988, vol. 17, pp. 35-4. 18. M.B. Harris, "Runners Perceptions of the Benefits of Running", Perceptual and Motorskills, 1981, vol. 52, pp. 153-154. 19. J. R. ughes, "Psychological Effects of Habitual Aerobics Exercise: A Critical Review", Preventive Medicine, 1948, vol. 13, pp. 66-78; R.J. Sonstroem, Exercise and Self Esteem, Exercis and Sports Science Review, 1984, vol. 12. pp. 123-155. 20ـ محمّدباقر مجلسى، پیشین، ج 68، ص 276، ب 78، ح 6. 21ـ همان، ج 59، ص 316، باب آخر. 22ـ «انّ شیعتنا ینامون اول اللیل» (شیخ حرّ عاملى، پیشین، ج 5، ص 274، ب 39، ح 26.) 23ـ ناصر مکارم شیرازى و دیگران، تفسیر نمونه، (40 جلدى)، تهران، اسلامیه، 1371، ج 7، ص 343. 24ـ رضا پاک نژاد، اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، تهران، اسلامیه، 1349، ج 12، ص 152. 25ـ سیلوانس استال، آنچه یک جوان باید بداند، ترجمه نصرت اللّه کاسمى، تهران، انتشارات تهران، ص 38. 26ـ محمّدرضا شرفى، پیشین، ص 233. 27ـ محمّدباقر مجلسى، پیشین، ج 73، ب 39، ح 6. 28ـ محمّد محمّدى رى شهرى، میزان الحکمة، قم، دارالحدیث، ج 2، ص 407. 29ـ محمّدباقر مجلسى، پیشین، ج 73، ص 220، ب 44، ح 31. 30ـ ام. رابین دیماتئو، پیشین، ج 1، ص 45. 31 و 32ـ سیلوانس استال، پیشین، ص 38 / ص 59. 33ـ عبدالواحد آمدى تمیمى، پیشین، ص 277، ح 48. 34ـ نهج البلاغه، ترجمه محمّدتقى جعفرى، تهران، مؤسسه تدوین و نشر آثار علّامه جعفرى، 1379، ن 69، ص 1014، ش 7. 35ـ اساعیل بیابانگرد، روش هاى افزایش عزّت نفس در کودکان و نوجوانان، تهران، انجمن اولیا و مربیان جمهورى اسلامى ایران، 1378، ص 121. 36. A. Bandura, Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory, Englewood Cliffs, . J. Prntile Hall, 1986, p. 66. 37ـ محمّد محمّدى رى شهرى، پیشین، ج7، ص444، ح 15503. 38ـ همان، ج 6، ص 539، ح 13890. 39ـ ابن ابى الحدید، پیشین، ج 17، ص 146. 40ـ همان، ج 20، ص 302. 41ـ همان، ص 272، ح 147. 42ـ محدث نورى، مستدرک الوسائل، بیروت، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث العربى، 1408، ج 8، ب 18، ص 339، ح 1. 43ـ سنایى غزنوى. 44ـ سوره یوسف. 45. J. Nealman, & R. Persud, "Why do Psychiatrists Neglcct religion, British Journal of Medical Psychology, 1995, vol. 6, pp. 78-169. 46ـ محمّدصادق شجاعى، توکّل به خدا (راهى به سوى حرمت خود و سلامت روان)، قم، مؤسسه امام خمینى، 1383، ص 192. 47ـ دیل کارنگى، آیین زندگى، ترجمه ریحانه سیف، تهران، پیمان، 1380، ص 203. 48ـ نهج البلاغه، ترجمه جعفر شهیدى، خ 225. 49ـ محمّدباقر مجلسى، پیشین، ج 71، ص 277، ب 17، ح 10. 50ـ «جاء رجل الى النبى(صلى الله علیه وآله) فقال: یا رسول اللّه لیس عندى طول فأنکح النساء فالیک اشکو العزوبیة، فقال: وفّر شعر جسدک، و ادم الصیام، ففعل فذهب ما به من الشبق.» (شیخ حرّ عاملى، پیشین، ج 14، ص 178، ب 139.) 51ـ شیخ حرّ عاملى، پیشین، ج 14، ص 178، ب 139. 52ـ همان، ج 7، ص 300، ب 4، ح 1. 53ـ سیلوانس استال، پیشین، ص 54. 54ـ محمّدباقر مجلسى، پیشین، ج 101، ص 87، ب 1، ح 52. 55 و 56ـ همان، ص 69، ب 67. 57ـ پل ژاگو، قدرت اراده، ترجمه کاظم عمادى، تهران، معرفت، ص 80ـ 81. 58ـ دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم، ره توشه راهیان نور، ویژه جوانان طرح هجرت، قم، دفتر تبلیغات اسلامى، 1375، ص 362. 59ـ شیخ حرّ عاملى، پیشین، ج 11، ص 123، ب 1، ح 5. 60ـ دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ره توشه راهیان نور، ویژه بوستان ولایت، قم، دفتر تبلیغات اسلامى، 1378، ص 152. ........................................................................... منبع:ماهنامه معرفت ، شماره 112 نویسنده: على احمد پناهى

خبر گزاری فارس