13 مهر 1394, 15:28
تدریس
با این که شیخ حسنعلى اصفهانى را از عالمان بزرگ زمان خود دانسته اند، بسیارى از علوم را نزد فقها و عرفاى بزرگ تحصیل کرد. و امّا به دلیل توجّه زیاد مردم و بیماران به او، مى توان گفت او خود را وقف خدمت به مردم و مداواى بیمارانشان کرده است. یکى از شاگردان او آیت الله مروارید ـ مى گوید:
«هر روز در جلوى منزل او و حتّى در محل تدریس او...، بیماران صف مى کشیدند و از او دعا مى خواستند و آن بزرگ، همیشه با روى خوش با آنها برخورد مى کرد و گاه براى پیدا کردن نوعى از گیاهان دارویى، به کوهها و نواحى اطراف مشهد مقدّس مى رفت و کمتر در شهر بود و همین عامل و عوامل دیگر، سبب مى شد که نتواند به نحو دلخواه به تدریس علوم بپردازد ولى با این حال، تا آنجا که فرصت داشته، به تدریس و پرورش شاگردانى پرداخته است امّا به دلیل شهرت او در استجابت دعا و مداواى بیماران، از شاگردان و کرسى تدریس او اطلاعات کمى در اختیار مى باشد[5].»
از جمله این اطلاعات، سخنى است که در کتاب «المسلسلات فى الاجازات» آمده است. نویسنده محترم این کتاب بعد از نقل تلاش و کوشش او در عبادت ها و در ریاضت ها مى نویسد:
«با وجود این جهد و تلاش در عبادت و مواظبت بر مستحبات، تدریس را قطع نکرد بلکه ایشان شرح لمعه را در فقه تدریس مى کرد و تفسیر و احیاناً هیئت و حساب و غیر این علوم ریاضى را هم تدریس مى کرد.»[6]
على مقدادى مى نویسد:
«مرحوم پدرم، فقه و تفسیر و هیئت و ریاضیات را به طلاّب علوم تدریس مى فرمود. وى در فلسفه و علوم الهى با آنکه متبحّر کامل بودند، تدریس نداشتند و مى فرمودند: طلاّب این علم باید که اخبار معصومین ـ علیهم السلام ـ را کاملاً مطالعه کرده باشد و علم طب را نیز بداند و در حین تحصیل، باید به ریاضت و تزکیه نفس بپردازد».[7]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان