13 مهر 1394, 13:51
در بلنداى فضائل
قطیفى علاوه بر اینکه در حدیث محدثى نام دار، در فقه فقیهى گرانمایه و در کلام متکلمى توانا بود، در اخلاق نیز در بلنداى فضائل قرار داشت و در روزگار خود عابدى زاهد، دانشورى پارسا و بى توجه به دنیا به شمار مى رفت. در برابر خدا و بندگانش متواضع بود و همیشه از خطایاى خود به خدا پناه مى برد. زمانى که براى کتاب هاى بزرگان همانند محقق ثانى نقد مى زد، اوّل جایگاه علم، مقام فقه و فقیه و احترام به علماء را بیان و بعد شروع به نقد و بررسى مى کرد. وقتى اجازه نامه هاى وى را به نظاره مى نشینیم، به یاد مردان خدا و پرهیزکاران مى افتیم. قطیفى در اجازه خود به شیخ محمد استرآبادى خود را چنین معرفى مى کند: «بنده حقیر و فقیرى که غرق در خطایا و اسیر حوادث روزگار، در جوار حرم مولایم امیرالمؤمنین(علیه السلام)»[17] و در اجازه اش به خلیفه شاه محمود شیرازى درباره خود مى نویسد: «اخفض الخلایق عملا و اکبرهم زللا از نظر اعمال کوچکترین و از نظر لغزش از بزرگ ترین بندگان خدا»[18]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان