13 مهر 1394, 13:51
حکمت یک سکوت
حجت الاسلام فلسفى با آنکه در زمان طاغوت، از منتقدان مهمّ و برجسته مسائل اجتماعى بود امّا بعد از پیروزى انقلاب اسلامى در منبر و سخنرانى لب به انتقاد از حکومت اسلامى نگشود زیرا این کار را به مصلحت نمى دانست. او خود در جواب عدّه اى از اهل فضل، چنین گفت:
«آقایان! بله من در زمان شاه انتقاد مى کردم. انتقاد من به ضرر شاه و به نفع رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) و دین خدا بود امّا الآن انتقاد نمى کنم براى این که انقلاب ما اسلامى است. اگر از سوء اعمال بعضى ها به نام «دولت» انتقاد کنم چیزى حاصل پیغمبر(صلى الله علیه وآله)نمى شود، ولى آمریکا استفاده مى کند و من نمى خواهم که به نفع آمریکا سخنرانى کنم.وظیفه ام را به طور خصوصى انجام مى دهم. آن فردى که باید به واسطه سوء عملى که داشته مورد انتقاد قرار گیرد با تلفن به او مى گویم که... شما باید عمل خود را اصلاح کنید و تغییر روش دهید.»
حجت الاسلام فلسفى این مطلب را با امام خمینى نیز در میان گذاشت و ایشان هم نظر جناب فلسفى را تأیید کردند و فرمودند شما انتقاد نکنید... در حکومت پیغمبر(صلى الله علیه وآله) نیز برخى کارهاى ناشایست را افرادى مرتکب مى شدند که تک تک بد بود ولى دولت پیغمبر(صلى الله علیه وآله) بر اساس اسلام بود، بنابراین شروع انتقاد در منابر مصلحت نیست.([39])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان