12 خرداد 1395, 5:25
(بدان اي سالک عزيز!) اگر شما به تاريخ مراجعه کنيد، موارد بسياري را مشاهده مي کنيد، با آن همه ظلم هايي که به پيامبر اکرم(ص) شد، آيا شما يک بار، ديديد که پيامبر گرامي(ص) کسي را نفرين کند؟ انبياي ديگر آمدند و امت هايشان را نفرين کردند، ولي پيامبر(ص) با اينکه امتش او را اذيت کردند، يک بار هم آنها را نفرين نکرد. خاکستر بر سر او ريختند و سنگ بر پيشاني او زدند، ولي پيامبر اکرم(ص) دائما مي فرمودند: خداوندا! اينها را هدايت کن! وقتي که خداوند به پيامبر گرامي(ص) امر مي کند و کمال ادب را به او مي آموزد، به ايشان ميفرمايد: کمال ادب در روابط تو با ديگران بايد اين گونه باشد، که نسبت به کسي که به تو بد کرده عفو کني و نسبت به کسي که تو را دوست مي دارد امر به عرف کني و با جاهل مدارا کني و به او حلم بورزي. اين مطلب بيانگر آن است که رفتار حق اين گونه است، يعني اين روش خود خداوند است. اين کارها براي اين است که رابطه شان با خدا قطع نشود.(1)
برگرفته از: 1- اين الرجبيون، آيت الله شيخ مجتبی تهرانی، ص31
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان