14 مهر 1394, 11:47
از دیدگاه سیّد علیخان کبیر:
صاحب معالم یکى از اجلاّى مشایخ است که ریاست ملّت و مذهب شیعه را به عهده داشته و او را روشن کننده راه و بیان کننده واجبات و سنن و دریاى دانشى بوده که به دیگران به فیض مى رسانده و جامع فضایل بى پایان بوده که کم و کاست نداشته است. او محقّقى است که قلم، تاب نوشتن مراتب او را ندارد و مدقّقى است که آوازه دقّت او همه جا را فراگرفته است. او به همه فنون متفنن بوده و پدران و فرزندان به وجود او مى بالیده اند. در استوار ساختن قواعد شریعت جایگزین پدرش به شمار مى آمده و با آثار خویش سینه ها را از علوم گشادگى داده، حلّه هایى از نور دانش براى نشر آن به دست با برکت خود بافته و نقاب از چهره آن برداشته و گوشهاى تیزشنو را به گوهرهاى غلطان کمالات خود، شنوایى و زینت بخشیده و طالبان علم را از جوایز گرانبهاى دانش خود بهره ور فرموده است. در فن ادب بوستانى سبز و خرّم بوده و زمام سجع و قافیه را با کمال شهامت در اختیار گرفته و گوهرهاى غلطان کلمات را به رشته نظم درآورده و نیک را از بد و زیبا را از نازیبا جدا ساخته است.([17])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان