تدریس محمد خواجه نصیر الدین طوسی

شاگردان

نصیرالدین طوسى در شهرها و کشورهاى مخـتلف رفـت و آمد مى کرد و همچون خورشـیدى تابان نورافشانى کرده، شـاگردان بسـیارى را فروغ دانش مى بخشید. برخى از آنان به این قرار است :

1 - جمال الدین حسن بن یوسف مطهر حلى(علامه حلى - متوفى 726 ق) او از دانشوران بزرگ شیعه بود که آثار گران سنگى از خود به جاى نهاد. وى شرحهایى نیز بر کتابهاى خواجه نگاشت.

2 - کمال الدین میثم بن على بن میثم بحرانى. او حکیم، ریاضیدان، متکلم و فقیه بود و عالمان بزرگى از محضرش استفاده کردند. وى گرچه در رشته حکمت زانوى ادب و شاگردى در مقابل خواجه بر زمین زد، از آن سو خواجه از درس فقه وى بهره مند شد. این محقق بحرینى شرح مفصلى بر نهج البلاغه نوشته که به شرح نهج البلاغه ابن میثم معروف است.

3 - محمود بن مسعود بن مصلح شیرازى، معروف به «قطب الدین شیرازى» (متوفى 710 ق.). او از شاگردان ممتاز خواجه است وى در چهارده سالگى به جاى پدر نشست و در بیمارستان به طبابت پرداخت. سپس به شهرهاى مختلفى سفر کرد و علم هیئت و اشارات ابوعلى را از محضر پرفیض خواجه نصیر فراگرفت. قطب الدین کتابهایى در شرح قانون ابن سینا و در تفسیر قرآن نوشته است.

4 - کمال الدین عبدالرزاق شیبانى بغدادى (642 - 723ق.) او حنبلى مذهب و معروف به ابن الفُوَطى بود. این دانشمند مدت زیادى در محضر خواجه علم آموخته است. وى از تاریخ نویسان معروف قرن هفتم است و کتابهاى معجم الآداب،الحوادث الجامعه و تلخیص معجم الالقاب از آثار اوست.

5 - سید رکن الدین استرآبادى (متوفى 715 ق.) از شاگردان و همراهان خاص خواجه بوده و شرح هایى بر کتابهاى استاد خویش نوشته و علاوه بر تواضع و بردبارى، از احترامى افزون برخوردار بوده است. وى در تبریز به خاک سپرده شده است.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه