27 اسفند 1393, 3:26
«السلام علیک یا ابا عبدالله وعلی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابداً ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله اخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علي بن الحسین وعلی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین(ع)»
مقاتل نوشتند مشهور اینجور نقل کردند کاروان امام حسین(ع) روز دوم محرم سال 61 هجری وارد بر سرزمین کربلا شدند. نامه از طرف ابن زیاد آمده حر با لشکریانش راه را بر امام حسین بستند با اینکه قبلاً توافق شده بود حضرت راه سومی را ادامه بدهند نه به سمت کوفه نه به سمت مدینه ولی به مجرد رسیدن این نامه حر با لشکریانش راه را بر امام حسین بستند. حضرت فرمود: نام این سرزمین چیست؟ نام هایی را گفتند. سرزمین نینوا، غاضریات پرسیدند: آیا این سرزمین نام دیگری ندارد؟ عرض کردند: یابن رسول الله! چرا این سرزمین را کربلا هم می نامند. حضرت وقتی این نام را شنیدند گویا به مقصد رسیده فرمود:«اِنزلوا اِنزلوا»بار بیاندازید بارها را پیاده کنید «ها هنا محط رحالنا و مسفک دمائنا و موضع قبورنا» ما اینجا به شهادت می رسیم همین جا زیارتگاه و موضع قبورماست. نوشتند اهل بیتش را برادرها و خواهران عزیزش را جمع کرد نگاهی به آن ها انداخت گریست عرضه داشت: خدایا! می بینی ما را از سرزمین جدمان آواره کردند، خدایا! می بینی بنی امیه چه ستمی را در حق ما می کند. من نمی دانم امام حسین در چهرۀ عزیزانش چه چیزهایی را مشاهده می کرد و می گریست. ولی طولی نکشید این صحنه ها آشکار شد معلوم شد چرا امام حسین می گریست. اگر این تعبیر در زیارت ناحیۀ مقدسه نبود من جسارت نمی کردم. تعبیر این است«وبعدَ العزِ مُذللا»چه کسی باورش می شد که وقتی سایۀ عزت امام حسین از سر عزیزانش کم شد آن ها را سوار بر محمل ها کنند؛ ای وای مثل برده ها آن ها را به اسارت ببرند «فوقَ اعقاب المطیات تلحفَ وجوههم حرَ الهاجرات» گرمای آفتاب رنگ چهره ها را تغییر داده بود. صورت هایشان پوست انداخته بود آنقدر در این مسیر به اهل بیت ستم کردند که امام سجاد(ع) فرمود: اگر جدم بما دستور می داد ما را اذیت کنید بیش از این ممکن نبود. مقاتل نقل کردند گاهی اینقدر در مسیر گرما غلبه می کرد کاروان را متوقف می کردند بر شتران خودشان بر اسب ها آب می پاشیدند که مبادا گرما حیوان ها را از پا در بیاورد برای خودشان خیمه بپا می کردند ولی «آل الله» در بیابان زیر آفتاب تا جائی که نقل شده صورت بچه پوست انداخته بود.
حجة الاسلام والمسلمین میرباقری
منبع:پژوهه تبلیغ
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان