تدریس آیت الله سید محمد باقر میر داماد حسینی استر آبادی

گزینش شاگرد

معمولاً در بین اهل علم رسم این است که طلاّب و دانشجویان، «استاد» را انتخاب مى کنند ولى روش حکیم فرزانه میر محمدباقر این بود که او خود شاگردانش را پس از قبولى در امتحان انتخاب مى کرد.

به عبارت دیگر، روش او با روش دیگران مغایرت داشت زیرا آن ها نخست شاگرد را آزمایش نمى کردند بلکه در حین تحصیل، به توانایى او پى مى بردند و اگر مى فهمیدند معلوماتش آن قدر نیست که از آن درس استفاده کند، وى را نزد استاد دیگرى مى فرستادند.^([18])

شاگردان

از جمله شاگردان وى عبارتند از:

1. صدرالدین محمد شیرازى معروف به ملاّصدرا، (متوفّاى 1050 ق) وى از مشاهیر فلسفه اسلامى و مؤسّس «حکمت متعالیه» است. مهم ترین اثر او، الحکمة المتعالیه فى الاسفار العقلیه الاربعة نام دارد.

2. حکیم ملاّ عبدالرزّاق لاهیجى (متوفّاى 1071 ق).

3. ملاّ محسن فیض کاشانى (متوفّاى 1091ق). برخى از آثار این فقیه، محدّث و حکیم بزرگ، عبارت است از: الوافى در حدیث، محجّة البیضاء در اخلاق و الصافى در تفسیر قرآن.

4. حکیم قطب الدین لاهیجى (متوفّاى 1075ق).

5. سیّد احمد علوى عاملى.

6. ملا خلیل قزوینى (1001 ـ 1089 ق).

7. على نقى کمره اى، شاعر (متوفّاى 1029 ق).

8. نظام الدین امیر احمد بن زین العابدین عاملى.

9. محمدتقى بن ابى الحسن حسینى استرآبادى

10. عبدالغفار بن محمد بن یحیى گیلانى.

11. امیر فضل الله استرآبادى.

12. دوست على بن محمد.

13. عادل بن مراد اردستانى.

14. شمس الدین محمد گیلانى (شمساى گیلانى).

15. میرزا شاهرخ بیگار.

16. محمدحسین حلبى.

17. عبدالمطلّب بن یحیى طالقانى.

18. ابوالفتح گیلانى.

19. میر منصور گیلانى.

20. شیخ عبدالله سمنانى.

21. محمدحسن زلالى خوانسارى.

22. شیخ محمد گنابادى.

23. حسین بن محمد بن محمود حسینى آملى (سلطان العلما).

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه