مرجعیت و ارادت آیت الله بروجردى

مرجعیت و ارادت آیت الله بروجردى

آیت الله بروجردى سال ها در اصفهان با آیت الله سید جمال الدین گلپایگانى هم درس و هم بحث بود و با همدیگر در درس جهانگیرخان قشقایى شرکت مى کردند.

همچنین سال ها با همدیگر در درس مرحوم آخوند خراسانى حاضر مى شدند. بر این اساس، آیت الله بروجردى مدارج علمى و معنوى سید جمال الدین را بیش از دیگران مى شناخت.

پس از وفات آیت الله سیدابوالحسن اصفهانى (1365 هـ .ق.)، آیت الله سید جمال الدین گلپایگانى به مرجعیت بخشى از عالم تشیع نائل گردید و عدّه زیادى از شیعیان ایران، افغانستان، پاکستان و لبنان از او تقلید کردند.^([29])

وقتى که از آیت الله العظمى برجرودى درباره موقوفات اراک و تهران ـ که بایستى با نظارت اعلم علماى نجف، خرج طلاب آن مناطق مى شد ـ سؤال کردند، ایشان بر اساس همان سوابق آشنایى که از حاج آقا جمال داشت، و او را قبلاً اعلم علماى نجف معرفى کرده بودند لذا وى را جهت همین منظور تعیین نمودند و نیز وقتى آیت الله شیخ محمّد کاظم شیرازى در سال 1367 هـ .ق. درگذشت، علماى نجف تلگراف تسلیتى به محضر آیت الله بروجردى ارسال نمودند، ولى ایشان پاسخ تسلیت را مستقیماً به حضور حاج آقا جمال الدین گلپایگانى فرستادند و همین امر مؤید اعلمیت او از دیدگاه آیت الله بروجردى مى باشد.^([30])

در دوران مرجعیت آیت الله بروجردى، مکاتباتى بین او و حاج آقا جمال انجام مى شد. هرگاه نامه اى از حاج آقا جمال به دست آیت الله بروجردى مى رسید، به احترام نامه حاج آقاجمال از جا بلند مى شد و آن را مى بوسید و گریه مى کرد و روى چشمانش مى گذاشت. ^([31])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه