وجوب بهشت با یک آب خوردن

واجب شدن بهشت

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام:‏ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ لَيَشْرَبُ الشَّرْبَةَ مِنَ الْمَاءِ فَيُوجِبُ اللَّهُ لَهُ بِهَا الْجَنَّةَ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُ لَيَأْخُذُ الْإِنَاءَ فَيَضَعُهُ عَلَى فِيهِ فَيُسَمِّي‏ ثُمَّ يَشْرَبُ فَيُنَحِّيهِ وَ هُوَ يَشْتَهِيهِ فَيَحْمَدُ اللَّهَ ثُمَّ يَعُودُ فَيَشْرَبُ ثُمَّ يُنَحِّيهِ فَيَحْمَدُ اللَّهَ ثُمَّ يَعُودُ فَيَشْرَبُ ثُمَّ يُنَحِّيهِ فَيَحْمَدُ اللَّهَ فَيُوجِبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا لَهُ الْجَنَّةَ. [1]

و از آن حضرت، روايت كرده كه فرمود: مردى از شما باشد كه يك شربت آب بخورد و بهشت، او را واجب شود. بعد از آن فرمود كه: ظرف را بردارد و بر دهن گذارد و «بسم اللَّه» بگويد و بخورد. بعد از آن، از دهن جدا كند با آن كه ميل داشته باشد و حمد به جا آورد و باز بياشامد و از لب‏ جدا سازد و حمد كند، و باز بياشامد و جدا سازد و حمد كند . پس خداى تعالى، از اين جهت، بهشت را از براى او واجب مى ‏سازد.

منابع:

1. كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - الإسلامية)، 8جلد، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق. ج‏2 ؛ ص96