کتاب شرح صحيفه سجاديه جلد 13

16 فروردین 1397, 0:53

این شرح ترجمه و شرحی مزجی بر صحیفه سجادیه است که صبغه ادبی آن نسبت به سایر مباحث پررنگ تر مینماید. خمیر مایه مباحث این شرح، برگرفته از حاشیه (تعلیقات) مرحوم میرداماد (که به شرح میر داماد بر صحیفه شهره است) بر صحیفه سجادیه است که گاهی با صراحت از آن با تعبیر «بعضی از اکابر گفته اند» یاد میکند. این شرح دو ویژگی برجسته دارد:

ـ مولف از نسخه های متعدد بهره گرفته و متن صحیفه و گاهی شرح عبارات آن را با نسخه های گوناگون مقابله کرده است تا وجه درست کلمات و عبارات را بیابد. وی خود را ملزم میداند که تمام نسخه ها را به دقت بررسی و مقابله کند و بر اساس اختلاف نسخه ها معانی گوناگون عبارات را ارایه و در مواردی بین صحت و سقم آنها داوری نماید. نسخه های مورد مراجعه مولف عبارتند از: نسخه کفعمی، شیخ بهائی، ابن ادریس، نسخه شهید، شیخ زین الدین، عمید الروسا و ابن طاووس

ـ بیشترین اهتمام مولف به بررسی نکات ادبی صحیفه سجادیه مصروف شده است. وی به بررسی صرفی در اعلال کلمات و نحوی در وجوه اعراب و نیز قوائد املا، ریشه یابی لغات و نیز استخراج معانی گوناگون واژگان، اهتمام ویژه دارد.

این شرح در 488 صفحه به تصحیح دکتر فتح الله نجار زادگان به چاپ رسیده است.

جدیدترین ها در این موضوع

علل زوال ادریسیان

زید بن علی بن حسین بن علی بن أبی طالب(علیهم السلام) با قیام علیه حکومت هشام بن عبدالملک(72-125 هجری)، پایه گذار مکتب زیدیه در جهان اسلام شد. این گروه که بواسطه انتساب نامشان به نام زید بن علی، به این شهرت رسیده‌اند، در اصطلاح دانش فرقه شناسی، شاخه‌ای از مذهب تشیع می‌باشند که پیروان آن اعتقاد به امامت زید را نیز به همراه دارند. 24 آبان 1393, 14:8

تقابل دیدگاههای مخترعه و مطرفیه

زیدیه در لفظ به گروهی که منسوب به زید بن علی بن حسین ابن علی بن أبی طالب(علیهم) هستند، اطلاق می شود[1]. اندیشه «منصوص بودن امامت» و اعتقاد به وجود نص بر امامت اهل بیت(ع) نقطه پیوندی است که زیدیه و امامیه را تحت عنوان عام «تشیع» قرار می‌دهد.[2] 24 آبان 1393, 14:8