تیزهوشى در عمل

تیزهوشى در عمل

آیت الله ملکوتى در مرحله عمل و برخورد با افراد مراجعه کننده، اعم از توده مردم و مسئولان، از زیرکى و تیزهوشى خاصى برخوردار است. در طول امامت جمعه در تبریز، گاهى افراد به انگیزه هاى مادى و مشکوک، هدایایى را به دفتر مى آوردند و وى با ظرافت کم نظیرى که مخصوص خود ایشان بود، از دریافت آن خوددارى مى کرد. گاهى قبول مى کرد و به مسئولان و نزدیکان سفارش مى کرد که آن را نگه دارند تا این که بعد از چند روز، صاحب هدیه مى آمد و درخواست هاى نامشروع خود را عنوان مى کرد و آن گاه آیت الله ملکوتى اشاره مى کرد و هدیه او را مى آوردند و در جلویش مى گذاشتند و او ضمن عذرخواهى، به آن شخص مى گفت: «ببخشید: من نمى توانم از این کارها انجام بدهم» و او هدیه اش را برمى داشت و مى رفت. برخى در قالب پرداخت وجوه شرعى، تلاش مى کردند تا امتیازاتى از ایشان بگیرند و یا انتظار داشتند که وى توصیه و سفارشى در جهت برخى مسائل آنان، به مسئولان ادارات و ارگان ها بنماید ولى هرگز موفق به این کار نمى شدند. گاهى این افراد را نزد خود مى نشاند و نصیحت مى کرد و مى گفت:

«این پول، مال امام زمان است و شما طبق وظیفه شرعى این مبلغ را پرداخت مى کنید و ما نیز با قبول آن، ذمه شما را برى و مسئولیت خود را سنگین مى کنیم و در برابر خداوند، باید جواب گو باشیم. بنابراین، نباید از ما توقع حمایت و کسب امتیاز داشته باشید».

این گونه برخوردها، اگرچه موجب ناراحتى این افراد مى شد، ولى در دراز مدت، آثار مثبت فراوانى به ارمغان مى آورد^[23].

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه