کلید واژه ها: صلوات, محبت دنیا, برکت, خمس و زکات, انفاق, صدقه, قربانی.
اسامی معصومین: پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ،امام علی علیه السلام، امام صادق علیه السلام ،امام موسی کاظم علیه السلام ، امام رضا علیه السلام ، امام جواد علیه السلام .
سخنران استاد فرحزاد
«قال رسول اللهصلی الله علیه و آله وسلم : حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ كُلِّ خَطِیئَةٍ» (محدث نوری/ مستدرك الوسائل/ ج12/ ص:42). «الدُّنْیا دَارُ مَنْ لَا دَارَ لَهُ وَ لَهَا یجْمَعُ مَنْ لَا عَقْلَ لَهُ» (شیخ کلینی/ الكافی/ ج2/ ص :128).
- نردبان این جهـان ما ومـنی استعاقـبـت این نـردبـان افـتادنی است
- لاجـرم آن کس که بالاتر نشـستاستخوانش سخت تر خواهد شکست
مداومت بر ذکر صلوات آثار و برکات زیادی دارد شاید ما در این دنیا کاملش را درک نکنیم، روایات خیلی لحن های فوق العاده ای در این زمینه دارند اگر همین یک خاصیتی که در این روایت بیان شده است که کسی در دنیا مداومت بر صلوات داشته باشد پیامبر عظیم الشان وعده دادند با خودشان، با صاحب صلوات محشور می شود برایمان کافیست. این تعبیر زیبا وعالی از خود پیامبر عظیم الشان است که می فرماید: «أَوْلَى النَّاسِ بِی فِی یوْمِ الْقِیامَةِ أَكْثَرُهُمْ عَلَی صَلَاة» (تاج الدین شعیری/ جامع الأخبار/ ص:59). سزاوارترین ونزدیکترین افراد به من روز قیامت کسانی هستند که در دنیا زیاد صلوات بر محمد و آل محمد می فرستند.
در این ماه درهای جهنم بسته می شود و درهای بهشت باز می شود و شیاطین در غل و زنجیر هستند. روزه گرفتن آثار و برکات زیادی دارد بعضی از آثار و برکات روزه را خدمت عزیزان بیان می کنیم. یکی از آثار و حکمت های مهم روزه گرفتن این است که ما یک مقداری از دنیا کنده بشویم. از مهر و محبت دنیا، از توجه به غیر خدا کنده شویم و یک مقداری خدایی بشویم خدا گونه بشویم رنگ خدایی بگیریم. یکی از حکمت های روزه برای انسان این است که از دنیا کنده بشود، از دلش دنیا زدایی کند. تا کی باید دل اسیر خورد و خوراک، پول و پست و مقام و این ها باشد یکی از درس های مهم ماه مبارک رمضان این است. واقعا اگر کسی از این گردنه رد بشود از همه گردنه ها رد شده است. بنده فکر می کنم درهای جهنم هر کدامش درهای مهمی است ولی درب محبت دنیا بزرگترین و شلوغترین در جهنم است. اکثر افراد با محبت دنیا وارد جهنم می شوند هم از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و هم از امیرالمومنین علیه السلام نقل شده که فرمودند: «حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ كُلِّ خَطِیئَةٍ» (محدث نوری/ مستدرك الوسائل/ ج12/ ص:42). ریشه تمام خطاها، گناه ها، بی ادبی ها، جنایت ها، ظلم ها، مفسده ها، آتش ها، محبت وعشق به دنیا است. عشق به دنیا باعث می شود که کسی مثل صدام خیلی ها را از بین می برد یا آواره می کند. عشق و محبت به دنیا، محبت مال دنیا و ریاست طلبی باعث می شود آدم ظلم بکند فساد بکند ربا بدهد و ربا بگیرد. افرادی که بدنشان با مال حرام آمیخته شده، همه اش در گناه و معصیت و خلاف می افتند. اگر کسی واقعا نگاه دقیق در این فرمایش پیامبر و امام معصوم بیندازد می بیند که واقعا راس تمام فتنه ها و خیانت ها محبت دنیاست، تمام شهوترانی ها، هوی و هوس ها، ظلم ها، فسادها به خاطر خوشگذرانی در این دنیاست. می گویند چند روز دنیا را خوش باشیم یا به پول برسیم یا به مقام برسیم. اساسی ترین کار این است که ما در این شب های ماه مبارک رمضان از خدای متعال بخواهیم که محبت دنیا را از دل ما، از روان ما، از ذهن و فکر ما بیرون ببرد. در یکی از فرازهای دعای پر فیض ابوحمزه ثمالی امام سجاد7می فرماید: خدایا حب دنیا را از دل من بیرون کن. البته امام قطعا ذره ای حب دنیا ندارد و از شعاع وجودی انسان کاملی هستند و در این دعا چون ممکن است همه انسان ها آلوده به دنیا باشند لذا حضرت این گونه می فرماید. البته معانی مهمی برای استغفارها و دعاهای امامان: بیان شده است. در هر صورت یکی از خواسته های مهم حضرت این است که خدایا حب دنیا را از دل من بیرون کن همان طوری که به صالحین و بنده های پاکیزه ه ات این لطف و عنایت را کردی و حب دنیا را از دلشان بیرون کردی. اگر کسی محبت درهم و دینار، پست و مقام، هوی و هوس دنیا در دلش نباشد تقریبا از همه مراحل رد شده است. امان از محبت دنیا، امان از محبت درهم و دینار، امان از محبت پست و مقام که باعث شده به خاطر آن این همه پیامبر را شهید کنند این همه امامان را شهید کنند. بخاطر محبت ریاست و محبت مال دنیا و فدک، امیرالمومنین را خانه نشین کردند. به خاطر محبت مقام و خلافت و فدک، حضرت زهراء3را شهید کردند. به خاطر محبت چند روزه ملک ری و سلطنت چه کارها کردند؟ این همه گل های ناب پیامبر و اهل بیت را در کربلا پرپر کردند عاملش جز محبت دنیا بوده است؟
خیلی جالب است آقایی می گفت: که ما می گوییم خدا لعنت کند آن هایی که اهل بیت را شهید کردند، آن هایی که فدک را غصب کردند، آن هایی که در حق اهل بیت جنایت کردند ولی ما هم باید مواظب باشیم که خودمان هم راه آن ها را نرویم. یعنی محبت دنیا در دلمان نباشد چه چیز باعث شد آن ها ظلم بکنند؟ محبت دنیا باعث شد همان عیب و ایراد آن ها گاهی در ما هم هست. آن ها فدک را غصب کردند، ما چه کار می کنیم؟ ماهم خمس و زکات نمی دهیم. مغازه طرف را غصب می کنیم به او نمی دهیم. خوب من هم غاصب می شوم، ملک کسی را غصب می کنم، زمین کسی را غصب می کنم، خانه کسی را خالی نمی کنم. صاحب خانه می آید می گوید آقا من راضی نیستم اجاره عقب افتاده یا مثلا ملکی را گرفته حالا وضعش خوب شده ولی این مستاجر حاضر نیست مغازه را تخلیه کند زمان اجاره هم گذشته از نظر شرعی و قانونی باید خالی کند ولی خالی نمی کند. شما هم همان راه دشمن را داری می روی متوجه هستی، حالا آن زورش رسید فدک را غصب کرد من زورم رسیده خمس نمی دهم زکات نمی دهم. بیاییم این حب دنیا را از دلمان بیرون کنیم.
دو، سه تا روایت درباره زکات و خمس بخوانم اگر ما از این پول و مال دنیا بگذریم چقدر قشنگ می شود، اگر کسی از پول بگذرد از پل صراط هم خواهد گذشت این سخن طبق آیه و حدیث است یک واو به این پل اضافه کنید همان پول است هر کس از این پول بگذرد، خندان و خرم و شاداب از پل هم خواهد گذشت. اگر از این پول بگذری و در راه خدا انفاق بکنی، زکات بدهی، خمس بدهی، صله رحم بکنی نسبت به زیر مجموعه ات سرپرستی خوبی داشته باشی، همه اش دستت به خیر باشد و واقعا از پول بگذری خندان و خرم با محبت اهل بیت از پل صراط خواهی گذشت.
خداوند متعال می فرماید: «فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَ اتَّقَى، وَ صَدَّقَ بِالحْسْنىَ، فَسَنُیسِّرُهُ لِلْیسْرَى» (سورة اللیل: 5،6،7) . اما هر كس عطاء و احسان كرد و خدا ترس و پرهيزكار شد و به نيكويى (يعنى به نعيم آخرت با هر خير و سعادت كه در قرآن بيان شده) تصديق كرد ما هم البته كار او را (در دو عالم) سهل و آسان مى گردانيم. شان نزول آیه کسانی هستند که از پول می گذرند، تقواء دارند و تصدیق به آخرت بکنند که خداوند می فرماید: همه سختی ها را بر آن ها راحت و روان خواهد کرد. خمس یعنی حقوق دیگران را اداء کردن. چند تا روایت در مذمت و عواقب ندادن خمس برایتان می گویم.
روایت اول؛ محرومیت از دعای امام زمان
امام هشتم علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند: کسی که خمس ندهد مالش را پاک و حلال نمی کند و از دعای ما اهل بیت محروم می شود. یعنی امام زمان دعایش نمی کند. می خواهی خمس ندهی نده ولی امام زمان در این ماه رمضان دعاگویت نیست حالا کسی گردنش نیامده عیب ندارد ولی کسی که گردنش است و سهم امام زمان وسهم سادات را نمی دهد این از دعای امام زمان محروم می شود این خیلی عیب بزرگی است.
روایت دوم؛ فزونی مال
امام جواد علیه السلام فرمودند: کسی که خمس می دهد هیچ وقت مالش کم نمی شود. خیلی ها می گویند حاج آقا ما خمسان را که حساب کردیم معمولا هر سال مالمان یا بیشتر می شود یا همان اندازه است. یعنی برکت زندگیت است وقتی شما خمس دادی دعای سادات و امام زمان بدرقه راه شماست همراه شماست خدا برکت می دهد. مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: «مَنْ أَیقَنَ بِالْخَلَفِ جَادَ بِالْعَطِیةِ» (شیخ صدوق/ من لایحضره الفقیه/ ج4/ ص:376) . یعنی اگر یقین کردی که خدا جای آن پولی که می دهی انفاقی می کنی به تو برمی گرداند راحت عطاء می کنی. می شود کسی در راه خدا کاری بکند خدا بی پاسخ بگذارد.
روایت سوم؛ تلف شدن مال
امام هفتم موسی بن جعفر علیه السلام می فرماید: کسی که در راه حق مالش را انفاق نکرد، خمس و زکات نداد، صله رحم نکرد، حق واجبش را اداء نکرد، به خانواده اش و پدر و مادرش نرسید، حق شاگردش را نداد، حق کارگر و افرادی که اجیر هستند و برایش کار می کنند را نداد و مالش در راه حق مصرف نکرد خدای متعال او را مبتلا می کند و مالش چند برابر در راه باطل تلف می شود تصادفی می کند که چند میلیون تومان باید خرج دواء و درمان بکند.
- هر که گریزد زخراجات شاهبـاج ده غــول بـیابـان شــود
این طور نیست که حالا ما پول را در راه حق مصرف نکردیم این پول می ماند نه عزیز من، نه پول می ماند و نه شما می مانی و نه من می مانم این حدیث خیلی تکان دهنده است امام هفتم می فرماید: اگر شما در راه حق مالت را مصرف نکردی گرفتار می شوی چند برابر در راه باطل و بی جا مصرف می کنی . حدیث داریم مالی در خشکی و دریا تلف نمی شود الا این که یک زکاتی، حقی پایمال شده است. آخر جایی گرفتار می شود وآن جا مالش تلف می شود. اگر خمس نمی دهی نده اما یک جریمه سنگین، یک پیش آمد ناگواربرایت پیش می آید باید پول هایی که هیچ کجا هم حساب نمی شود مصرف کنیم.
در این ماه مبارک رمضان خیلی ها هستند مسجد می آیند، هیئت می آیند، جماعت می آیند کاش می شد یک آماری مثلا در یک هیئتی، جلسه ای می گرفتیم می شمردیم که مثلا از این100 نفری که به جلسه آمدند چند نفر خمس می دهند؟ گاهی بالای پنجاه، هفتاد، هشتاد درصد می گویند حاج آقا ما تا به حال خمس ندادیم. می گویم تو یک عمر پای منبر آمدی چطور این حدیث و آیه ها در تو قصی القلب اثر نکرده است که مالت را حلال کنی. خانمی پای منبر ما آمده بود بحث خمس را کرده بودیم رفته بود به آقایش پیله کرده بود که باید ازاین به بعد خمس بدهی، بعد از ماه رمضان رفتم از یک کاسبی جنس بخرم گفت: حاج آقا خدا خیرت بدهد. گفتم: چطور؟ گفت: خانم من پای منبر شما بوده، من سی چهل سال است کاسب هستم تا حالا مالم را حلال نکردم این خانم من شنیده که اگر خمس ندهیم مالمان حرام می شود برای بچه اشکال دارد، غسل اشکال دارد آقا این ماه رمضان مخ ما را زد گفت باید خمس بدهی ندهی پدر تو در می آورم ما از ترس خدا هم که نباشد از ترس حاج خانم رفتیم مالمان را حلال کردیم. آدم را به زور هم به بهشت ببرند باز هم غنیمت است. یکی از علماء می فرمودند: آقایی در همین قم بود پیش یکی ما آمد و گفت حاج آقا من پول خیلی دارم و در صندوقم گذاشتم ولی اصلا دلم نمی آید خمس بدهم اگر هم کسی دست به مالم بزند ناراحت می شوم از شما خواهش دارم فردا بیایید حساب سال مرا بکنید کلید صندوق هم فلان جاست به شما می گویم شما دست بزنید پول را بردارید. ولی ممکن است یک وقت جسارت بکنم حرف تند بزنم حرف ناروا بزنم شما گیر ندهید من به کسی که مالم را ببرد به او بد می گویم ناراحت می شوم. گفتم: باشد تو مالت را بده هر چه می خواهی بگویی بگو. گفت: خلاصه ما رفتیم در صندوقش را باز کنیم گفت آقا چرا به مال من دست می زنی چنین می کنی راضی نیستم. گفتم: می خواهی راضی باش می خواهی راضی نباش. چون قبلا اجازه اش را داده ای. هر چه بد و بیراه گفت ما تحمل کردیم گفتیم بگذار مالش را بگیریم حلال بشود هر چه می خواهد بگوید بگوید. متوجهید بعضی ها چه قدر وابسته به مال دنیا هستند. امتحان هایی که بشر در مورد مال و ثروت می شود بسیار و به صورت های مختلف می باشد. خیلی ها نماز می خوانند روزه می گیرند ولی مالشان را حلال نکرده اند زکات مالشان را نمی دهند. ما حدیث داریم که اگر مردم زکات می دادند یک فقیر روی زمین باقی نمی ماند.
آیت الله بهاء الدینی خیلی روی این مسئله دقت داشتند که افراد آلودگی به دنیا نداشته باشند. خودشان هم واقعا یک شخصیت وارسته ای بودند که دل از دنیا کنده بودند. خیلی شب ها فقرایی می آمدند در حسینیه ای که ایشان نماز می خواندند ایشان پولی که به فقراء داشته باشند بخواهند بدهند نداشتند خیلی موارد پیش می آمد اشاره می کردند از دوستان یک قرضی می گرفتند به فقراء می دادند چند شب بعدش پولی برای ایشان می رسید قرض را اداء می کردند. متوجه هستید چه می گویم ایشان دوست نداشتند که کسی را ناامید برگردانند حتی گاهی فقراء قبل از نماز می آمدند ایشان نگاهشان که می افتاد فوری اگر داشتند می دادند و اگر نداشتند از کسی قرض می کردند، مقید بودند قبل از نماز پول را به آن فقیر برسانند گاهی رفقاء به ایشان می گفتند: آقا بگذارید بعد از نماز بدهید؟ می فرمودند: شاید این بخواهد جای دیگری هم برود نماز زورکی که درست نیست بخواند، مجبورا بیاید پشت سر ما نماز بخواند. مقید بودند کار این بنده خدا را راه بیندازند صدقه را آدم هر چه زودتر بدهد بهتر است شاید در نماز یک بلایی آمد این صدقه رفعش کرد. در کار خیر باید عجله کرد. صدقه اول صبح، اول ماه، اول روز هر چه صدقه را زودتر بدهیم بهتر است. اگر مستحق یا صندوقی هم در دسترس نیست در جیبت کنار بگذار یا در ماشین کنار بگذار و در اولین فرصت بده. حدیث داریم امواج بلا را با صدقه دفع بکنید.
یادم هست یک روزی در خدمت ایشان جایی می رفتیم بنده رانندگی می کردم و ایشان همین طور نگاه می کردند تامل می کردند به من فرمودند: می بینم بلا روی سر مردم می آید ولی بر می گردد بلا می آید بر می گردد حالا دعای امام زمان است یا دعای پدر و مادر است و یا صدقه باعث می شود. ما روایاتی به این مضمون داریم «الصَّدَقَةُ تَدْفَعُ الْبَلَاءَ» (مجلسی/ بحارالأنوار/ ج59/ ص:260). «ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ» (شیخ حر عاملی / وسائل الشیعة/ ج9/ ص : 9). ببینید از بلا تعبیر به امواج شده است. یک ویروس به یک شهری می آید همه آنفولانزا می گیرند همه به پچ پچ می افتند در همه حساسیت ایجاد می شود. در فصل تغییر آب و هوا همه یا عطسه می کنند و یا آب ریزش بینی دارند این ها امواج بلا هستند همین امسال در چله تابستان چند مورد در مملکت سیل داشتیم. لذا می فرمایند امواج بلا را با دعاء، التماس و تضرع از خود دور کنید.
خدایا ما مستحق عقوبت هستیم مستحق بلاء هستیم ولی به لطفت، به کرمت ما را به اعمال بدمان مواخذه نکن. این بلاها را با دعاء و صدقه دادن برگردانیم «ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ». ما گاهی حاضر هستیم پول برای بیمه، برای دکتر و دواء بدهیم برای بیمارستان و آزمایش بدهیم اما نوبت به صدقه و فقیر و گوسفند کشتن و دست خیر که می رسد دستمان می لرزد این خیلی بد است. وقتی به کسی می گویی فلان دکتر می گوید 5 میلیون می گیرم تا این عمل مهم را انجام بدهم، می گوید باشد حاضر است پول بدهد اما به همین آقا می گویی که یک گوسفند بکش دستش می لرزد. چرا آدم این قدر نفهم می شود؟ ماشین می خرد 10،20 میلیون می دهد، خانه می سازد 50،100 خرج می کند ولی وقتی می گویی یک گوسفند 100هزار تومانی بکش بدنش می لرزد. چقدر این بشر نفهم است حاضر هست 100 میلیون برای آجر و سیمان، برای تشریفات و تجملات خرج بکند که باید این جا را بگذارد و برود ولی برای کشتن یک گوسفند حاضرنیست پول خرج کند. حاضر است مالیات و عوارض بدهد، حاضر است هر پولی که هیچ ثوابی هم در آن نیست خرج بکند اما کاری که او را بیمه واقعی می کند نمی کند. این برای این است که ما آخرت را قبول نکردیم خدا و پیامبر را قبول نکردیم این سخن که صدقه دادن دفع بلاء می کند برای ما جا نیفتاده است. می گوییم نه می رویم بیمه می کنیم چند صد هزار تومان 20می دهد بیمه بدنه می کند، خودش را بیمه عمر می کند، خانه اش را بیمه می کند. بیا به فقیر صدقه بده من قول می دهم این صد برابر آن بیمه به دردت می خورد.
حضرت امیر علیه السلام یک درهمی را در دست مبارکشان گرفتند و فرمودند: تا وقتی که در دست من هستی چه فایده ای داری به چه دردی می خوری؟ اما اگر از دست من بروی یک گرهی را باز بکنی، مشکلی را حل بکنی آن موقع به درد می خوری. آقا می فرماید: «المال للإنفاق لا للإمساك» (على مشكینى/ تحریر المواعظ العددیة/ ص : 329) . مال برای انفاق کردن است نه برای جمع کردن، مال برای این است که گرهی را باز بکنی مشکلی را حل کنی. حالاپولی که در بانک است چه مشکلی را حل می کند؟ پولی که در صندوق است در جیب من و شماست چه مشکلی را حل می کند؟ ولی اگر برود دلی را شاد بکند، گرهی را باز بکند، شکمی را سیر بکند، برهنه ای را بپوشاند آن موقع پول واقعی و به درد بخور می شود والا بماند جمع بشود فایده ندارد جمع کردنش چه فایده دارد.
آیت الله بهاء الدینی فرمودند: آقایی در قم خیلی پول و پله جمع کرده بود آن سابق ها بانک و گاوصندوق نبود این آقا پول هایش را در خانه اش قایم کرده بود اما این قدر به این پول ها علاقه داشت و عشق ورزی می کرد که وقتی شب می شد بچه هایش را از اتاق بیرون می کرد پارچه ای کف اتاق پهن می کرد و پول ها را روی پارچه می ریخت بعد این قدر نگاه می کرد و عشق می کرد تا از خود بی خود می شد روی این پول ها جفتک می زد می غلتید می گفت: الهی که من بمیرم و شماها باشید. مردم این زمان هم همین طور هستند از این بانک به آن بانک، از این محضر به آن محضر، به ملک و پولی که دارد می نازد حالا لازم نیست که آدم جفتک بزند همین که در دلش برای خودش چرتکه می اندازد که من چه قدر پول دارم فلان بانک چه کار کرده و...؟ این ها که به دردت نمی خورد به خدا قسم به درد نمی خورد اگر مشکلی را حل بکنی گرهی را باز بکنی دلی را شاد بکنی آن پول به دردت می خورد والا قرآن می گوید پول هایی که جمع بکنید و انفاق نکنید آن ها را داغ می کنند و شما را می سوزانند. «الَّذینَ یكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا ینْفِقُونَها فی سَبیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلیمٍ» (التوبة : 34). آن ها که درهم و دینار را جمع می کنند طلا و نقره جمع می کنند آن ها را به عذاب دردناک بشارت بده، این ها را داغ می کنند به بدنش می چسبانند. این پول چه فایده ای دارد .
پیامبرخدا صلی الله علیه وآله وسلم گوسفندی را قربانی کردند و تمام قطعات گوسفند را بین افراد نیازمند یا غیرنیازمند (این هم بی اثر نیست.) دادند. خدا انفاق را دوست دارد حالا موردش به جا و نیازمند باشد خیلی بهتر است. همه گوسفند انفاق شد فقط یک کتف گوسفند را در خانه گذاشتند تا غذایی درست کنند. یکی از همسران پیامبر گفت: یا رسول الله همه گوسفند رفت همه گوسفند نابود شد فقط یک کتفش برای ما ماند. حضرت فرمودند: این حرف شما غلط است بگو همه گوسفند ماند فقط این کتفش نابود شد. آن که ما می خوریم از بین می رود. «ما عِنْدَكُمْ ینْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ» (النحل : 96) . یعنی آن که به دیگران می دهیم آن می ماند آن که به حساب خداست می ماند اما آن که خودت مصرف می کنی از بین می رود. بی خود نبود ائمه غذای خودشان را انفاق می کردند چون آن که می ماند این است. پیامبر فرمود: این طرز فکر غلطی است نگو این گوسفندی که به دیگران دادیم از بین رفت آن ها ماند و این که ما مصرف می کنیم از بین خواهد رفت.
بنده خدایی پدرش مریضی بدی گرفت پسرش منزل ما آمد خیلی التماس کرد که پدر من عمل سختی دارد و مریض شده التماس دعا داریم. گفتم: به پدرت بگو یک گوسفند بکشد من دعاء می کنم و ضمانت می کنم به عمل هم احتیاج نباشد از این عمل هم به راحتی رد بشود واین قدر پول عمل ندهد و نوبت به بیمارستان و دکتر و عمل و دلهره و اضطراب هم نرسد. خدا با یک گوسفند این بلاء را بر می دارد. رفت به پدرش گفت و گوسفندی را کشتند و بعد از چند روز آمد گفت: آقا، پدر من خوب نشد باز هم دکترها گفتند باید عمل کند. گفتم: گوشت گوسفند را چه کار کردید؟ گفت: حاج آقا در فریزر گذاشتیم کباب کنیم هر روز بخوریم دودش هم به همسایه ها برسد. گفتم من که نگفتم فریزرتان را پر بکنید من گفتم گوسفند بکشید چهار تا فقیر و گرسنه هایی که ماه به ماه، هفته به هفته نمی توانند گوشت تهیه بکنند به آن ها بدهید با این عمل من ضمانت می کنم رفت این کار را کرد در هر صورت خوب شد. کسانی هستند که می گفتند حاج آقا ما نمی توانیم گوشت تهیه کنیم. گوشت کیلویی 8 هزار تومان است نمی تواند تهیه کند.
خدا لعنت کند آن هایی را که حق اهل بیت را غصب کردند، حق بی بی فاطمه زهراء سلام الله علیها را غصب کردند. با تنها یادگار پیامبر چه کردند؟ شخصی چند روزی نتوانست خدمت امام صادق علیه السلام بیاید بعد از چند روز که آمد حضرت فرمودند: شما کجا بودید؟ عرض کرد آقا جان خدای متعال به من فرزندی مرحمت کرده بود دنبال کارهای همسرم و خانه داری بودم. امام صادق علیه السلام به او فرمودند: خدا به تو چه مرحمت کرده؟ گفت: خدا به من یک دختری مرحمت کرده است (دختر رحمت و پسر نعمت است.) حضرت فرمودند: اسمش را چه گذاشتی؟ گفت: آقا اسمش را فاطمه گذاشتم. تا امام صادق اسم فاطمه را شنید حالش منقلب شد سه مرتبه فرمود: آه آه آه، به یاد مصائب مادرشان فاطمه زهراء علیها السلام افتادند دست به پیشانی مبارکشان گذاشتند و فرمودند: فلانی حالا که نامش را فاطمه گذاشتی مواظب باش به او اهانت نکنی به او بد نگویی یک وقت سیلی به صورتش نزنی یک وقت او را لعنت نکنی نفرین نکنی به او احترام بگذار. ای امام صادق چه کردند با مادر بزرگوارتان، هنوز بدن جدتان رسول الله روی زمین بود آمدند درب خانه مولی را آتش زدند به این اکتفاء نکردند جسارت کردند تازیانه به بازوی زهراء زدند ناله زهرا بین در و دیوار بلند شد صدا زد: «یا أَبَتَاهْ یا رَسُولَ اللَّهِ هَكَذَا كَانَ یفْعَلُ بِحَبِیبَتِكَ وَ ابْنَتِكَ» (مجلسی/ بحارالأنوار/ ج30/ ص : 145). بابا جان برخیز ببین با حبیبه ات فاطمه چه کردند؟ همه گرفتارهای عالم در حل مشکلات، مولا امیرالمومنین حضرت علی را صدا می زنند. امیرالمومنین در خانه بودند اما بی بی شرم و حیءا کردند علی را صدا بزنند صدا زدند فضه مرا دریاب به خدا محسنم را کشتند. «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیم» (شیخ کلینی/ الكافی/ ج1/ ص:230). «أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمینَ» (هود : 18). «وَ سَیعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ» (الشعراء : 227).