سخنرانی استاد فرحزاد با عنوان مهجوریت فرهنگ اهل بیت علیهم السلام در بین شعیان

سخنران استاد فرحزاد

عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم: يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ ابْنَتِي فَهُوَ فِي الْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِي النَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةِ مَوْطِنٍ أَيْسَرُ تِلْكَ الْمَوَاطِنِ الْمَوْتُ وَ الْقَبْرُ وَ الْمِيزَانُ وَ الْمَحْشَرُ وَ الصِّرَاطُ وَ الْمُحَاسَبَةُ فَمَنْ رَضِيَتْ عَنْهُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ رَضِيتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيتُ عَنْهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ غَضِبَتْ عَلَيْهِ فَاطِمَةُ غَضِبْتُ عَلَيْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ[1]

• امروز امیر در می خانه تویی توفریادرس نالۀ مستانه تویی تو
• مرغ دل ما را که به کس رام نگرددآرام تویی دام تویی دانه تویی تو
• چهره گل عندلیبان را غزل خوان می کند دیدن مهدی هزاران درد درمان می کند
• مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهارمن گلی دارم که عالم را گلستان می کند

مذمت اختلاف بین مومنان

روایت می فرماید پنج شنبه ها نامه اعمال ما به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برده می شود. و حضرت برای گناهان ما طلب آمرزش و بخشش و برای قبولی ثواب هایمان دعا می کنند. فَيُغْفَرُ لِكُلِّ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلَّا مَنْ كَانَتْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَخِيهِ شَحْنَاءُ- فَيُقَالُ اتْرُكُوا هَذَيْنِ حَتَّى يَصْطَلِحَا[2] ولی برای مومنانی که با هم اختلاف دارند وبا هم قهرند دعا نمی کند. می فرماید اینها را نگه دارید تا با هم آشتی کنند. یعنی تا زمانی که آشتی نکنند نه گناهانشان آمرزیده می شود و نه ثواب هایشان قبول می شود.

بیزاری معصوم از ظالم و مظلوم

مفضل می گوید که امام صادق علیه السلام فرمودند من از ظالم بیزارم چون اگر آن فرد از حق خودش تعدی نمی کرد ظلم نمی کرد و دعوا و اختلاف شروع نمی شد. و از مظلوم هم بیزارم. پرسیدند چرا از مظلوم بیزارید. هَذَا الظَّالِمُ فَمَابَالُ الْمَظْلُومِ[3] حضرت فرمود به خاطر اینکه مظلوم باید از حق خودش بگذرد تا دعوا و اختلاف بخوابد. اگرمظلوم گذشت می کرد چقدر از این طلاق ها کم می شد خیلی جاها مظلوم ابتدا مظلوم است ولی بعدا خودش هم ظالم می شود مثلا من احتیاط نکردم با ماشینم زدم به ماشین یکی دیگر حالا آن طرف مظلوم واقع شد ولی از ماشینش پیاده می شود و دعوا می کند و فحش می دهد.

• این جهان کوه است و فعل ما نداسور ما آید نداها را صدا

لطیفه ای در باب بازگشت آثار اعمال به خود انسان

اعمال ما چه خوب یا بد به خودمان برمی گردد. یکی از رفقا که آدم معروفی هم هست گفت موقعی رانندگی می کردم که ناگهان یک بچه ای جلوی ماشین پرید و من عصبانی شدم و گفتم ای کره الاغ. سرش را که برگرداند دیدم بچه خودم است. یعنی هر چه به دیگران بگویید حتما به خودت برمی گردد. امان از عصبانیت پناه به خدا می بریم.

اهمیت شاد کردن مؤمنین و پرهیز از رنجاندن آنان

روایت فروانی داریم که اگر دلی را شاد کنید خدا و پیامبر و ائمه علیهم السلام را شاد کرده ایم. اگر کسی مومنی را آزار بدهد ایشان را اذیت کرده است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود اگر کسی به مومنی اکرام کند من را اکرام کرده است مَنْ آذَى مُؤْمِناً فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَقَدْ آذَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ آذَى اللَّهَ فَهُوَ مَلْعُونٌ فِي التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَانِ[4] خیلی حواسمان جمع باشد.

داستانی در مورد پرهیز از تنبیه فرزندان

خانمی تعریف می کرد که من شوهرم سید است و با بچه های کوچکم به مجلس روضه ای رفتیم و چایی به بچه کوچکم نرسید و بهانه چایی می گرفت و گریه می کرد. من هم که می خواستیم منبر و روضه را گوش بدهم عصبانی شدم و محکم به او زدم بچه آرام شد و در گوشه ای نشست. شب خواب دیدم که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم با یک سینی چایی وارد منزل ما شد و خیلی ناراحت است. فرمود فلانی چرا بچۀ من را به خاطر یک چایی زدی؟ گفت من از شما ناراحتم. اگر آدم این را درک کند که اگر دلی را بشکند ایشان را اذیت کرده است خیلی مواظب است که خودش را کنترل کند.

ارزش عفو و گذشت در دنیا و آخرت

گذشت و عفو، صفت خیلی بزرگی است. واقعا در عفو لذتی است که در انتقام نیست. فراموشی در بعضی از جاها خیلی خوب است مثلا یکی که به شما یک بدی کرده فراموش کن. بدی دیگران را فراموش کن. بگو شتر دیدی، ندیدی. بیش از همه اعصاب خودمان راحت می شود. فرموده اند که خوبیِ به دیگران را فراموش کنید. منت نگذارید. منت گذاشتن همه حسنات را از بین می برد. خدای متعال در روز قیامت می فرماید کجا هستند آنهایی که به خدا حق دارند. عرض می کنند چه کسانی به شما حق دارند؟ می فرماید این العافون عن الناس کجا هستند آنهایی که در زندگی عفو می کنند. عده ای بلند می شوند. می فرماید شما بدون حساب به بهشت بروید چون در دنیا گذشت کردید فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ[5] گاهی شما خودتان را می شکنید ولی طرف مقابل راضی نمی شود که آشتی کند. شما وظیفه خودتان را انجام داده اید. روایت داریم مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ رَجُلٌ يَبْدَؤُهُ أَخُوهُ بِالصُّلْحِ فَلَمْ يُصَالِحْه[6] ملعون است کسی که برادر مومنش می گوید که آشتی کن و او می گوید من آشتی نمی کنم مَنْ لَمْ يَقْبَلِ الْعُذْرَ مِنْ مُتَنَصِّلٍ صَادِقاً كَانَ أَوْ كَاذِباً- لَمْ يَنَلْ شَفَاعَتِي[7] پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود اگر کسی عذر دیگری را قبول نکرد شفاعت من به او نمی رسد. ما همه امیدمان به شفاعت ایشان است و الا از عبادت هایمان باید به خدا پناه ببریم و استغفار کنیم. روایت می گوید باید ببخشیم حتی اگر ندانیم دیگری راست می گوید یا دروغ می گوید. خداوند هم همین طور است و وقتی به خدا می گوییم ما را ببخش از ته دل که نمی گوییم، ولی خدا قبول می کند.

اثر تواضع

هر کسی در این دنیا منیّتش را شکست، کار درستی انجام داده است و الاّ خدا با آتش جهنم او را می شکند. اگر آدم خودش را بشکند خدا بلندش می کند. باید دامن اهل بیت علیهم السلام را چنگ بزنیم و از آنها کمک بخواهیم. به خدا تا زمانی که از این انانیّت عبور نکنیم به هیچ کجا نمی رسیم. و کارمان گیر دارد. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خُشُوعَ الْإِيمَانِ قَبْلَ خُشُوعِ الذُّلِّ فِي النَّارِ[8] قبل از اینکه با آتش جهم غرور ما را بشکنند خودمان در این دنیا با اختیار خودمان را بشکنیم. یکی از علمای بزرگ وقتی به پدرش می رسید خم می شد و دست پدر رعیتش را می بوسید و خودش را می شکست.

غنای فرهنگ اهل بیت علیهم السلام

فرهنگ ما یک فرهنگ ناب است. اگر فرهنگ ائمه علیهم السلام به دنیا صادر بشود خیلی طرفدار پیدا می کند. الان فرهنگ عاشورا در تمام دنیا منتشر شده و کشورهای مختلف در ایام محرم دسته های چند هزار نفری برای امام حسین راه می اندازند. من به چشم خودم دیده ام نور اهل بیت علیهم السلام در دنیا را منتشر شده است. ولی ما درست آن را معرفی نمی کنیم. متاسفانه ما در مقابل تبلیغات اسلام وهابی و طالبانی نتوانستیم درست فرهنگ اسلام ناب و اهل بیتی را به جهانیان معرفی کنیم.

خاطره مناظره علامه طباطبائی با یک مسیحی

یکی از دوستان در کتابش نوشته بود که مرحوم علامه طباطبایی مهمان ما شد و خاطراتی را فرمودند. از جمله مناظره های پرفسور هانری کربن فرانسوی مسیحی که شیعه شده است. علامه می فرماید من به پرفسور کربن گفتم یکی از اشکالات مسیحیت این است که عبادت فقط در کلیسا و فقط در روز یک شنبه است اگر دلت برای خدا در روزهای دیگر تنگ شد چه می کنی؟ گفت که من کاتولیک نیستم. ما قائلیم که می شود همه جا دعا کرد و من کتابی به نام دعاهای امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف دارم که آنها را می خوانم. علامه می گفت که من از این حرف او جا خوردم و تعجب کردم.

عظمت نهج البلاغه در نظر بیگانگان

مرحوم آقای دشتی موسس بنیاد نهج البلاغه می گفت حرف جرج جرداق مسیحی مرا آتش زد که می گوید من بیش از دویست مرتبه نهج البلاغه را خوانده ام. اما من طلبه یک بار شاید بیشتر نخوانده باشم. چطور می گوییم سرباز امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هستیم. شاید ایشان خجالت بکشد از اینکه ما بگوییم شیعه یا سربازش هستیم. یکی از پروفسورهای بالارتبۀ لندن گفته بود نهج البلاغه کتاب بزرگی است و خدا را شکر که مسلمانان خبر ندارند اگر خبردار شوند و به دستورات این کتاب را عمل کنند؛ بر عالم آقایی می کنند. کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل اعلام کرده است بهترین منشوری که برای سازمان ملل و حکومت ها می توانیم ارائه دهیم؛ روش حکومتی علی بن ابی طالب در کتاب نهج البلاغه برای مالک اشتر است. دنیا به این سمت و سو می رود اما ما عقب افتاده ایم. یکی از آقایان می گفت که من آن قدر نهج البلاغه خواندم و گریه کردم که ورق هایش مچاله شده است. و به خانمم گفتم که این کتاب را همراه من دفن کنند.

توجه بیگانگان به دعاهای امام سجاد علیه السلام

حاج آقای رفیعی نقل می کردند که کشیش مهمی از آمریکا برای دیدار با علمای قم آمده بود یک روز هم ما او را به مدرسه طلاب خارجی دعوت کردیم و او با زبان عربی فصیح با دعای مکارم الاخلاق امام سجاد علیه السلام را برایمان خواند و منقلب می شد و ما انگشت به دهن ماندیم. کشیش می گفت من از دعای امام چهارم شما لذت های فراوانی برده ام. امام سجاد علیه السام در این دعا می فرماید که راه سعادت دنیا و آخرت، عشق و محبت به خداست .ای خدا یک راه و روزنۀ محبت در دل من باز کن. اگر خدا را دوست داشته باشیم اصلا گناه و کار خلافی نمی کنیم. حق الناس را رعایت می کنیم.

شناخت جایگاه امامت

شخصی به خدمت امام رسید و حضرت فرمودند که در مسجد مَرو چه خبر بود؟ عرض کرد مردم در مورد امامت صحبت می کردند. حضرت فرمودند که مگر مردم مقام امامت را می شناسند. خدای متعال امامت را بعد از نبوت به حضرت ابراهیم علیه السلام عنایت کرد. بعد از آن خلیل الله شدند قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ[9] حضرت ابراهیم از بس خوشحال شد عرض کرد می شود که بچه هایم را هم امام قرار بدهی. خدا فرمود عهد من به ظالمین نمی رسد پس کسی که معصوم نباشد نمی تواند امام و جانشین امام بشود.

ملامهرعلی تبریزی اشعار خیلی قشنگی دارد

• لیس من اذنب ذنبا بامامکیف من اشرک دهرا و کفر

کسی که یک گناه کرده به درد امامت نمی خورد چه رسد به کسی که عمری بت پرست وکافر و مشرک بوده. آن هم از نوع خیلی بدش.

نتیجه شناخت واقعی مقام امامت

دوست علی علیه السلام اگر گنه کار هم باشد خدا به بهشت می برد و دشمنش حتی اگر عبادت ثقلین را هم بکند در قعر آتش جهنم است. این به خاطر مقام والای امامت است مقام امامت از پیامبری هم بالاتر است. امام واحد دهره لایدانیه احد اصلا امام قابل مقایسه با کس دیگری نیست و گناه بزرگی است که شخصیتی را با امام مقایسه بکنیم. مرحوم بهاءالدینی بارها می فرمودند که این حریم ها را حفظ کنید. ائمه علیهم السلام با کسی قابل مقایسه نیستد. کسی نمی تواند به افق آنها برسد. در زیارت امین الله که از نظر متن و سند معتبرترین زیارت نامه است می خوانیم أَمِينُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ[10]. اگر ما مقام امامت را می شناختیم همه چیزمان را فدای ائمه علیهم السلام می کردیم.

تواضع و فروتنی امام رضا علیه السلام

امام رضا علیه السلام به حمام رفتند و کسی که ایشان را نمی شناخت عرض کرد که پشتش را کیسه بکشد. حضرت هم پشت آن شخص را کیسه کشید و حمامش را تمام کرد و بیرون آمد. آن شخص هم که بیرون آمده بود مشاهده کرد که همه به ایشان احترام می گذارند. پرسید که این شخص کیست که همه به او احترام می گذارند و وقتی آقا را معرفی کردند عذرخواهی کرد و آقا فرمود اشکالی ندارد شما هم بنده خدا هستید من هم یک بنده خدا هستم. کسی دیگری هم در حمام بود وقتی دید آقا امام رضا علیه السلام تشریف آرودند گفت من ناراحتی پوستی دارم کمکم کنید. آقا آب بر بدنش ریخت و تمام ناراحتی های پوستیش درمان شد.

اهمیت نیت در اعمال

نیت اعمالی که انجام می دهیم خیلی مهم است. آیت الله دستغیب می گفت که عالمی از شیراز قصد داشت که به مشهد برای زیارت امام رضا علیه السلام برود که در بین راه کوری او را دید و گفت برایم کمی از خاک حرم بیاور تا به چشمانم بمالم و شفا بگیرم. این عالم رفت و زیارتش را کرد و برگشت ولی سفارش آن کور یادش رفته بود. وقتی برگشت این کور خوشحال و عصازنان آمد که از آقا خاک را بگیرد. وقتی به عالم رسید سراغ خاک را گرفت و عالم گفت صبر کن تا بیاورم. به بیرون رفت و مقدار خاک برداشت و گفت یا امام رضا من دخیلتم این شخص را از در خانه ات ناامید برنگردان دل شکسته است. چند ماه است که به امید این خاک نشسته است من این خاک را به نیت حرم شما برمی دارم. این خاک را به این بنده خدا داد و به چشمش مالید و چشمش شفا گرفت.

کرامتی از امام حسن مجتبی(ع)

امشب به در خانۀ کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام برویم که حق بزرگی بر گردن ما دارد. تجربه نشان داده است کسانی که به این امام توسل پیدا می‎کنند حاجتشان سریع برآورده می شود. یکی از دوستان می گفت خانمی بچه دار نمی شدند. سال ها دکتر می رفتند و انواع درمان ها را انجام داده بود اما مشکلش رفع نمی شد. در ایام نیمه مبارک ماه رمضان با ناراحتی نشسته بود و تلویزیون برنامه ای درباره امام حسن مجتبی علیه السلام نشان می داد. دل این خانم می شکند و توسل به این امام می‎کند و از خدا فرزند صالح و سالمی درخواست می کند. فردای آن روز همسایه ای در خانه اش را می زند و می گوید دیشب خواب آقا امام حسن مجتبی علیه السلام را دیدم که به خانه شما آمده اند و در خانه شما را کوبیدند و یک جفت کفش برای شما آوردند. حضرت توسل این زن را قبول کرده بود و بعد از چند روز آن خانم حامله شدند و خدا به آنها فرزندی داد. این توسلات خیلی کارساز است.

ذکر مظلومیت و مصیبت امام حسن مجتبی علیه السلام

امام حسین علیه السلام به خواهرشان حضرت زینب می فرماید برادرم حسن از من بهتر بود وَ أَخِي خَيْرٌ مِنِّي[11] روایت داریم که برادر بزرگ تر، حکم پدر انسان را دارد. امام حسن ده سال امامت بر امام حسین کرده بود. امام بعدی باید تابع امام قبلی باشد.

همه عالم برای غربت آقا اباعبدالله اشک می‎ریزند اما امام حسین علیه السلام بر غربت و مظلومی برادرش اشک می‎ریزد. خیلی از بزرگان ما معتقد بودند مظلومیت امام حسن علیه السلام حتی از امام حسین علیه السلام هم بالاتر بوده است. امام حسین علیه السلام بالاخره یک یارانی باوفایی داشتند اما امام مجتبی علیه السلام کنار اصحاب و یارانشان زره می پوشیدند. در نماز سجاده را از زیر پای آقا کشیدند و آقا را به زمین انداختند و به آقا حمله کردند و به بدن آقا خنجر زدند. آقا اباعبدالله علیه السلام همسرهایی داشتند که یکی از دیگری بهتر بود. حضرت رباب علیها سلام یک سال زیر آفتاب ماند و گفت چون آقا اباعبدالله را با لب های تشنه و زیر آفتاب کربلا به شهادت رساندند؛ من هم باید بنشینم برایش عزاداری کنم. اما همسر امام مجتبی قاتلش بود و در خانه هم غریب بوده است. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود چشمی که برای حسنم اشک بریزد کور وارد صحرای محشر نمی شود. آن قدم هایی که برای زیارت حسنم برود بر پل صراط نمی لرزد. یک عمر خون دل خورد و مصائب فراوان دید. از دوست و دشمن و نزدیکان صدمه دید. اما توسط جعده نانجیب مسموم می شود. صدا می زند برایم تشتی بیاورید. شاید خواهر برادرها خوشحال شدند که آقا سم ها را برمی گرداند و حالش خوب می شود. اما دیدند لخته های خون در تشت ریخت. اینجا هم یک تشت بود که دل اهل بیت علیهم السلام را آتش زد. در شام و در مجلس یزید هم یک تشت بود که دل اهل بیت علیهم السلام را آتش زد. همه جا به قاری قرآن احترام می‎گذارند. به خانواده شهید احترام می‎کنند. اما پیش روی بچه ها و عزیزان امام حسین علیه السلام آن نانجیب چوب خیزرانش را برداشت و به سر بریده امام زد.