غنای فرهنگی اسلام در قدیمی‌ترین مسجد پاریس

به نقل از منابع اینترنتی، مسجد جامع پاریس، قدیمی‌ترین مسجد فرانسه است که توسط هنرمندان مسلمان و سه معمار فرانسوی ساخته شد و بودجه آن از سوی دولت فرانسه به نشانه قدردانی از مقاومت مسلمانان فرانسه در جنگ جهانی اول به جامعه اهدا شد.
معماری این مسجد با شکوه از سبک مغربی پیروی کرده است که از قصر مشهور الحمراء در اسپانیا الهام گرفته است. نماهای خارجی و دیوارهای سفید این مسجد با کاشیکاریهای نفیس پوشانده شده و مناره مرکزی آن حدود 33 متر ارتفاع دارد. کار با چوب برای تزئین محوطه داخلی مسجد دارای حکاکی ها و تراشهای بسیار زیبایی است که رنگ تیره آن با رنگ سفید کاشیهای نمای خارجی تضاد چشم نوازی را ایجاد کرده است.
درحالی که سالن اقامه نماز این مسجد چندان بزرگ نیست اما طراحی نامتعارف آن ویژگی برای آن قائل شده است که نمازگزار می‌تواند در ادامه صف نماز در فضای باز نیز نماز خود را اقامه کند. چندین حیاط کوچک در این منطقه که با درختکاری های زیبا منظره هایی ایجاد کرده گوشه‌های خلوب برای خلوت مومنان محسوب می‌شود.
داخل مسجد مقبره نخستین امام مسجد جامع پاریس به چشم می‌خورد، مردی که هنگام هجوز سربازهای هیتلر به پاریس بیش از 200 یهودی را در ساختمان جای داد تا آنها را از زندگی یا مرگ در اردوگاه های اسراء نجات دهد.
یکی از مسائل حائز اهمیت درباره این مسجد اشاره به آن ضروری به نظر می رسد، فضای صمیمانه داخل مسجد است. درحالی که غیر مسلمانان نمی‌توانند به سالن اقامه نماز وارد شوند، این امکان برای آنها فراهم شده تا به محوطه مسجد وارد شده واز زیبایی آن لذت ببرند. سیاحت آنها در مسجد جامع پاریس می‌تواند فرصتی برای فرانسوی ها باشد تا با میراث غنی اسلامی و سبک زندگی 25 درصد از جمیعت این کشور آشنا شوند.
ورود مردم غیر مسلمان یک جامعه به مساجد همواره می‌تواند زمینه های مناسبی را برای تبادل فرهنگی ایجاد کند. این مسجد با باورهای نادرست فاصله بسیاری دارد و به جای مشاهده چهره های خشمگین افراط گرایان مومنان مسلمان گشاده رو و میانه رو از غیر مسلمانان استقبال می کنند.
یک سوی مسجد جامع پاریس کافه مسجد قرار دارد، چایخانه ای به سبک کشورهای آفریقای شمالی که دارای تزئینات چشمگیر است. درمیان سایه های درختهای انجیر میزهایی مستقر شده که روی آنها چون دیوارهای مسجد کاشیکاری شده است و محوطه داخلی آن از سقفی برخوردار است که تماشای آن خالی از لطف نیست.

جدیدترین ها در این موضوع

در انتظار شروع | نقدی بر فیلم «برف روی کاج‌ها»

مخاطب تا آخرین لحظه در انتظار یک رویداد یا کنش است. رویدادی که نه محصولِ خواست کارگردان، بلکه بر آمده از صفات و انگیزه‌های آدم‌های داستان باشد… 31 اردیبهشت 1392, 0:0

شیخ صنعان پیر عهد خویش بود

13 اردیبهشت 1392, 0:0

«رژیمی از جنس طلا» | نقد فیلم رژیم طلایی

«رژیم طلایی»، معضلات رایج در جامعه، در روابط زن و شوهری را مورد توجه قرار داده و با هجو آن در قالب کمدی، سعی کرده تا آن‌ها را مورد انتقاد قرار دهد… 8 اردیبهشت 1392, 0:0

سقفی و معشوقی و پسرکی و من | نوشته‌ای بر حوض نقاشی

خواندن این یادداشت تنها به کسانی توصیه می‌شود که یا فیلم "حوض نقاشی" را دیده‌اند و یا پیش از خواندن این یادداشت قصد دیدنش را کرده‌اند… 3 اردیبهشت 1392, 0:0

جوانی یعنی بی قاعدگی؟! | نقد فیلم قاعده تصادف

پر شدن شکاف نسل‌ها و بهبود روابط بین جوانان با پدر و مادر و نسل پیش از خود، نیاز به خواست و همت هر دو طرف ماجرا دارد… 31 فروردین 1392, 0:0

پر بازدیدترین ها

سرد و ملال آور | نقدي بر فیلم برلین منفی هفت

«لوافی» فقط خواسته که کار شسته رفته‌ای تحویل بدهد. نه خلاقیتی در دکوپاژ و نه بازی‌هایی خاص. همه چیز به صورت مکانیکی اجرا شده. شوری در صحنه‌ها نیست. سرمای عجیبی در بُن لحظات احساسی فیلم هست... 6 اسفند 1391, 0:0

تهران یا ناکجایی در ۱۵۰۰ | یادداشتی بر فیلم تهران ۱۵۰۰

22 فروردین 1392, 0:0

تسخیر رویاهای شبانه | نقد فیلم پله آخر

علی مصفّا در دومین فیلم خود سعی کرده است فارغ از جامعه و مخاطب به مسائل ذهنیش بپردازد، فیلم او نه بازتاب یک مسئله اجتماعی خاص و نه به دنبال جذب مخاطبان و ایجاد لحاظاتی پر کشش برای آنان است، البته این بدان معنی نیست که در فیلم هیچ مسئلۀ اجتماعی وجود ندارد… 22 فروردین 1392, 0:0

«خانواده به مثابه پناهگاه» | نقد فیلم حوض نقاشی

اولین چیزی که در فیلم توجه مخاطب را جلب می‌کند بازی‌های بسیار خوب، فیلم برداری چشم نواز، طراحی صحنه زیبا و در کل دقت و تلاش کارگردان در اجرای هر چه بهتر مسائل فنی فیلم است. البته این موارد نتوانسته ضعف‌های فیلمنامه را از نظر دور بدارد... 25 بهمن 1391, 0:0