حکمت و مصلحت در رزق و روزی

حکمت و مصلحت در رزق و روزی
محمود مددنیا
قرآن کریم را که مى‌گشاییم، حکمت وسعت روزى درباره برخى انسان‌ها را سپاسگزارى و خرج نعمت‌هاى الهى در مسیر مورد نظر خداوند مى‌بینیم. کسانى که از اوان جوانى همواره دانش، دارایی، مقام و موقعیت و تمامى داده‌هاى خداوند را به جا صرف کرده‌اند و شکرگزار هر یک بوده‌اند، از این رو به پاس لیاقت‌ها و شایستگى‌ها، نعمت‌هاى بیشترى بر آنان ریزش کرده و در ابعاد مختلف روزی، گشایش‌هاى فراوانى داشته‌اند. این حقیقت گرانبها در آیه‌اى کوتاه و به یاد ماندنى بیان شده است: “لئن شکرتم لازید نکم” اگر شکرگزار باشید، نعمت‌ها و الطاف خود را بر شما بیشتر از پیشتر مى‌کنم” (سوره ابراهیم، آیه .7) گروهى دیگر را در جامعه مى‌یابیم که همیشه دستى پر از نعمت‌هاى مادى و معنوى دارند و بدون آن که دچار سختى معیشت و رنج زندگى گردند، با آبرویى بسیار و شخصیتى ارجمند، تلاشى شایسته مى‌کنند و خداوند نیز درهاى رحمت و وسعت روزى را بر آنان گشوده نگاه داشته است. اینان صاحبان تقوا، پرهیزکارى و عبودیت‌اند، کسانى که در عرصه‌هاى مختلف زندگى ارزش‌هاى دینى خود را با هوا و هوس‌ها مبادله نکرده‌اند و همیشه با قلبى مطمئن، دلى لبریز از عشق الهى و کوششى فراگیر، به دنبال درآمدى پاک و شایسته بوده‌اندو خداوند نیز راههاى غیر قابل تصورى برابر دیدگانشان گشوده و درآمدهاى چشمگیرى برایشان فراهم ساخته است تا پاداش پرهیزکارى آنها در این دنیا نیز داده شود. خداوند متعال براى درس‌آموزى همگان و ترسیم راه روشنى از رشد و تعالى مادى و معنوى مى‌فرماید: هرگاه مردم روى زمین ایمان آورند و تقوا پیشه کنند، برکات آسمان و زمین را به روى آنان مى‌گشاییم. دسته دیگرى که تقدیر خداوند بر آن قرار گرفته تا از نظر امکانات زندگى و رفاه مادى وضع آراسته و کاملى پیدا کنند، کسانى هستند که در “امتحان و آزمایش” قرار گرفته‌اند. اینان شعارهاى بسیارى در پایبندى خود به دستورات الهى سر مى‌دادند و همیشه با انتقاد از دیگران و یا حمله به برخى از افراد، خود را پاک و منزه از دلبستگى‌هاى مادى و انحرافات اخلاقى نشان مى‌دادند و در حضور دیگران و یا هنگام مناجات با خداوند درخواست‌هاى نعمت‌هاى فراوان و الطاف بسیار کرده تا به خداى خود و بندگان او، پایمردى به اصول اخلاقى و پایدارى در حفظ ارزش‌هاى اسلامى را ثابت کنند اما بسیارى از اینان چون لذت شیرین و طعم گواراى مادیات و رفاه را چشیدند، ابتدا به توجیه کارهاى خود پرداخته، سپس با بى‌اعتنایى به دستورهاى الهی، خود را خوشبخت جلوه داده و چندى بعد با حمله به اساس سخنان پیشوایان و بایدها و نبایدهاى خداوندی، هر یک را با حقوق بشر، دنیاى امروز، مردم دیگر کشورها و افراد متمدن ناسازگار معرفى مى‌کنند. دیرى نمى‌گذرد که وضع ظاهرى آنان، همسر و فرزندانشان دگرگون مى‌شود، اسراف‌ها و تبذیرها جایگزین انفاق‌ها و کمک‌ها به مستضعفان مى‌شود. خداوند حکمت وسعت روزى خود را براى اینان “فتنه” مى‌داند و مى‌فرماید: همانا دارایى‌ها و فرزندان شما، مایه امتحان و آزمایش شما خواهد بود.

منبع : روزنامه رسالت

جدیدترین ها در این موضوع

ماهواره و تربیت با رویکرد آگاهی‌بخشی

چیزی که در حوزه جنگ نرم به‌عنوان ابزارآلات فرهنگی بیشتر استفاده می‌شود؛ بحث سینما، مطبوعات، نرم‌افزارهای مبتنی بر تلفن همراه مانند همین واتس‌آپ، وایبر، تانگو، لاین و... است. 17 آذر 1395, 8:36

روش سلبی به مثابه روش فطری در تبلیغ دینی

هدف این مقاله، بررسی ویژگی‌های روش تبلیغ «سلبی» و«پرهیزی» با تکیه بر مفاهیم قرآنی «تزکیه» و« ذکر»، و مقایسه آن با روش‌های «تجویزی» و «تحمیلی» در تبلیغ دینی است. با مقایسه همانندی‌ها و ناهمانندی های این دو روش (سلبی و فطری، در برابر تجویزی و ایجابی) مشخص می‌شود که در رویکرد سلبی، مبلغان به جای «دین‌دهی» از بیرون، باید تلاش کنند تا مخاطبان با مداخله و مکاشفه خود بر مبنای اصل «دین‌یابی» از درون، پی به ارزش‌های دینی ببرند. 17 آذر 1395, 8:35

صفات و ویژگی‌های تربیتی مبلغان از منظر قرآن کریم

تبليغ در قرآن به بلاغ، بيان، تبيين آمده و بیان‌ شده که يكي از وظايف مقدس و مهم انبياء، علماء، متفكران، دانايان و مصلحان است. با این زمینه، سؤال اساسی این خواهد بود که مبلغان برای چنین رسالت و وظیفه‌ مهمی باید دارای چه صفات و ویژگی‌هایی باشند؟ 17 آذر 1395, 8:35

چیستی، چرایی و چگونگی تربیت تبلیغی

معنایی که از عبارت تربیت تبلیغی به ذهن متبادر می‌شود، این است که یک مبلغ باید به‌گونه‌ای تبلیغ کند که حاصل آن، تحقق امر تربیت در وجود متربی باشد. پس اگر تبلیغات به‌گونه‌ای انجام شود که این مهم میسر نگردد، نمی‌توان گفت که «تربیت تبلیغی» صورت گرفته است، بلکه می‌توان گفت که «آموزش تبلیغی» انجام شده است. 17 آذر 1395, 8:35

ضرورت و قلمرو «فقه‌ فرزندپروری» در تربیت دینی

فرزندپروری از ابتدای خلقت مورد ابتلای والدین بوده و سبک‌های آن نیز در دهه‌های اخیر مورد توجه‌ی علومِ رفتاری قرار گرفته است. فرزندپروری فقهی و ابتناء سبکی از فرزندپروری بر احکامِ فقهی، ایده‌ای است که نوشتار پیش‌رو به دنبالِ تبیینِ ضرورت و قلمرو آن است 17 آذر 1395, 8:34

پر بازدیدترین ها