24 بهمن 1386, 0:0
قال الامامُ سیدالشهداء أبوعَبدالله الحسین(ع):
«استعین بک ضعیفاً و اتوکَّلُ علیک کافیاً» (مقتل الحسین مقرّم، ص 357)
امام حسین (علیهالسّلام):
«با حالت ضعف از تو کمک میخواهم و بر تو توکّل میکنم و تو کافی هستی»
توضیح: داشتن تکیهگاه قدرتمند و استوار در شداید و حوادث، عامل ثبات قدم و نهراسیدن از دشمنان و مشکلات است. توکل، تکیه داشتن بر نیروی الهی و نصرت و امداد اوست. امام حسین (علیهالسّلام) در آغاز حرکت خویش از مدینه، تنها با توکل بر خدا این راه را برگزید. این خصلت برجسته در آخرین لحظات حیات حضرت نیز همراه او بود. وقتی زخمی و نیزه خورد بر زمین افتاده بود مناجات مذکور را با معبود خویش زمزمه میکردند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان