اعمال مخصوص روزهای یکشنبه ذی‌‌قعده

این عمل که در یک‌شنبه‌های این ماه به جا آورده می‌شود، فضیلت مخصوصی دارد.

«انس بن مالک» می‌گوید: رسول خدا (ص) در یک‌شنبه‌ی ماه ذی‌قعده از منزل بیرون آمد و فرمود:‌

ای مردم، کدام یک از شما می‌خواهد توبه کند؟ عرض کردیم: همه می‌خواهیم توبه کنیم. فرمود:

غسل کنید و وضو بگیرید و 4 رکعت نماز در هر رکعت 1 بار «فاتحة الکتاب»، 3 بار «قل هو الله احد» و هر کدام از دو سوره‌ی «معوذتین»‌را 1 بار- بخوانید، سپس 70 بار استغفار کنید و آن را به «لا حَوْلَ وَلا قُوَّة إِلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم» ختم کنید، آن گاه بگویید:

«یا عَزِییزُ یا غَفَّارُ، إِغْفِرْلِی ذَنَوبِی وَذُنُوبَ جَمِیعِ الْمؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ، فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذَّنُوبَ إِلّا أَنْت»

«ای سربلند ای بسیار آمرزنده، گناهان من و همه‌ی مردان و زنان مؤمن را بیامرز، زیرا هیچ کس جز تو نمی‌تواند گناهان را بیامرزد.»

سپس فرمود:

‌هر بنده‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می‌شود:‌

«ای بنده‌ی خدا، عمل خود را از نو آغاز کن؛ زیرا توبه‌ی تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد.»

و فرشته‌ای از زیر عرش به او خطاب می‌کند:

«ای بنده، خجسته باد بر تو و خاندان و فرزندان تو!»

و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند:

«ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند گردید».

و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند:‌

«ای بنده، تو مؤمن از دنیا می‌روی و دین تو از تو گرفته نمی‌شود و قبر تو گشوده و نورانی می‌شود.»

و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند:

« ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند گردید، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گسترده و فراوان خواهد بود».

و جبرئیل (ع) ندا می‌کند:‌

«من همراه با فرشته‌ی مرگ می‌آیم و به او سفارش می‌کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد».

عرض کردیم: ای رسول خدا، اگر بنده‌ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود:‌

«همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل (ع) آن گاه که خداوند مرا به آسمان (معراج) برد، به من آموخت».

جدیدترین ها در این موضوع

نگاهی به رفتارشناسی اهل نفاق از دیدگاه قرآن

نقش منافقان در جامعه اسلامی، نقشی بسیار مخرب و زیانبار است. حساسیت قرآن به این دسته از شهروندان به خوبی نشان می‌دهد که نمی‌توان به صرف شهروندی با همه افراد جامعه یکسان برخورد کرد و حقوق یکسانی را برای همگان به طور مطلق قائل شد؛ بلکه می‌بایست ملاحظاتی در نحوه تعامل با دسته‌هایی از افراد جامعه اعمال کرد. 15 فروردین 1397, 23:1