24 آبان 1393, 14:0
نکاح در اصل به معنای وَطْیْ (آمیزش) است،که در مورد عقد ازدواج به مناسبت اینکه آن زمینه وطی میباشند، استعمال میشود. به نظر میرسد منظور از عقد،نه تنها صیغه بلکه مفهوم حاصل از آن یعنی همان ازدواج است بنابراین نکاح را چنین تعریف میکنیم:
«نکاح رابطهای است حقوقی – اخلاقی که به وسیله عقد بین زن ومرد حاصل میشود وبه آن دو حق میدهد که با یکدیگر زندگی کنند، مظهر بارز این رابطه، حق تمتع جنسی است. این تعریف شامل هر دو قسم نکاح یعنی دائم و موقت میشود
صیغۀ نکاح: نکاح از عقود به شمار رفته ودر آن ایجاب و قبول طرفین لازم است. فقهای اسلام همه اتفاق نظر دارند که در انجام عقد نکاح نه تنها وقوع ایجاب وقبول لفظی،ضروری است بلکه بدون آن رابطه زوجیت ایجاد نمیشود بنابراین نکاح معاطاتی، که صرفاً به اعلام توافق طرفین بسنده میشود، باطل است بلکه بایستی لفظ ایجاب وقبول هر چند به صورت غیرعربی بر زبان جاری شود اعتبار عربی بودن لفظ در صورتی است که طرفین آشنایی به زبان عربی داشته باشندیا دسترسی به فردی داشته باشند که بتواند عقد نکاح را به زبان عربی جاری کند.گر چه وکیل گرفتن وی از سوی طرفین ازدواج شرعا واجب نیست.
ازدواج بر دو نوع است:
در ازدواج دائم پایان رابطه زوجیت مشخص نمیشود امّا در ازدواج موقت پایان آن معلوم شده است.
ازدواج دائم حقوق وتکالیفی را برای زن ومرد ایجاد میکند امّا در ازدواج موقت،تمامی حقوق وتکالیف توافقی است که در حین عقد میتوانند بهعنوان شرط ضمن عقد مقرر نمایند، جز مهر که در هر دو نوع ازدواج بر شوهر واجب میشود.
ازدواج وتشکیل خانواده در اسلام امری مقدس ودارای فضیلت محسوب شده وترک آن مورد نکوهش واقع شده است. در اسلام هیچ بنایی محبوبتر از ازدواج بنیانگذاری نشده است پدیدهای که آبادی خانهها را به دنبال دارد وعبادت آدمی را فضیلت میبخشد به گونهای که دو رکعت نماز فرد متأهل برتر از هفتاد رکعت نماز فرد غیر متأهل است. از نظر اسلام بدترین مردهگان، کسانی هستند که بدون عذر ازدواج نکرده واز دنیا روند.
چنانچه ازدواج از نگاه اسلام امری بافضیلت باشد، میبایست دارای هدفی مقدس ومعقول باشد وهر چیزی نمیتواند هدف برای این سنّت طبیعی و دینی قرار گیرد. برخی اهداف عبارتند از:
------------------
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان