آیا در خواست شفاعت از اولیا مایه شرک نیست و نوعی پرستش آنان به شمار نمی رود ؟

پرسش:

آیا در خواست شفاعت از اولیا مایه شرک نیست و نوعی پرستش آنان به شمار نمی رود ؟

پاسخ:

اعتقادبه شفاعت اولیای الهی در روز رستاخیز ، از اصولی است که کسی در آن شک و تردید ندارد و همه فرق اسلامی به شفاعت پیامبران و به ویژه پیامبر خاتم ( صلی الله علیه و آله ) اعتقاد راسخ دارند . تنها اختلافی که پس از ظهور ابن تیمیه در قرن هشتم و محمد بن عبد الوهاب در نیمه های قرن دوازدهم هم پیش آمد ، این بود که آیا می توان در این جهان نیز از شفیعان واقعی در خواست شفاعت کرد ؟ اصولا « استشفاع» یعنی طلب شفاعت ، در کتاب های حدیثی و تفسیری به معنی در خواست دعا وارد شده است . مثلا بخاری ، محدث معروف اهل سنت در صحیخ خود بابی را با این عنوان آورده است : « هرگاه مردم در هنگامی قحطی از پیشوایان خود بخواهند که برای آنان از خدا باران بطلبد ، نباید در خواست آنان را رد کند » . در خواست دعا از مومن از امور پسندیده است ، چه رسد به انبیاء و اولیاء . از این گذشته برخی از یاران پیامبر از خود آن حضرت در زمان حیات و یا پس از در گذشت ایشان در خواست شفاعت می کردند . برای مثال : وقتی پیامبر گرامی ( صلی الله علیه و آله ) در گذشت ، بدن مبارک اوصحیح است را با پارچه ای پوشانیده ، منتظر بودند که مسلمانان در کنار مسجد گرد آیند تا مراسم « تجهیز » و تغسیل و نماز و تدفین انجام گیرد . در این هنگام ، وقتی ابو بکر وارد خانه پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) شد ،پارچه را از چهره پیامبر بر گرفت ، خود را روی پیکرش افکند . اورا بوسید و چنین گفت :پدر و ماردم فدای تو باد ! تو در زندگی و پس از مرگ پاک و پاکیزه هستی . ما را ای محمد نزد خدایت یاد کن و ما را به خاطر داشته باش. جمله های « اذکر نا عند ربک » جز در خواست شفاعت چیزی نیست . مرکز پاسخگو: کتاب گزیده راهنمای حقیقت، آیت الله شیخ جعفر سبحانی