توصيه هاي قرائتي به هيات هاي مذهبي
حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی، مفسر قرآن و رئیس ستاد اقامه نماز در آستانه ماه محرم، نامه ای را خطاب به مسوولان هیاتهای مذهبی صادر کرد. متن این نامه را با اندکی تلخیص میخوانید:
بعد از 30 سال گفت وگو در تلویزیون خواستم در آستانه محرم یک نامه برای شما و همکاران عزیزتان بنویسم.
گریه، نشانه عاطفه، عشق، سوز و معرفت است. چشمی که اشک ندارد، بگرید که چرا گریه ندارد؛ خداوند برای دختر کافری که در زمان جاهلیت زنده به گور میشد، روضه خوانده و میفرماید «بِاَیِ ذَنْبٍ قُتِلَتْ: به چه گناهی کشته شد؟» خداوند در سوره بروج از جنایتکارانی که قبل از اسلام، مومنین را در گودال ریخته و آتش میزدند، با کلمه «مرگ بر آنان» یاد کرده است؛ بنابراین دلسوزی برای مظلوم و فریاد بر سر ظالم، کاری خدایی و قرآنی است. برای مظلوم، حتی قبل از شهادتش، گریه کردن جایز است. پیامبر(ص) به حضرت علی(ع) فرمود: تو را در ماه رمضان شهید خواهند کرد و سپس گریه کرد. عزاداری برای شهید به قدری ثواب دارد که امام صادق(ع) به شاعری فرمود: شنیدهام برای امام حسین(ع) شعر میگویی. شعرت را بخوان؛ و حضرت چنان گریه کرد که صدایش تا کوچه رفت. حضرت فرمود: کسانی که مال خود را خرج معرفت و محبت اهل بیت علیهم السلام کنند، آنها از ما هستند و به سوی ما میآیند. تاریخ، شهید زیاد دیده است، اما شهیدی مثل پسر فاطمه سلام الله علیها، با 12هزار نامه دعوت، روبه روی زن و بچه، در کنار آب با لب تشنه، زیر سم اسب، همراه با اسارت زن و فرزند و آتش زدن خیمه، به خود ندیده است.
ای عزاداران! شما با عزاداری خود دل پیامبر و علی و فاطمه سلام الله علیهم را شاد میکنید؛ در حدیث میخوانیم: فرشتهها نیز برای امام حسین گریه میکنند.
آنچه اسلام و شیعه دارد از قیام امام حسین(ع) است، بنابراین باید هر سال بهتر از سال قبل عزاداری را انجام دهیم؛ لکن این گوهر گرانبها نیز آسیب پذیر است؛ هدف از این نامه آن است که برادرانه و خاضعانه، آسیبهای آن را که شما خود بهتر میدانید، با یکدیگر مرور کنیم
1ـ از کسانی دعوت کنید که علاوه بر تحریک عاطفه، عقل و حماسه را نیز رشد دهند. اشعار، برخاسته و برگرفته از آیات و روایات و تاریخ کربلاباشد. آن گونه عزاداری کنیم که اگر صاحب اصلی عزا (امام زمان) وارد مجلس شد، ما را دعا کند
2ـ چون ما منتظر حضرت مهدی (ع) هستیم و او امام جهان است، باید ما هم جهانی فکر کنیم و تعصبهای محلی و هیاتی را کنار بگذاریم
3ـ چون هدف عزاداری، خداست، به فکر رقابت، چشم و همچشمی که ما را از اخلاص دور میکند، نباشیم
4ـ اذیت مومن گناه بزرگی است؛ ایجاد ترافیک، سد معبر، صدای بلندگو و هر کار دیگری که موجب آزاررسانی به دیگران باشد، باید از حریم عزاداری دور شود
5ـ امام حسین(ع) روز عاشورا در برابر تیرهای دشمن، نماز را اقامه کرد، شما عزاداران عزیز باید اول وقت همراه با ندای اذان، اقامه نماز جماعت بکنید و از قبل یک روحانی با خود داشته باشید و امکان وضو و سجاده را فراهم کنی
6ـ در مدح اهل بیت علیهم السلام مبالغه و غلو نکنیم و مقام انبیاء و اولیای دیگر را پایین نیاوریم. از اشعار و عبارات سطحی دوری کنیم. از بیان جملاتی که قد و بالاو چشم و ابروی اهل بیت و اصحاب آنان را توصیف میکند، صرف نظر کنیم. آنچه در شان امام حسین(ع) است، جمله «هیهات منا الذله» است. یعنی زیر سم اسب میروم، اما زیر بارِ زور نمی روم؛ سر به نی میدهم، ولی نزد طاغوت سر خم نمی کنم
7ـ از ابزار موسیقی و ریتمهایی که در شان عزاداری امام حسین(ع) نیست دوری کنیم
8 ـ در عزاداری مراعات مسائل بهداشتی بشود. در مجالس سیگار نکشیم؛ گاو و گوسفند و شتر را در خیابان نکشیم؛ در غذا پختن و تقسیم آن، اسراف نکنیم، در میان کسانی که در جلسات شرکت میکنند تبعیض قائل نشویم و مراعات افراد را که روز باید مشغول کار و تحصیل باشند، بکنیم
9ـ روحانیون عزیز نیز آنچه مورد نیاز منطقه است، در سایه آیات و روایات همراه با تاریخ کربلا بیان کنند و آنگونه سخنرانی کنند که حتی بچههای پای منبر هدف از قیام امام حسین(ع) و پیام کربلا را بفهمند.
ای عزاداران عزیز!
شما نزد خدا مقام دارید؛ نزد پیغمبر و فاطمه سلام الله علیهما مقام دارید؛ کار شما ذخیره قیامت شماست؛ اگر این عزاداری همراه با اخلاص و تقوی به شکلی که انتظار میرود انجام گیرد، امید است مورد شفاعت اهل بیت علیهم السلام قرار بگیریم. ولی اگر خدای نکرده حرفهای سُست، شعرهای غلوآمیز، مردم آزاری، غفلت از نماز، اسراف و ولخرجی، چشم و همچشمی، تعصب هیاتی و امثال این آسیبها وارد کار شود، در قیامت بخاطر این آسیبها خدای نکرده دستمان خالی خواهد بود آنچه گفته شد نه دستور است و نه بخشنامه؛ بلکه نامهای است برخاسته از سوز و ناله؛ امید است به این تذکرات که بارها از زبان امام (ره) و مراجع بزرگوار و رهبر معظم انقلاب شنیده ایم، برای رضای خدا عمل کنیم.