11 دی 1396, 16:40
قال علی(ع) :« کلّ شئ خاشع له وکل شئ قائم به، غنی کلّ فقیر »(نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی، خطبه 159)
اگر انسان خود را فقیر بداند به سراغ غنی خواهد رفت. غنی هیچ وقت سراغ غنی را نمی‌گیرد بلکه غنی دنبال آن است که غنی دیگری نباشد. غنی همیشه غنی را دفع میکند همچنان که دو قطب همنام یکدیگر را دفع می‌کنند و هیچ کدام نسبت به یکدیگر جاذبهای ندارند. خداوند غنی است اگر انسان هم خود را غنی بداند دیگر خدا برای او هیچ جاذبهای ندارد.[1]
انسان و نه تنها انسان بلکه تمام موجودات و کائنات محتاج به او و در برابر او ناچیز هستند. هر چیزی در مقابل خدا خاشع و مغلوب است.
حضرت علی (ع) می‌فرمایند :
«کلّ غالب غیر الله مغلوبٌ[2]»
انسان باید در هر حالی همواره خود را محتاج به خدا بداند و دست نیاز به سوی او دراز کند.
خداوند در قرآن می‌فرماید :
«قل ادعوا الذین زعمتم من دونه فلا یملکون کشف الضّرّ عنکم ولا تحویلا[3]»
بگو کسانی را بجز خدا موثر می‌دانید بخوانید آنها نمی‌توانند ضرری و تغییری را از شما دفع کنند.
انسان باید یقین داشته باشد که او در سیطره قدرت الهی قرار دارد و او در هیچ حالی بی‌نیاز از او نیست.
«عجبت لمن یشکُّ فی قدره الله و هو یری خلقه[4]»
تعجب می‌کنم از کسی که در قدرت خداوند شک میکند در حالی که آفرینشش را می‌بیند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان