27 مهر 1396, 10:24
قال الرّضا (علیه السلام):
«لایَکـون المـؤمِـن مـومنـاً حتّـى تَکـونَ فیه ثَلاث خِصـال: سنّة مِن رَبّهِ وَسنّة مِن نَبیّه وَسنّة مِن وَلِیّهِ؛ فَـامّا السنّة مـِن رَبّه: فَکِتمان سِـرّهِ وَامـّا السنّة مِن نَبِیّهِ فَمـداراة النّاس وَاَمّـا السّنة مِـن وَلیّهِ فَـالصّبـر فِـى البَـاسـاءِ وَالضّـرّاء»
امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
«مـؤمـن، مـؤمـن واقعى نیست، مگـر آن که سه خصلت در او بـاشد: سنتـى از پـروردگـارش، سنتـى از پیـامبـرش و سنتـى از امـامـش؛ اما سنت پروردگارش، پـوشاندن راز خود است؛ و سنت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است؛ و سنت امامـش، صبر کردن در زمان تنگدستـى و پریشان حالى است» (اصول کافی، ج 3، ص 399)
امام رضا(ع) از آیات قرآن نیز برای سخن خود شاهد و دلیل ذکر فرموده‌اند:
مؤمن، مؤمن حقیقی نیست مگر زمانی که سه خصلت و روش در او وجود داشته باشد: روشی از پروردگار، روشی از پیامبر(ص) و روشی از ولی و امام خود:
اما روش پروردگارش، راز نگهداری است، خداوند می‌فرماید:
«عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه احداً الا من ارتضی من رسول»[1]
«خدا عالم به غیب است و کسی را بر غیب خود آگاه نکند، جز رسولی را که بپسندد»
اما روش پیغمبر(ص) خوشرفتاری با مردم است، زیرا خدای عزوجل پیغمبرش را به خوش رفتاری با مردم دستور داده و فرموده است:
«خذ العفو و امر بالعرف»[2]
«گذشت را پیش گیر و به نیکی دستور ده«
و اما روش امامش صبر کردن در هنگام تنگدستی و پریشان حالی است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان