21 آذر 1396, 11:47
قال علی (ع):«…والشقیّ مَن انْخدع لهواه و غروره…»(نهج البلاغه، خطبه 86)
بی شک ، در وجود انسان غرایز و امیال گوناگونی وجود دارد که همهی آنها برای ادمهی حیات ضروری است، اما مسألهای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که اگر این غرایز از حدّ خود تجاوز کنند و بر وجود انسان حاکم شوند و زمام اختیار را از دست او بگیرند این نوعی بت پرستی است که از تمام انواع بت پرستی خطرناکتر است .
قرآن مجید میفرماید:
آیا تو می توانی کسی را که هوای نفس خویش را معبود خود قرار داده است (هدایت کنی یا) به دفاع از او برخیزی؟[2]
گمراه ترین انسان کسی است که تمایلات خویش را با هدایتهای الهی پیوند نزده باشد.
با هوی و آرزو کم باش دوست چو «یضلک عن سبیل الله» اوست
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:
در زیر آسمان هیچ بتی بزرگتر در نزد خدا از هوی و هوسی که از آن پیروی کنند وجود ندارد.
مادر بتها بت نفس شماست زانکه آن بت مار و این بت اژدهاست
آهن و سنگ است نفس و بت شرار آن شرار از آب میگیرد قرار
سنگ و آهن زآب کی ساکن شود آدمی با ایندو کی ایمن بود
سنگ و آهن در درون دارند نار ابر ابر نارشان نبود گذار
کوتاه سخن این که هواپرستی نه همگام دین و نه همراه عقل است،
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان