21 آذر 1396, 12:30
قال امام موسی بن جعفر(ع):فَضْلُ الْفَقیهِ عَلی العابدِ کَفَضْل الشَّمس عَلَی الْکَواکب (تحف العقول ص 307)
ستارگان آسمان تنها خود روشنند اما نمىتواند روشنى چندانى به ما بدهند و راه را براى ما مشخص کنند، اما آفتاب و اشعه طلایى و درخشانش، نه تنها حیات پرور و زندگى آفرین است؛ بلکه راه را از بیراهه و شاهراه را از پرتگاه به همه ساکنان کرات منظومه شمسى نشان مىدهد، و چنین است فرق عالم و عابد، «این» فقط گلیم خود را از آب بیرون مىکشد و «آن» سعى مىکند که غریقها را نجات بخشد، و این را نیز مىدانیم که سیّارگان منظومه شمسى از نور آفتاب بهره مىگیرند، و اگر عالمى نبود عابدى هم وجود نداشت.
گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن، این فریق را
گفت آن گلیم خویش را به در میبرد زآب
وین سعی میکند که بگیرد غریق را
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان